Η δεσποτικο-θεομητορική εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου αποτελεί μία από τις πιο σημαίνουσες γιορτές του εκκλησιαστικού έτους. Σε αυτή την εορτή, το Θείο Βρέφος, ο Κύριος Ιησούς Χριστός, στην αγκάλη της μητέρας Του, εισέρχεται στον ναό του Θεού, εκπληρώνοντας διάταξη του Μωσαϊκού Νόμου, ο δε δικαιότατος Συμεών λαμβάνει στα χέρια του τον ίδιο τον Σωτήρα. Η εορτή αυτή, επομένως, καλεί τον κάθε χριστιανό να αναλογιστεί ένα θεμελιώδες ερώτημα, το οποίο συνιστά και το βασικό μήνυμα αυτής της ημέρας: Πώς θα συναντήσουμε εμείς τον Χριστό; Πώς θα ευπρεπίσουμε την καρδιά μας, ώστε άξια να τον υποδεχτεί;
Αυτή η συνάντηση δεν είναι απλώς ένα ιστορικό γεγονός. Η συνάντηση του Συμεών με το Βρέφος Ιησού δεν περιορίζεται στο παρελθόν, αλλά επαναλαμβάνεται και επιτελείται συνεχώς μέσα στην Εκκλησία, σε κάθε πιστό που αναζητά τον Θεό με καθαρή καρδιά, πίστη, και ταπείνωση. Για να κατανοήσουμε την πλήρη σημασία αυτής της συνάντησης, ας εμβαθύνουμε σε τέσσερις βασικές πτυχές που συνιστούν το ποθούμενο αυτό «συναπάντημα» με τον Χριστό: την πίστη, τη μετάνοια, την ταπείνωση και τη θεία Ευχαριστία.
1. Η πίστη ως προετοιμασία υποδοχής του Ερχόμενου
Ο Συμεών, το πρόσωπο που πρώτο υποδέχεται το παιδίον Ιησού στο ναό, είχε λάβει την υπόσχεση από το Άγιο Πνεύμα ότι δεν θα αποθάνει πριν δει τον Χριστό. Όταν τον είδε, αμέσως διαισθάνθηκε και γνώρισε τον Κύριο, ευχαριστώντας για την εκπλήρωση της υπόσχεσης. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ερμηνεύοντας αυτή την εικόνα, τονίζει: «Η πίστη του Συμεών ήταν τόσο μεγάλη, ώστε, όταν βλέπει το Βρέφος Ιησού, αναγνωρίζει τον Σωτήρα του κόσμου». Ο Συμεών δεν είχε ανάγκη από εξωτερικά σημάδια ή αποδείξεις, γιατί η πίστη του τον είχε ήδη προετοιμάσει να αναγνωρίσει την παρουσία του Θεού, ακόμα κι αν αυτή εκδηλώθηκε με έναν τόσο απλό και ταπεινό τρόπο, σαν ένα βρέφος προσερχόμενο για τα ειθισμένα τα νόμου.
Η πίστη είναι, λοιπόν, η απαρχή, το πρώτο θεμέλιο για να συναπαντηθούμε με τον Χριστό. Η πίστη δεν είναι απλώς μια θεωρητική αποδοχή ενός δόγματος, αλλά είναι ζωντανή και ενεργή δύναμη, η οποία μας χειραγωγεί, ώστε να αναγνωρίσουμε τον Χριστό στην καθημερινότητά μας, τη ζωή μας, την Εκκλησία. Ο άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, μιλώντας για την πίστη, έλεγε: «Η πίστη είναι το φως που ανοίγει τα μάτια της ψυχής μας, ώστε να δούμε τον Θεό». Αν η πίστη μας είναι ζωντανή και αληθινή, ξανοίγει τον δρόμο για να συναντήσουμε τον Χριστό ως Ερχόμενο πλησίον μας, να τον καλοδεχθούμε στην καρδιά μας και να τον αναγνωρίσουμε στη ζωή μας ως σωτήρα, όπως ο Συμεών ο θεοδόχος.
2. Η μετάνοια ως οδός προς την αγιοσύνη
Ο Χριστός, με την παρουσία Του στον ναό, υποδεικνύει ότι η αληθινή συνάντηση με τον Θεό δεν γίνεται μόνο με εξωτερική παρουσία, αλλά προϋποθέτει την εσωτερική προετοιμασία της ψυχής. Η μετάνοια δεν είναι απλώς μια εξωτερική πράξη, αλλά μια βαθιά αλλαγή της καρδιάς, που οδηγεί στην καθαρτική εμπειρία της θείας παρουσίας.
Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος τονίζει: «Η μετάνοια είναι η πορεία που οδηγεί τον άνθρωπο στη συνάντηση με τον Θεό. Δεν υπάρχει άλλη οδός που να οδηγεί σε Αυτόν, παρά μόνο αυτή της μετανοίας και της αναγέννησης». Η μετάνοια, λοιπόν, είναι μια ουσιαστική προϋπόθεση για τη συνάντηση με τον Χριστό. Ο Χριστός έρχεται να καθαρίσει τον κόσμο από την αμαρτία και μας καλεί να καθαρίσουμε τις καρδιές μας μέσω της μετάνοιας. Η μετάνοια ανοίγει τον δρόμο για να υποδεχτούμε τον Χριστό μέσα μας, για να συναντήσουμε τον Θεό στην καρδιά μας, όπως ο Συμεών, ο οποίος απαντήθηκε με τον Σωτήρα και Τον αναγνώρισε στο αγκαλοφορούμενο θείο Βρέφος.
3. Η ταπεινοφροσύνη ως αντίδοτο στην αλαζονεία του κόσμου
Η ταπείνωση είναι το ύψιστο χαρακτηριστικό της αληθινής χριστιανικής ζωής και του «συναπαντήματος» με τον Χριστό. Ο Χριστός έρχεται στον κόσμο ως βρέφος, μέσα στην ταπείνωση και την απλότητα, για να μας διδάξει ότι ο δρόμος προς τη Βασιλεία του Θεού περνά μες από αυτές τις ατραπούς. Ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής σημειώνει: «Η ταπείνωση είναι το θεμέλιο της χάρης του Θεού. Εκεί που υπάρχει ταπείνωση, εκεί βρίσκεται και ο Χριστός». Η ταπείνωση είναι το μόνο μέσο για να δεχτούμε τον Χριστό, διότι, γενόμενοι δούλοι Του, μας καθιστά ελεύθερους από τα εγωιστικά πάθη που πωρώνουν την καρδιά μας.
Η Παναγία και ο Ιωσήφ, προσφέροντας το βρέφος Ιησού στον ναό, δείχνουν την πλήρη ταπείνωση και υπακοή τους στο θέλημα του Θεού. Δεν ήρθαν για να επιδείξουν ή να επιδειχθούν, αλλά με καθαρή καρδιά και ειλικρινή υπακοή προσέφεραν το παιδί τους στον Θεό, κατά τον Νόμο. Η ταπείνωση αυτή είναι το ανοιχτό μονοπάτι για να συναντήσουμε τον Χριστό.
4. Η Θεία Ευχαριστία ως κορύφωση του Συναπαντήματος
Το απόγειο της συνάντησης με τον Χριστό λαμβάνει χώρα στη θεία Ευχαριστία. Μέσω της θείας Κοινωνίας, ο πιστός ενώνεται πραγματικά με τον Χριστό και μετέχει ζωής αιωνίου. Η θεία Ευχαριστία είναι το πιο άμεσο και ολοκληρωτικό «συναπάντημα» με τον Χριστό, καθώς ενωνόμαστε με το Σώμα και το Αίμα Του, που είναι η πηγή της σωτηρίας. Ο άγιος Επιφάνιος Κύπρου διδάσκει: «Στην θεία Ευχαριστία, ο Χριστός ενώνεται με τον λαό Του, και η ψυχή που προσέρχεται ταπεινά και καθαρά λαμβάνει την πλήρη ζωή Του» .
* * *
Η εορτή της Υπαπαντής προσκαλεί όλους μας να αναλογιστούμε πώς επιτέλους θα συναντήσουμε τον Χριστό. Η πίστη, η μετάνοια, η ταπείνωση και η θεία Ευχαριστία είναι οι προϋποθέσεις και οι όροι αυτής της συνάντησης. Ας επιδιώξουμε να ζούμε με την προσδοκία αυτού του Συναπαντήματος καθημερινά, με καθαρές καρδιές και ταπεινές διαθέσεις, έτοιμοι να δεχτούμε τον Κύριο της Δόξης στην καρδιά μας, ώστε να ζήσουμε με Αυτόν και για Αυτόν αιώνια!
π. Παναγιώτης Καποδίστριας
http://www.nyxthimeron.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου