«Τό ὕδωρ τό ζῶν»

Στὴν εὐαγγελική περικοπή τῆς σημερινῆς Κυριακῆς «τῆς Σαμαρείτιδος» ἀκούσαμε τόν Κύριο νά μιλάει γιά «τό ὕδωρ τό ζῶν» μέ τή γυναίκα ἀπό τή Σαμάρεια. Ποιό ὅμως εἶναι «τό ὕδωρ τό ζῶν»; Ὁ Κύριος πῆρε ἀφορμή ἀπό τό φυσικό νερό τοῦ πηγαδιοῦ καί τή φυσική δίψα κάθε ἀνθρώπου, γιά νά  διδάξει τό μυστήριο τῆς Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἡ ζέστη τῆς ἡμέρας, ὁ ἔρημος τόπος, τό πηγάδι, ἡ στάμνα, τό νερό, ἡ δίψα, ὅλα συντέλεσαν ὡς εἰκόνες γιά νά περιγράψει ὁ Κύριος τό μυστήριο τῆς θείας Χάριτος, χωρίς τήν ὁποία ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεί νά ζήσει. Καί ὀνομάζει ὁ Κύριος τή Χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος «ὕδωρ ζῶν», διότι ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ καθαρίζει τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου ἀπό κάθε μολυσμό, τήν ξεκουράζει, τήν δροσίζει ἀπό τό λίβα τῆς ἁμαρτίας, τή ζωογονεῖ, ἱκανοποιεῖ ὅλους τούς ἀνώτερους πόθους της, τή γεμίζει μέ ὅλες τίς δωρεές τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τῆς μεταγγίζει Ζωή αἰώνιο. Τό νερό αὐτό τῆς Ζωῆς μᾶς τό παρέχει ὁ Κύριος ὄχι στό πηγάδι τοῦ Ἰακώβ ἀλλά στήν Ἐκκλησία. Ἐκεί μέ τά ἱερά Μυστήρια μᾶς μεταγγίζει ζωή, μᾶς παρέχει ἄφεση ἁμαρτιῶν, λύτρωση ἀπό τά πάθη, χορτασμό πνευματικό, ἀληθινή σωτηρία. Ἐκεῖ μᾶς ἀναγεννᾶ σέ νέα ζωή. Μόλις ἐπέστρεψαν οἱ μαθητές στό πηγάδι, παρακάλεσαν τόν Κύριο νά φάει κάτι. Αὐτός ὅμως τούς εἶπε: «Δική μου τροφή εἶναι νά κάνω τό θέλημα τοῦ Πατρός μου, νά ἐργάζομαι γιά τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Σηκῶστε τά μάτια σας καί κοιτάξτε τά πλήθη τῶν Σαμαρειτῶν πού ἔρχονται. Ὅλοι αὐτοί εἶναι πνευματικά χωράφια ἕτοιμα γιά θερισμό. Οἱ προφῆτες πρίν ἀπό ἐμένα κι ἐγώ κατόπιν ἔσπειρα σ’ αὐτά καί θά θερίσετε ἐσείς. Ὅπως καί στό μέλλον, θά σπείρετε ἐσεῖς καί θά θερίσουν οἱ διάδοχοί σας». Οἱ Σαμαρεῖτες ἐκεῖνοι ἀποτελοῦσαν μία προτύπωση, μία εἰκόνα ὅλης τῆς ἀνθρωπότητας. Μιᾶς ἀνθρωπότητας πού χωρίς συχνά νά τό συνειδητοποιεῖ, διψᾶ νά ἀκούσει τό μήνυμα τῆς λυτρώσεως, νά ξεδιψάσει μέ τό ὕδωρ τῆς Ζωῆς. Πόσοι ἄνθρωποι πού βρίσκονται καί σήμερα στήν ἄγνοια, στήν πλάνη, στό σκοτάδι, ζητοῦν λίγη χαρά, λίγη ἀνάπαυση. Ζητοῦν κάπου νά πιαστοῦν, νά βροῦν λίγη ἐλπίδα, λίγο φῶς.  Ἔχουμε λοιπόν χρέος ὅλοι μας νά κάνουμε τό ἔργο τῆς Σαμαρείτιδος. Ἀφοῦ πρῶτα οἱ ἴδιοι γευτοῦμε τά δῶρα της θείας Χάριτος, ὀφείλουμε νά μιλήσουμε σ’ αὐτούς μέ τό λόγο μας καί μέ τό παράδειγμά μας γιά τήν ἐμπειρία τῆς ἐν Θεῷ ζωῆς. Δίπλα μας, γύρω μας, οἱ ψυχές πολλές καί μᾶς περιμένουν γιά τόν πνευματικό θερισμό. Ἄς γίνουμε ἐργάτες τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ