«Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω ἵνα ὅταν ταραχθῇ τό ὕδωρ βάλῃ με εἰς τήν κολυμβήθραν» (Ἰωάν. 5.7).
Τά λόγια ἑνός δυστυχισμένου ἀνθρώπου μᾶς μεταφέρει σήμερα ὁ ἱερός εὐαγγελιστής. Ἑνός ἀνθρώπου πού ἐπί τριανταοκτώ χρόνια εἶναι παράλυτος καί περιμένει τή θεραπεία.
«Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω». Ὁ ἄγγελος κατεβαίνει στήν κολυμβήθρα καί ἀνακινεῖ τό νερό, ἀλλά ὁ παράλυτος τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς δέν ἔχει ποιόν νά τόν σηκώσει καί νά τόν βάλλει στό νερό. Καί παραμένει παράλυτος καί περιμένει μέχρι τήν ἡμέρα πού περνᾶ ἀπό ἐκεῖ ὁ Χριστός καί τοῦ ἀπευθύνει τό αἴτημά του. «Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω».
Τά λόγια τοῦ παραλυτικοῦ τῆς Ἱερουσαλήμ ἐκφράζουν τόν κοινό πόνο πολλῶν ἀνθρώπων τῆς σημερινῆς ἐποχῆς, ἀπέναντι στήν ἀδιαφορία τῶν ἀνθρώπων γιά τόν πλησίον τους, ἡ κατάσταση ὅμως τοῦ παραλυτικοῦ περιγράφει κάτι ἐξίσου σοβαρό καί ἀνησυχητικό: τήν κατάσταση πολλῶν ἀνθρώπων τῆς ἐποχῆς μας. Γιατί ἄν ἡ σύγχρονη ἐπιστήμη καί τεχνολογία μπορεῖ νά βρεῖ κάποιες λύσεις γιά νά θεραπεύσει τά προβλήματα ἑνός παραλύτου στό σῶμα, νά τοῦ ἁπαλύνει τόν πόνο καί νά τοῦ προσφέρει τή δυνατότητα νά κινεῖται, ἀδυνατεῖ νά βοηθήσει ὅσους εἶναι παράλυτοι στήν ψυχή. Καί δυστυχῶς, ἀδελφοί μου, στίς ἡμέρες μας εἶναι περισσότεροι ἐκεῖνοι οἱ ἄνθρωποι πού εἶναι παράλυτοι στό σῶμα ἀπό αὐτούς πού εἶναι παράλυτοι στήν ψυχή.
Καί ποιοί εἶναι παράλυτοι στήν ψυχή; Εἶναι αὐτοί πού ἡ ἁμαρτία καί οἱ ἐπιθυμίες καί οἱ ἡδονές τοῦ κόσμου τούς ἔχουν νεκρώσει τήν ψυχή. Εἶναι αὐτοί πού ἔχουν διαγράψει τόν Θεό ἀπό τή ζωή τους ἤ ἀδιαφοροῦν ἐντελῶς γι᾽ αὐτόν. Εἶναι αὐτοί πού μπορεῖ νά μήν τόν ἔχουν διαγράψει, ἀλλά τόν ἔχουν ξεχάσει καί τόν θυμοῦνται μόνο σέ ὧρες ἀνάγκης. Εἶναι αὐτοί πού δέν ἀρνοῦνται τόν Θεό, πού δέν ἀπορρίπτουν τήν Ἐκκλησία, ἀλλά πιστεύουν μέ τόν τρόπο πού θέλουν, ἐφαρμόζουν τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, προσαρμόζοντάς τες στά μέτρα τους καί στίς ἀδυναμίες τους, δέν μετέχουν συστηματικά στή λειτουργική καί μυστηριακή ζωή της Ἐκκλησία, καί ὅμως νομίζουν ὅτι ὅλα εἶναι ὅπως πρέπει στή ζωή τους, ἀφοῦ, ὅπως ἰσχυρί-ζονται δέν ἔχουν κάνει κάτι φοβερό στή ζωή τους.
Πόσοι ἀπό ἐμᾶς, ἀλήθεια, ἐάν ἐξετάσουμε πραγματικά τόν ἑαυτό μας, δέν θά διαπιστώσουμε ὅτι ἀνήκουμε σέ μία ἀπό τίς παραπάνω κατηγορίες;
Καί ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται. Ὁ Θεός δέν μᾶς ἐγκαταλείπει στήν παραλυσία μας. Στήν περίπτωση τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς ἔστελνε τόν ἄγγελό του νά ταράξει τό ὕδωρ τῆς κολυμβήθρας γιά νά θεραπευθεῖ ὅποιος εἰσέλθει πρῶτος.
Στή δική μας περίπτωση ὁ Θεός ἀναταράσσει τά ὕδατα, ἀναταράσσει τή ζωή μας μέ ποικίλους τρόπους, προκειμένου νά μᾶς θεραπεύσει, προκειμένου νά μᾶς ἀπαλλάξει ἀπό τήν παραλυσία. Καί χρησιμοποιεῖ ὡς ἀγγέλους του πρόσωπα καί καταστάσεις· χρησιμοποιεῖ ἀνθρώπους πού μᾶς ὑπενθυμίζουν τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ, πού μᾶς ἐλέγχουν γιά τή συμπεριφορά καί τά λάθη μας· χρησιμοποιεῖ ἄλλοτε τίς θλίψεις καί τίς ἀσθένειες, τίς δυσκολίες καί τόν πόνο, τά προβλήματα καί τόν θάνατο. Μέ ὅλα αὐτά καί ἄλλα πολλά τά ὁποῖα ἡ ἀγάπη του ἐπινοεῖ, προσπαθεῖ νά ταράξει τό ὕδωρ καί νά θεραπεύσει τήν παραλυσία μας. Καί ὅταν ὅλα αὐτά δέν μᾶς βοηθοῦν, τότε ὁ Θεός ἐπεμβαίνει ὁ ἴδιος γιά νά μᾶς θεραπεύσει. Ἐπεμβαίνει ὅμως ὑπό μία προϋπόθεση. Καί ἡ προϋπόθεση εἶναι νά συνειδητοποιήσουμε τήν κατάστασή μας καί νά ζητήσουμε τή βοήθειά του.
Ὁ Θεός δέν ἐξαναγκάζει κανένα στή θεραπεία, ἔρχεται ὅμως ἀρωγός σέ αὐτόν πού ἐπαναλαμβάνει μαζί μέ τόν παραλυτικό τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς: «Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω». Διότι, ἐάν ὁ ἄνθρωπος δέν συνειδητοποιήσει τήν παραλυσία του, τότε δέν θά μπορέσει καί νά ἀνταποκριθεῖ στήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ: «ἔγειρε, ἄρον τόν κράβατόν σου καί περιπάτει».
῾Η ἀπάντηση τοῦ Χριστοῦ στό παράπονο τοῦ παραλύτου εἶναι, ἀδελφοί μου, ἡ ἀπάντησή του καί στά δικά μας παράπονα. ῾Ο Χριστός δέν ἀδιαφορεῖ ποτέ οὔτε γιά τίς ἀνάγκες μας οὔτε γιά τά αἰτήματα τῆς ψυχῆς μας· δέν ἀδιαφορεῖ βλέποντάς μας νά βρισκόμαστε καί ἐμεῖς κάποτε παραλελυμένοι ἀπό τή φιλαυτία, τή φιλοδοξία, τίς ἐφάμαρτες ἐπιθυμίες καί πράξεις μας· δέν ἀδιαφορεῖ οὔτε ὅταν τά πάθη τοῦ σώματος μᾶς κατατρύχουν καί μᾶς ταλαιπωροῦν. Ἁπλῶς περιμένει τήν κατάλληλη στιγμή, περιμένει τήν ὥρα πού θά εἴμαστε ἕτοιμοι νά δεχθοῦμε τή σωτήρια πρόσκλησή του, ἀρκεῖ νά τόν ἐμπιστευόμαστε, ἀρκεῖ νά μήν ἀπογοητευόμαστε, ἀλλά νά προετοιμάζουμε τόν ἑαυτό μας γι’ αὐτήν τήν σωτήρια ἐπίσκεψη του, καί νά ἔχουμε τή βεβαιότητα ὅτι δέν πρόκειται νά μᾶς ξεχάσει.
Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου