Η ποιότητα της αγάπης μας προς τον Θεό κρίνεται από τις θυσίες που κάνουμε για χάρη Του.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ´ ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. 18.18-27)

«Τί ποιήσας ζωήν αἰώ­νιον κληρονομήσω;»

Πρίν ἀπό δύο Κυρια­κές ἀκούσαμε, ἀδελφοί μου, στό εὐ­αγ­γελικό ἀνά­γνωσμα ἕ­ναν νομι­κό νά ρωτᾶ τόν Ἰησοῦ τί πρέπει νά κάνει γιά νά κερ­δίσει τήν αἰώ­νιο ζωή καί τόν Ἰησοῦ νά ἀπαντᾶ μέ τήν παρα­βο­λή τοῦ Κα­λοῦ Σαμαρεί­του.

Στό ση­­­μερινό εὐαγγε­λικό ἀνάγνωσμα ἀκού­σα­με νά θέτει τό ἴδιο ἐρώ­τημα ἕνας ἄλλο ἄρ­χων, γεγονός πού ἀπο­δει­κνύ­ει τή σπουδαιό­τητα τοῦ ἐρωτήματος καί τή σημασία τῆς αἰω­νίου ζω­ῆς.

Καί μπορεῖ φαινο­με­νι­κά ἡ ἀπάντηση τοῦ Χρι­στοῦ νά εἶναι δια­φορε­τι­κή στίς δύο περιπτώ­σεις, στήν οὐσία της ὅμως παραμένει ἡ ἴδια, γιατί οἱ προϋπο­θέσεις γιά νά κληρο­νο­μήσει ὁ ἄνθρωπος τήν αἰώ­νιο ζωή εἶναι στα­θε­ρές καί ἀμετακίνητες, δέν ἐπη­ρε­­άζονται ἀπό ἐξω­τε­ρι­κές συνθῆκες οὔ­τε σχε­τί­ζονται μέ τά πρόσωπα τά ὁποῖα θέ­τουν τό ἐρώ­­τημα. Διότι ἡ προ­τροπή τοῦ Χριστοῦ πρός τόν ἐρωτῶντα ἄρχοντα νά πωλήσει ὅλα τά ὑπάρ­χοντά του καί νά τά μοιράσει στούς πτω­χούς προϋποθέτει τήν ἴδια ἀπροϋπόθετη καί θυ­σιαστική ἀγάπη πρός τόν ἄνθρωπο, προϋπο­θέ­τει τήν ἀγά­πη πού δέν ἀναφέρεται σέ πρό­σωπα γνωστά μό­­νο, σέ πρόσωπα οἰ­κεῖα ἤ συγ­γε­νικά, ἀλλά ἀνα­φέ­ρε­ται στόν κάθε ἄν­θρωπο ὡς εἰκόνα τοῦ Θε­οῦ, στόν κάθε ἄν­θρω­­­πο ὡς τέκνο τοῦ Θεοῦ, στόν κά­θε ἄν­θρω­­πο ὡς πλη­σίον καί ὡς ἀδελφό.

Αὐτή ἡ ἀγάπη εἶναι πού ἔκανε τόν καλό Σα­μαρείτη νά διαθέσει τόν χρόνο, τά χρήματα καί τήν προσοχή του γιά τή θεραπεία καί τήν ἀνα­κού­φιση τοῦ ἀγνώστου του ἐμπεσόντος εἰς τούς ληστάς Ἰσραη­λί­του. Αὐτήν τήν ἀγάπη προϋποθέτει καί ἡ προ­τρο­πή τοῦ Χριστοῦ πρός τόν πλούσιο νά δώσει τά ὑπάρχοντά του στούς ἀγνώστους του πτωχούς, τά πρόσωπα τῶν ὁποίων ταυτίζο­νται μέ τά πρόσωπα τῶν ἐλαχίστων ἀδελ­φῶν τοῦ Κυρίου.

Γιατί τό ζήτημα δέν εἶναι τά πρό­σωπα, εἶναι ἡ εἰλι­κρι­νής ἀγάπη τοῦ ἀν­θρώ­­που πρός τόν Θεό πού κρίνεται μέσα ἀπό τά πρόσωπα. Καί εἰλι­κρι­νής ἀγάπη πρός τόν Θεό ὑπάρχει μόνο ὅταν ὁ ἄνθρωπος δέν συν­δέ­ε­ται μέ τά γήινα πράγ­ματα, δέν ἐξαρ­τᾶται ἀπό τά ἐγκόσμια ἀγαθά, ὅταν εἶναι δια­τε­θει­μέ­νος νά τά θυσιά­σει χά­ριν τῆς ἀγάπης τοῦ Χρι­στοῦ.

Καί αὐτή τήν ἀγάπη διέθετε ἡ ἑορταζόμενη σήμερα ἁγία μεγαλο­μάρ­­τυς Αἰκατερίνη. Κα­ταγόταν ἀπό εὐγενῆ καί ἀριστοκρατική οἰκογέ­νεια. Εἶχε χρήματα πολ­λά, ἀλλά δέν ἦταν ἐξαρ­τημένη ἀπό αὐτά. Γι᾽ αὐτό καί δέν εἶχε καμία δυσκολία νά τά ἀπαρνηθεῖ προκειμένου νά μήν ἀρνηθεῖ τήν πί­στη στόν Χριστό.

Εἶχε χαρίσματα πνευ­μα­­τικά πολλά, εἶχε γνώ­­­ση καί σοφία κο­σμι­κή, ἀλλά οὔτε αὐτά δίστασε νά τά θέσει στήν ὑπηρεσία τῆς πί­στεώς της καί τῆς ἀγά­πης της στόν Χριστό.

Ἦταν νέα καί εἶχε κάλ­­λος σωματικό, ἀλλά οὔτε αὐτό δέν δίστασε νά τό θυσιάσει γιά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἀλλά χαίρουσα καί ἀγαλλο­μέ­νη δέχθηκε τά βασα­νι­στήρια καί τό μαρ­τύ­ριο προκειμένου νά κλη­­ρονομήσει τήν αἰώ­νιο ζωή.

Τό παράδειγμα τῆς ἁγίας Αἰκα­τε­ρί­νης ἔρ­χε­ται σέ ἀπόλυτη ἀντί­θεση μέ τό παράδειγμα τοῦ ἄρ­χοντος τῆς ση­με­ρινῆς εὐαγγελικῆς πε­ρι­κοπῆς. Πα­ρό­τι καί οἱ δύο ξε­κινοῦν ἀπό τήν ἴδια ἀφε­τηρία, εἶναι πλού­σιοι καί ἐπιθυ­μοῦν νά κληρονομήσουν τήν αἰ­ώ­νιο ζωή, ὁ ἕνας ἀπέρ­χεται λυπού­μενος, για­τί δέν ἔχει τή δύναμη νά θυσιάσει τόν πλοῦτο του, δέν δια­θέ­τει τήν ἀγάπη πού χρει­άζεται γιά νά σπάσει τά δε­σμά πού τόν κρατοῦν στή γῆ, ἐνῶ ἡ ἁγία Αἰ­κα­τε­ρίνη εἰσέρχεται χαί­­ρου­σα στή βασιλεία τῶν οὐρα­νῶν γιά νά ἀπο­λαύ­σει τήν αἰώνιο ζωή.

Ἀδελφοί μου, τά δύο παραδείγματα τῆς ση­με­ρινῆς ἡμέρας μᾶς δεί­χνουν πῶς πραγμα­τι­κά κερδίζεται ἡ αἰώ­νιος ζωή. Κερδίζεται μέ τήν ἀγάπη πού γνωρίζει νά θυσιάζει τά πάντα καί νά μήν κρατᾶ τίποτε γιά τόν ἑαυτό της. Γι᾽ αὐτό ὅσοι δέν ἔχουμε πλοῦτο καί χρήματα πολ­λά, ἄς μήν θεωρή­σουμε δέν κινδυνεύ­ου­με νά παρα­μεί­νουμε μα­κριά ἀπό τήν αἰώνιο ζωή· γιατί δέν εἶναι ἡ ποσότητα τῶν ἀγαθῶν πού μᾶς ἐμ­ποδίζει, ἀλλά ὁ τρό­πος μέ τόν ὁποῖο συνδεόμαστε μέ αὐτά. Καί δέν εἶναι μόνο ἡ προσκόλληση στά ὑλι­κά ἀγαθά πού μᾶς στε­ρεῖ τήν αἰώνιο ζωή, ἀλλά καί ἡ προσ­κόλλη­ση σέ πρόσωπα, σέ συνή­θειες, σέ ἀδυνα­μί­ες καί πάθη. Ὅ,τι δέν μᾶς ἐπιτρέπει νά προσ­φέ­ρουμε ὁλοκληρωτικά τήν ἀγάπη μας καί τήν ψυχή μας στόν Θεό, ὅπως τό ἔκανε ἡ ἁγία μεγαλομάρτυς Αἰ­κατε­ρί­νη, μᾶς στερεῖ τήν αἰώνιο ζωή.

Γι᾽ αὐτό ἄς ἐλέγξουμε ποιά εἶναι αὐτά πού βάζουν ἐμπό­δια στήν ἀγάπη μας πρός τόν Θεό καί ἄς σπεύσουμε νά ἀπαλλα­γοῦμε ἀπό αὐτά προκει­μέ­νου νά μήν ἀπωλέ­σου­με τήν αἰώνιο ζωή, τήν ὁποία εὔχομαι διά πρε­σβειῶν τῆς ἁγίας με­γαλομάρτυρος Αἰκα­τε­ρίνης νά μᾶς ἀξιώσει ὁ Θεός νά ἀπολαύσουμε ὅλοι μας, ἀδελφοί μου. Ἀμήν.

 Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων

http://imverias.blogspot.com/2018/11/blog-post_24.html