ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ ΙΒ´ 8 - 22
8 στόμα συνετοῦ ἐγκωμιάζεται ὑπὸ ἀνδρός, νωθροκάρδιος δὲ μυκτηρίζεται. 9 κρείσσων ἀνὴρ ἐν ἀτιμίᾳ δουλεύων ἑαυτῷ ἢ τιμὴν ἑαυτῷ περιτιθεὶς καὶ προσδεόμενος ἄρτου. 10 δίκαιος οἰκτείρει ψυχὰς κτηνῶν αὐτοῦ, τὰ δὲ σπλάγχνα τῶν ἀσεβῶν ἀνελεήμονα. 11 ὁ ἐργαζόμενος τὴν ἑαυτοῦ γῆν ἐμπλησθήσεται ἄρτων, οἱ δὲ διώκοντες μάταια ἐνδεεῖς φρενῶν. 11α ὅς ἐστιν ἡδὺς ἐν οἴνων διατριβαῖς, ἐν τοῖς ἑαυτοῦ ὀχυρώμασι καταλείψει ἀτιμίαν. 12 ἐπιθυμίαι ἀσεβῶν κακαί, αἱ δὲ ρίζαι τῶν εὐσεβῶν ἐν ὀχυρώμασι. 13 δι᾿ ἁμαρτίαν χειλέων ἐμπίπτει εἰς παγίδας ἁμαρτωλός, ἐκφεύγει δὲ ἐξ αὐτῶν δίκαιος. 13α ὁ βλέπων λεῖα ἐλεηθήσεται, ὁ δὲ συναντῶν ἐν πύλαις ἐκθλίψει ψυχάς. 14 ἀπὸ καρπῶν στόματος ψυχὴ ἀνδρὸς πλησθήσεται ἀγαθῶν, ἀνταπόδομα δὲ χειλέων αὐτοῦ δοθήσεται αὐτῷ. 15 ὁδοὶ ἀφρόνων ὀρθαὶ ἐνώπιον αὐτῶν, εἰσακούει δὲ συμβουλίας σοφός. 16 ἄφρων αὐθημερὸν ἐξαγγέλλει ὀργὴν αὐτοῦ, κρύπτει δὲ τὴν ἑαυτοῦ ἀτιμίαν ἀνὴρ πανοῦργος. 17 ἐπιδεικνυμένην πίστιν ἀπαγγέλλει δίκαιος, ὁ δὲ μάρτυς τῶν ἀδίκων δόλιος. 18 εἰσὶν οἳ λέγοντες τιτρώσκουσι μαχαίρᾳ, γλῶσσαι δὲ σοφῶν ἰῶνται. 19 χείλη ἀληθινὰ κατορθοῖ μαρτυρίαν, μάρτυς δὲ ταχὺς γλῶσσαν ἔχει ἄδικον. 20 δόλος ἐν καρδίᾳ τεκταινομένου κακά, οἱ δὲ βουλόμενοι εἰρήνην εὐφρανθήσονται. 21 οὐκ ἀρέσει τῷ δικαίῳ οὐδὲν ἄδικον, οἱ δὲ ἀσεβεῖς πλησθήσονται κακῶν. 22 βδέλυγμα Κυρίῳ χείλη ψευδῆ, ὁ δὲ ποιῶν πίστεις δεκτὸς παρ᾿ αὐτῷ.
8 στόμα συνετοῦ ἐγκωμιάζεται ὑπὸ ἀνδρός, νωθροκάρδιος δὲ μυκτηρίζεται. 9 κρείσσων ἀνὴρ ἐν ἀτιμίᾳ δουλεύων ἑαυτῷ ἢ τιμὴν ἑαυτῷ περιτιθεὶς καὶ προσδεόμενος ἄρτου. 10 δίκαιος οἰκτείρει ψυχὰς κτηνῶν αὐτοῦ, τὰ δὲ σπλάγχνα τῶν ἀσεβῶν ἀνελεήμονα. 11 ὁ ἐργαζόμενος τὴν ἑαυτοῦ γῆν ἐμπλησθήσεται ἄρτων, οἱ δὲ διώκοντες μάταια ἐνδεεῖς φρενῶν. 11α ὅς ἐστιν ἡδὺς ἐν οἴνων διατριβαῖς, ἐν τοῖς ἑαυτοῦ ὀχυρώμασι καταλείψει ἀτιμίαν. 12 ἐπιθυμίαι ἀσεβῶν κακαί, αἱ δὲ ρίζαι τῶν εὐσεβῶν ἐν ὀχυρώμασι. 13 δι᾿ ἁμαρτίαν χειλέων ἐμπίπτει εἰς παγίδας ἁμαρτωλός, ἐκφεύγει δὲ ἐξ αὐτῶν δίκαιος. 13α ὁ βλέπων λεῖα ἐλεηθήσεται, ὁ δὲ συναντῶν ἐν πύλαις ἐκθλίψει ψυχάς. 14 ἀπὸ καρπῶν στόματος ψυχὴ ἀνδρὸς πλησθήσεται ἀγαθῶν, ἀνταπόδομα δὲ χειλέων αὐτοῦ δοθήσεται αὐτῷ. 15 ὁδοὶ ἀφρόνων ὀρθαὶ ἐνώπιον αὐτῶν, εἰσακούει δὲ συμβουλίας σοφός. 16 ἄφρων αὐθημερὸν ἐξαγγέλλει ὀργὴν αὐτοῦ, κρύπτει δὲ τὴν ἑαυτοῦ ἀτιμίαν ἀνὴρ πανοῦργος. 17 ἐπιδεικνυμένην πίστιν ἀπαγγέλλει δίκαιος, ὁ δὲ μάρτυς τῶν ἀδίκων δόλιος. 18 εἰσὶν οἳ λέγοντες τιτρώσκουσι μαχαίρᾳ, γλῶσσαι δὲ σοφῶν ἰῶνται. 19 χείλη ἀληθινὰ κατορθοῖ μαρτυρίαν, μάρτυς δὲ ταχὺς γλῶσσαν ἔχει ἄδικον. 20 δόλος ἐν καρδίᾳ τεκταινομένου κακά, οἱ δὲ βουλόμενοι εἰρήνην εὐφρανθήσονται. 21 οὐκ ἀρέσει τῷ δικαίῳ οὐδὲν ἄδικον, οἱ δὲ ἀσεβεῖς πλησθήσονται κακῶν. 22 βδέλυγμα Κυρίῳ χείλη ψευδῆ, ὁ δὲ ποιῶν πίστεις δεκτὸς παρ᾿ αὐτῷ.
Νεοελληνική απόδοση:
Τὸ στόμα τοῦ συνετοῦ καὶ φρονίμου ἀνθρώπου ἐπαινεῖται καὶ ἐγκωμιάζεται ἀπὸ κάθε σοβαρὸν καὶ φρόνιμον ἄνδρα διὰ τὰς σοφὰς συμβουλὰς ποὺ δίδει καὶ τοὺς καλοὺς λόγους ποὺ λέγει, ἐνῶ ὁ χονδροκέφαλος καὶ ἀνόητος ἐξ αἰτίας τῆς ἁμαρτωλότητός του, περιφρονεῖται δι’ ὅσα θὰ εἴπῃ. 9 Εἶναι πολὺ ἀνώτερος ὁ κοινωνικὼς ἄσημος ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος δουλεύει καὶ ἐξυπηρετεῖ καὶ τὸν ἑαυτόν του καὶ τὴν οἰκογένειάν του, ἀπὸ τὸν κενόδοξον καὶ φαντασμένον, ποὺ ἐπιζητεῖ νὰ τὸν τιμοῦν οἱ ἄλλοι, ἐνῷ στερεῖται καὶ αὐτοῦ τοῦ ψωμιοῦ. 10 Ὁ καλὸς ἄνθρωπος πονεῖ τὰ ζῶα του καὶ ἐνδιαφέρεται διὰ τὴν ζωὴν καὶ τὴν συντήρησίν των, ἐνῷ ἀντιθέτως ἡ καρδία τῶν ἀσεβῶν εἶναι σκληρὰ ὄχι μόνον ἀπέναντι τῶν ἀλόγων ζώων, ἀλλὰ καὶ ἀπέναντι τῶν λογικῶν ἀνθρώπων. 11 Ὅποιος δουλεύει τὰ χωράφια του ἐπιμελῶς, θὰ ἔχῃ καλὴν ἐσοδείαν καὶ θὰ χορτάσῃ ψωμί, ἐνῷ ὅσοι ἐπιζητοῦν τὴν ματαιότητα, αὐτοὶ δὲν ἔχουν μυαλὸ καὶ θὰ πεινάσουν. 11α Ὅποιος ἀρέσκεται νὰ συχνάζῃ εἰς τὰ οἰνοπωλεῖα καὶ νὰ μεθύῃ, αὐτὸς θὰ κληρονομήσῃ εἰς τὸ σπίτι του ἀτιμίαν καὶ ἐντροπήν. 12 Αἱ ἐπιθυμίαι τῶν ἀσεβῶν εἶναι κακαὶ καὶ ἄστατοι, ἐνῶ αἱ ἐπιθυμίαι τῶν εὐσεβῶν καὶ δικαίων εἶναι ἅγιαι καὶ θεοσεβεῖς· διὰ τοῦτο αὐτοὶ μένουν ἀκλόνητοι καὶ σταθεροί, ὅπως τὰ αἰωνόβια ὀχυρώματα. 13 Ὁ ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος μὲ τὰ ἄσχημα καὶ ἀπερίσκεπτα λόγια τοῦ δημιουργεῖ εἰς τὸν ἑαυτόν του πειρασμοὺς πολλοὺς καὶ πίπτει μέσα εἰς παγίδας. Ὁ δίκαιος ὅμως γλυτώνει ἀπὸ αὐτάς, διότι συγκρατεῖ τὴν γλῶσσαν του. 13α Ἐκεῖνος ποὺ κυττάζει ἥμερα, θὰ ἐπισύρῃ τὴν συμπάθειαν καὶ τὴν συγγνώμην, ἐνῷ ἐκεῖνος ποὺ τρέχει εἰς τὰ δικαστήρια τὰ ἐγκατεστημένα εἰς τὰς πύλας τῶν πόλεων, αὐτὸς θὰ συγκρουσθῇ μὲ τοὺς ἀντιδίκους του καὶ θὰ στενοχωρήσῃ τὰς ψυχὰς ἐκείνων, ἀλλὰ καὶ τὴν ἰδικήν του. 14 Ἀπὸ τὰ καλὰ λόγια, τὰ ὁποῖα σὰν καρποὶ βγαίνουν ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ ἐναρέτου ἀνθρώπου, θὰ γεμίσῃ ἡ ζωή του ἀπὸ ἀγαθά, ὡς μισθὸς δὲ τῶν χειλέων του καὶ ἀπάντησις εἰς τοὺς λόγους του θὰ δοθῇ εἰς αὐτὸν εὐτυχία. 15 Οἱ δρόμοι, τοὺς ὁποίους βαδίζουν οἱ ἄφρονες, ἐνῷ εἶναι διεστραμμένοι καὶ ὁδηγοῦν εἰς καταστροφήν, φαίνονται εἰς αὐτοὺς λόγῳ τοῦ σκοτισμοῦ των ὀρθοὶ καὶ ἀσφαλεῖς. Ἀντιθέτως ὁ φρόνιμος καὶ συνετός, ὡς ταπεινὸς ποὺ εἶναι, ἐπειδὴ δὲν ἔχει ἐμπιστοσύνην εἰς τὴν κρίσιν του, προσέχει τὰς συμβουλὰς τῶν ἄλλων. 16 Ὁ ἄφρων ὀργίζεται καὶ παραφέρεται μὲ τὸ παραμικρὸν καὶ παρευθύς, μὴ ἀναλογιζόμενος ποὺ θὰ τὸν ἐξωθήσῃ ὁ θυμός του, ὁ συνετὸς ὅμως καὶ μυαλωμένος ἄνθρωπος συγκρατεῖ τὴν ὀργήν του, ἡ ὁποία εἶναι ἐξευτελισμὸς καὶ ἀτιμία. 17 Ἡ μαρτυρία τοῦ δικαίου ἐνώπιον τοῦ δικαστηρίου εἶναι φανερὰ καὶ ἀντέχει εἰς τὸν δημόσιον ἔλεγχον, ἐνῷ ὁ ψευδομάρτυς, ποὺ ἀδικεῖ μὲ τὴν κατάθεσίν του, εἶναι δόλιος καὶ πονηρός. 18 Εἶναι ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι μὲ τὰ λόγια των πληγώνουν τοὺς ἄλλους ὡς διὰ μαχαίρας. Αἱ γλῶσσαι ὅμως τῶν σοφῶν καὶ συνετῶν κλείουν πληγὰς καὶ ἰατρεύουν πονεμένας καρδίας. 19 Τὰ χείλη τοῦ φιλαλήθους μάρτυρος καθιστοῦν τὴν μαρτυρίαν του εἰς τὰ δικαστήρια ἀπρόσβλητον, ὁ μάρτυς ὅμως, ποὺ ὁμιλεῖ γρήγορα, μὲ ἀπερισκεψίαν καὶ ἐπιπολαιότητα, ἔχει γλῶσσαν ἄδικον. 20 Εἰς τὸ βάθος τῆς καρδίας ἐκείνου, ποὺ βυσσοδομεῖ μηχανορραφίας, ὑπάρχει δόλος καὶ πονηρία, ἐνῷ ἐκεῖνοι, ποὺ θέλουν εἰρήνην μετὰ τῶν ἄλλων, θὰ δοκιμάσουν εὐφροσύνην καὶ χαράν. 21 Εἰς τὸν δίκαιον δὲν ἀρέσει κανὲν ἄδικον καὶ κακόν, οἱ ἀσεβεῖς ὅμως εἶναι γεμᾶτοι ἀπὸ κακίαν. 22 Τὰ χείλη ποὺ ψευδονται, εἶναι βδέλυγμα εἰς τὸν Κύριον, ὁ εἰλικρινὴς ὅμως καὶ μετὰ τιμιότητας συμπεριφερόμενος εἶναι ἀγαπητὸς εἰς Αὐτόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου