«Τί γάρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐάν κερδήσῃ τόν κόσμον ὅλον καί ζημιωθῇ τήν ψυχήν αὐτοῦ;» (Μαρκ. 8.36).
Μιά ἀπό τίς πολλές ἐρωτήσεις πού ἀπευθύνει μέ τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα ὁ Χριστός, ἀδελφοί μου, εἶναι καί ἡ ἐρώτηση πού προανέφερα. Τί θά ὠφελήσει τόν ἄνθρωπο ἄν κερδίσει ὅλον τόν κόσμο καί χάσει τήν ψυχή του;
Καί μπορεῖ σέ ἄλλες περιπτώσεις τό κέρδος καί ἡ ζημία νά εἶναι ὅροι σχετικοί, τούς ὁποίους μπορεῖ νά ἑρμηνεύσει κανείς μέ διαφορετικούς τρόπους, ἀνάλογα μέ τήν ὀπτική γωνία ἀπό τήν ὁποία βλέπει ὁ καθένας τά πράγματα, στήν περίπτωση ὅμως τῆς ψυχῆς ἡ σημασία τοῦ κέρδους καί τῆς ζημίας δέν ἐπιτρέπει διαφορετικές προσεγγίσεις.
Ἡ ψυχή εἶναι, ἀδελφοί μου, ἡ πνοή τοῦ Θεοῦ μέσα στόν ἄνθρωπο. Εἶναι τό πιό ἀκριβό καί πολύτιμο ἀγαθό πού ἔχει. Εἶναι ἡ οὐσία τῆς ὑπάρξεώς μας ὄχι μόνο γιά τό παρόν, ἀλλά καί γιά τό μέλλον· ὄχι μόνο γιά τήν ἐπίγεια ζωή ἀλλά καί γιά τή μέλλουσα.
Ἄν ὁ ἄνθρωπος ἀδιαφορήσει γιά τήν ψυχή του, ἄν τήν ἀφήσει νά νεκρωθεῖ ἀπό τήν ἀμέλεια, τήν ἀδιαφορία, τήν πνευματική ραθυμία· ἄν τήν ἀφήσει νά πεθάνει ἀπό τήν πνευματική ἀσιτία, τήν ἀνομβρία τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ καί τῶν δακρύων τῆς μετανοίας ἤ ἄν τήν σκοτώσει ὁδηγώντας την στά ἐπικίνδυνα μονοπάτια τῆς ἀσωτίας, τῆς ἁμαρτίας καί τῆς ἀπιστίας, τότε νεκρώνεται καί ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος καί πεθαίνει. Καί δέν πεθαίνει μόνο στή γῆ, δέν πεθαίνει μόνο στήν ἐπίγεια ζωή του, ἀλλά νεκρώνεται καί πεθαίνει ὁριστικά, γιατί χάνει τήν προοπτική τῆς αἰωνίου ζωῆς.
Οἱ ἄνθρωποι, ἀδελφοί μου, ἑλκυόμεθα ἀπό τό κέρδος καί τό ἐπιζητοῦμε. Ἑλκυόμεθα καί στηρίζουμε τή ζωή μας σ᾽ αὐτό. Ἀλλά τό κέρδος τό ὁποῖο ζητοῦμε καί γιά τό ὁποῖο ἀγωνιοῦμε εἶναι κέρδος ἐφήμερο καί προσωρινό. Συχνά θυσιάζουμε τά πάντα γι᾽ αὐτό τό κέρδος, ἀλλά δέν ὑπολογίζουμε μήπως θυσιάζουμε συγχρόνως τίς ἀρχές καί τίς ἀξίες μας, μήπως θυσιάζουμε τήν πίστη μας, μήπως θυσιάζουμε καί τήν ψυχή μας γι᾽ αὐτό. Γιατί τό κέρδος ἀπαιτεῖ πάντα θυσίες, καί στή μυωπική λογική τοῦ ἀνθρώπου ἡ θυσία τῆς ψυχῆς μας φαίνεται μερικές φορές λιγότερο σημαντική ἀπό τό πρόσκαιρο κέρδος πού ἐπιδιώκουμε. Νομίζουμε πώς κάνουμε μιά μικρή μόνο ὑποχώρηση, ἕνα μικρό σφάλμα, μία μικρή ἁμαρτία, μιά ἐλάχιστη παρακοή τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ, μιά ἐλάχιστη ὑποχώρηση στόν πειρασμό. Ἀλλά ἡ μία μικρή παραχώρηση μᾶς παρασύρει σέ μιά μεγαλύτερη καί ἡ μιά μικρή ὑποχώρηση στόν ἐχθρό τῆς ψυχῆς μας, μᾶς καθιστᾶ προοδευτικά ὑποχείριά του, καί ὁδηγεῖ τήν ψυχή μας στή νέκρωση. Καί μπορεῖ νά μᾶς μένει τό κέρδος τοῦ κόσμου τούτου, μᾶς μένει ὅμως καί ἡ ζημία τῆς ψυχῆς μας. Καί τό κέρδος τοῦ κόσμου χάνεται μαζί μέ τή δόξα καί τή φήμη καί τόν πλοῦτο, ἀλλά ἡ ζημία τῆς ψυχῆς εἶναι, ἀδελφοί μου, δυστυχῶς τίς περισσότερες φορές μόνιμη καί ἀνεπανόρθωτη.
«Τί γάρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐάν κερδίσῃ τόν κόσμον ὅλον καί ζημιωθῇ τήν ψυχήν αὐτοῦ;»
Τό ἐρώτημα πού μᾶς ἀπευθύνει ὁ Χριστός σήμερα, μᾶς ὑπενθυμίζει αὐτόν ἀκριβῶς τόν κίνδυνο. Μᾶς ὑπενθυμίζει ὅμως συγχρόνως καί τήν ἀξία τῆς αἰωνίου ψυχῆς μας γιά τήν ὁποία «Χριστός ἀπέθανε». Καί εἶναι τόσο λυπηρό, εἶναι τόσο τραγικό ὁ ἴδιος ὁ Θεός νά θυσιάζεται γιά νά κερδίσουμε ἐμεῖς τήν ψυχή μας, καί ἐμεῖς νά ἀφήνουμε τή θυσία τοῦ Χριστοῦ νά πηγαίνει χαμένη καί νά μήν τήν ἀξιοποιοῦμε πρός ὄφελος τῆς ψυχῆς μας.
Γι᾽ αὐτό, ἀδελφοί μου, καθώς σήμερα προσκυνοῦμε τόν Ἐσταυρωμένο Χριστό πού ὑψώνεται στό μέσο τῶν ἱερῶν μας ναῶν γιά νά μᾶς ἐνισχύσει στόν ἀγώνα τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἄς ἐκτιμήσουμε τήν ἀξία τοῦ κέρδους καί τῆς ζημίας τῆς ψυχῆς μας καί ἄς ρυθμίσουμε τή ζωή μας σύμφωνα μέ αὐτή τήν ἐκτίμηση, ὥστε μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ νά μή ζημιωθοῦμε τήν ψυχή μας, ἀλλά νά κερδίσουμε τήν αἰώνια σωτηρία καί λύτρωση γιά τήν ὁποία σταυρώθηκε ὁ Χριστός.
Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων
http://imverias.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου