Σήμερα η Εκκλησία μας, τιμά τη μεγάλη εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου. Χαρακτηρίζεται και ως Δεσποτική, αφού αναφέρεται στην αφιέρωση του θείου Βρέφους στον Θεό, αλλά και Θεομητορική, γιατί μέσα από το περιεχόμενό της η Παναγία εμφανίζεται να τελεί όσα προνοεί ο Νόμος. Η προσαγωγή του Κυρίου στο Ναό, όπως όριζαν οι Μωσαϊκές διατάξεις για τα τεσσαρακονθήμερα βρέφη, αναδεικνύει και το πρόσωπο που τον υποδέχθηκε, δηλαδή τον δίκαιο Συμεών. Πρόκειται, όπως πληροφορούμαστε, για άνθρωπο «δίκαιο και ευλαβή», φωτισμένο από τον Θεό.
Το Πνεύμα το Άγιο του έδωσε την θεία πληροφορία ότι δεν θα έφευγε από τον παρόντα κόσμο «πριν ή ίδη τον Χριστόν Κυρίου». Πραγματικά, αξιώνεται να τον βαστάξει στις αγκάλες του. Δίνει την ευλογία του στην Παναγία Μητέρα, το μνήστορα, αλλά και το ίδιο το παιδίον. Βέβαια, δεν είχε ανάγκη ο Χριστός από την ευλογία του Συμεών. Αντίθετα, ο πρεσβύτης είχε ανάγκη να δεχθεί τις ευλογίες του Ιησού. Ο Θεάνθρωπος βλέπουμε να ταπεινώνεται μπροστά στο πλάσμα του. Έτσι, η μεγάλη εορτή της Υπαπαντής αποτελεί άλλη μια έκφραση της ταπείνωσης του ίδιου του Θεού και της ανάδειξης της ως της κατ’ εξοχή οδού σωτηρίας.
Το Πνεύμα το Άγιο του έδωσε την θεία πληροφορία ότι δεν θα έφευγε από τον παρόντα κόσμο «πριν ή ίδη τον Χριστόν Κυρίου». Πραγματικά, αξιώνεται να τον βαστάξει στις αγκάλες του. Δίνει την ευλογία του στην Παναγία Μητέρα, το μνήστορα, αλλά και το ίδιο το παιδίον. Βέβαια, δεν είχε ανάγκη ο Χριστός από την ευλογία του Συμεών. Αντίθετα, ο πρεσβύτης είχε ανάγκη να δεχθεί τις ευλογίες του Ιησού. Ο Θεάνθρωπος βλέπουμε να ταπεινώνεται μπροστά στο πλάσμα του. Έτσι, η μεγάλη εορτή της Υπαπαντής αποτελεί άλλη μια έκφραση της ταπείνωσης του ίδιου του Θεού και της ανάδειξης της ως της κατ’ εξοχή οδού σωτηρίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου