Η Μεταμόρφωση κατά τους ιερούς υμνογράφους και τους θεοφόρους Πατέρες έχει, όχι μόνο σωτηριολογικές προεκτάσεις, αλλά συγχρόνως και εσχατολογικές.
Δεν προτυπώνει μόνο την Ανάσταση, όπως λέγει ένα τροπάριο της Εκκλησίας μας «προτυπών την Ανάστασιν την σην, Χριστέ ο Θεός», αλλά και τη Δευτέρα και Ένδοξη Παρουσία του Χριστού.
«Την των βροτών εναλλαγήν, την μετά δόξης σου, Σωτήρ, εν τη δευτέρα και φρικτή, της σης ελεύσεως δεικνύς, επί του όρους Θαβώρ μετεμορφώθης», ψάλλει γεμάτος θαυμασμό ο ιερός υμνογράφος.
Αυτήν την παράδοξη εναλλαγή, αυτήν την θαυμαστή αλλοίωση την οποία βίωσαν οι μαθητές επάνω στο Θαβώρ, θα απολαύσουν και οι πιστοί που αγωνίσθηκαν στον κόσμο αυτό αντιγράφοντας τη ζωή του Χριστού.
Θα λάμψουν «ως ο ήλιος εν τη βασιλεία του Πατρός αυτών»6 και θα γίνουν κατά την έκφραση του Ευαγγελιστή Ιωάννου του Θεολόγου «όμοιοι αυτώ εσόμεθα… ότι οψόμεθα αυτόν καθώς εστί».
Σ’ αυτήν την ανέκφραστη μακαριότητα τα πρόσωπα των δικαίων θα λάμπουν ως φως από τη θέα του δοξασμένου Δεσπότου Χριστού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου