Ὁ Τίμιος Σταυρός

Ἡ Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως βρίσκεται στό κέντρο τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ὁ χρόνος τρέχει καί ἡ πορεία μας πρός τό Πάσχα ἔφθασε ἤδη στό μέσον. Ὁ Τίμιος Σταυρός εἶναι τό ὄργανο πάνω στό ὁποῖο ὁλοκληρώθηκε ἡ ἐπίγεια ζωή καί διακονία τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι ἡ ἱστορία ἑνός φοβεροῦ καί τρομακτικοῦ μίσους ἐναντίον Ἐκείνου πού διῆλθεν εὐεργετῶν, καί τοῦ ὁποίου ὁλόκληρη ἡ ζωή καί ἡ διδασκαλία ἐπικεντρώθηκε στήν ἐντολή τῆς ἀγάπης. Τήν νύκτα τῆς Σταυρώσεως ὅμως ὁ Πιλάτος, οἱ ἀρχηγοί, οἱ στρατιῶτες, τό πλῆθος, εἶχαν νά κάνουν μία ἐπιλογή πού τίθεται συνεχῶς μπροστά μας. Ὁ Χριστός πορευόμενος πρός τό πάθος Του ἔλεγε: «ἐγώ εἰς κρίμα εἰς τόν κόσμον τοῦτον ἦλθον». Σ΄ αὐτή τήν κρίση, στό δικαστήριο τῆς σταυρωμένης ἀγάπης, τῆς ἀλήθειας καί τῆς δικαιοσύνης δικάζεται ὁ καθένας μας.

Ἡ πρώτη σημασία τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ εἶναι λοιπὸν ἡ κρίση τοῦ κακοῦ. Μὲ τὴν ἀνάρτηση στὸ Σταυρὸ τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ἀποδεικνύεται ἡ ὑποκρισία, ἡ ψευδο-καλωσύνη αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Ἐδῶ στή γῆ «θλίψιν ἔχομεν»γιατί «πλεονάζει», ἐπικρατεῖ τό κακό καί πολλές φορές φαίνεται ὅτι θριαμβεύει καί ἀνασταυρώνεται ὁ Θεός. Χωρίς τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ, ὅλα πράγματι θὰ παρέμεναν θρίαμβος τοῦ κακοῦ καί τοῦ σκότους. Ὅμως γνωρίζομε ὅτι ὁ Ἀναστὰς Κύριος «νενίκηκε» τὸν κόσμο γιατὶ δέχθηκε νὰ σταυρωθεῖ γιά νά μᾶς σώσει ἀπό τή φθορά τῆς ἁμαρτίας.

Ἡ δεύτερη σημασία τοῦ Σταυροῦ εἶναι ἡ θυσία. Κοντὰ τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ βρίσκεται πάντα καί ὁ δικός μας Σταυρός. Ὁ Χριστός εἶπε «εἴ τις θέλει ὀπίσω μου

ἐλθεῖν, ἀράτω τόν Σταυρόν αὐτοῦ». Ἕνας σταυρός δίδεται καί σέ μᾶς ἀπό τή γέννησή μας. Τό νά σηκώνουμε τόν σταυρό μας καθημερινά, δέν εἶναι ἁπλῶς τό νά ἀντέχουμε στά φορτία, στίς ἀρρώστιες καί στίς μέριμνες τῆς ζωῆς, ἀλλά πάνω ἀπ’ὅλα τό νά ζοῦμε ἁρμονικά μέ τά πιστεύματά μας, νά ζοῦμε μέσα στό φῶς τῆς ὑγιαίνουσας συνείδησής μας.

Ἡ Ὀρθόδοξη θεολογία μας, ἡ Ἐκκλησιολογία μας εἶναι, κατά τούς Πατέρες, διαμονή «ἐν Θεῷ, εἶναι βίωση τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ. Αύτός εἶναι ἡ καθέδρα, ὁ ἄμβωνας, τό θυσιαστήριο, τό βῆμα της θεολογίας τῆς Ἐκκλησίας, ἀπ’ ὅπου ἐξαγγέλλεται «πᾶσι τοῖς ἔθνεσι» τό ὑπερύμνητον ὄνομα τοῦ Θεοῦ.

Ἄς ἐπικαλούμαστε τήν σκέπη και προστασία Του σἐ κἀθε στιγμή τῆς ζωῆς μας καί ἰδιαίτερα στίς πολύ δύσκολες ὧρες πού ζοῦμε τίς τελευταῖες ἡμέρες ἀναφωνῶντας μετά συντετριμμένης καρδίας : « Σταυρέ τοῦ Χριστοῦ, σῶσον ἡμᾶς τῇ δυνάμει σου ».