Του Αρχιμ. Παϊσίου Λαρεντζάκη
Μοναδική προϋπόθεση για να πραγματοποιηθεί το θαύμα είναι η πίστη. Ο Κύριος, συχνά στο Ευαγγέλιο, πραγματοποιεί τις θαυματουργικές θεραπείες «κατά τήν πίστην» είτε αυτών που πάσχουν, είτε των συγγενών τους και των άλλων προσώπων που τα συνοδεύουν και ικετεύουν για την ίασή τους. Ένας σοφός έγραψε: πως «το θαύμα είναι το ακριβό παιδί της πίστεως». Και είχε απόλυτα δίκιο. Διότι χωρίς την πίστη όχι μόνο δεν είναι δυνατόν να γευθούμε την χαρά του θαύματος, αλλά και δεν είμαστε ικανοί να το δούμε. Ακόμα και το πιο χειροπιαστό και αυταπόδεικτο θαύμα, χωρίς την πίστη μας είναι ακατανόητο. Αυτό συμβαίνει γιατί το θαύμα έχει τη δική του «λογική». Κι αυτή η «λογική», που δεν συμφωνεί με την λογική της εμπειρίας των αισθήσεων και της λογικής μας είναι το περιεχόμενο της πίστεως.
Τι είναι πίστη; Πίστη είναι μια πνευματική δύναμη. Στις διαστάσεις της ανθρώπινης ύπαρξης η πίστη δίνει άλλη, διαφορετική έκταση. Ο άνθρωπος ως λογική οντότητα έχει μια δυνατότητα. Η δυνατότητα αυτή αναφέρεται στην αντιληπτική του ικανότητα, στις εσωτερικές του δυνάμεις, που τον ωθούν στη δημιουργικότητα και στις άλλες ποικίλες δωρεές, με τις οποίες είναι προικισμένη η ανθρώπινη εικόνα. Δεν θα ήταν όμως άξιος του ονόματός του ο άνθρωπος, εάν δεν είχε την ξεχωριστή δυνατότητα της υπερβατικής συλλήψεως. Εάν έμενε στο χώρο της κατ᾽ αίσθηση εμπειρίας, τότε θα παρέμενε στη βαθμίδα του αλόγου ζώου. Χάρις όμως στη δυνατότητα να βιώνει μυστικά, εσωτερικά, σαν σιωπηλή κατάφαση τα πέραν της αισθητής εμπειρίας, με την πίστη, η ανθρώπινη εικόνα αποκτά την εσωτερική της «λογική». Την λογική εκείνη, που γίνεται «έκτη αίσθηση». Που χαρίζει στον άνθρωπο την κοσμογονική πνευματική δύναμη, ώστε να μπορεί να βλέπει τα μη βλεπόμενα και να ακούει, όσα τα αυτιά του σώματος δεν μπορούν να ακούσουν. Πάνω σ᾽ αυτό το γεγονός της πίστεως στηρίζεται όλη η πνευματική ζωή.η ασύλληπτες έννοιες του Θεού, της αιωνιότητας, της ψυχής, της θείας αγάπης και λύτρωσης εν Χριστώ Ιησού, όπως όλο το αποκαλυπτικό έργο του Ευαγγελίου, δεν γίνονται προσιτά στον άνθρωπο, παρά μόνον από την οδό της πίστεως.
Αυτή την οδό άνοιξε πρώτα ο Κύριος, όταν καλούσε τους ανθρώπους, που ζητούσαν την ίασή τους, να ομολογήσουν, εάν πιστεύουν. Εάν, δηλαδή, μπορούν να ζήσουν, όχι με την λογική που είχαν όταν έστρεφαν τα βλέμματά τους στην ανθρώπινη βοήθεια, αλλά με τον εσωτερικό οπλισμό της ψυχής, που είναι η πίστη για κατορθώματα παράδοξα και υπερβατικά. Συχνά ο Κύριος διακύρηττε, πως όλα είναι δυνατά σε εκείνον που ζει με την λογική της πίστεως. «Πάντα δυνατά τῷ πιστεύοντι, καί οὐδέν ρῆμα ἀδυνατήσῃ» σε όσους εγκαταλείπουν τον εαυτό τους στη θεία βούληση. Γιατί αυτό είναι το στοιχείο της πραγματικής πίστεως. Να είμαστε απολύτως βέβαιοι για τις δυνατότητες του Σωτήρα. Για το Πανάγιο πρόσωπό του. Για τον ουράνιο Λόγο Του, που μάς άφησε στο ιερό Ευαγγέλιο. Για την αλήθεια της Εκκλησίας Του και τα άγια Μυστήρια που μεταγγίζουν την χάρη της σωτηρίας σε όσους πιστεύουν. Πολλές φορές κι εμείς συμμετέχουμε στη λατρευτική ζωή της Εκκλησίας μας, χωρίς όμως συνειδητά, χωρίς τη σωστή και αληθινή πίστη. Για να καρποφορήσει όμως η πνευματική μας ζωή χρειάζεται συνειδητή πίστη. Ο λόγος για τον οποίο ο πιστός δεν μετασχηματίζεται από «δόξης εἰς δόξαν», αλλά «συσχηματίζεται» με τον παρόντα κόσμο είναι η έλλειψη της πίστεως, η οποία είναι όραση ψυχική και πνευματική αίσθηση και ακοή. Για το λόγο αυτό είναι ανάγκη να πάρουμε θέση απέναντι στα πνευματικά γεγονότα που ζούμε.
Θερίζουμε ότι σπείρουμε. Και οι καρποί της πίστεως είναι πολλοί. Αλλά ο Κύριος μάς δίδει «κατά τήν πίστιν ἡμῶν». Ο άνθρωπος εάν δεν έχει πίστη δεν μπορεί να έχει και αξιώσεις να μεταβληθεί και να αλλάξει η ζωή του. Να γίνει ζωή Χριστού, «πλήρης χάριτος» και ευλογίας. Όλοι όσοι έζησαν το θαύμα της ίασης τους στο Ευαγγέλιο, πρόσφεραν τη λογική της πίστεως σαν αντάλλαγμα στον Μεγάλο Ευεργέτη. Ο Κύριος αποκαλύπτει περισσότερα και ενεργεί θαυμαστότερα σε εκείνους που μπορούν να πιστέψουν. Γι᾽ αυτό οι Άγιοι της Εκκλησίας μας καρποφορούν. Γι᾽ αυτό απλοϊκοί άνθρωποι γίνονται σοφοί και «μωραίνουν» τους σοφούς. Γιατί έχουν την διάσταση της πίστεως που τους απλώνει στους πνευματικούς κόσμους. Που τους δίνει φτερά, ώστε να γίνονται αετοί του Πνεύματος και να αποκτούν την δύναμη του θαύματος, που αυτοί πλέον μπορούν να πραγματοποιήσουν κατά παραχώρηση του Κυρίου τους.
Η ενεργοποίηση του μεγάλου κεφαλαίου της πίστεως είναι όχι καθήκον κάθε χριστιανού, αλλά πρωταρχικό έργο σωτηρίας. Η πίστη δεν είναι υποχρέωση. Είναι ανάγκη ζωής. Της πνευματικής μας ζωής, που δεν υπάρχει χωρίς την ενεργό πίστη. Την πίστη που σιωπηλά, σε όλες τις ώρες και τις ημέρες της ζωής μας λέει στον Κύριο: Ναι, Κύριε, σε σένα πιστεύω, που είσαι η αρχή των όντων, ο Αρχηγός της ζωής και της αθανασίας. Σε Σένα πιστεύω γιατί είσαι ο Σωτήρας μου, γιατί είμαι το πλάσμα σου, γιατί θέλω να ζήσω στην αιωνιότητα. Τότε ο άνθρωπος θα μπορεί να πει στον Κύριο. Δώσε, Κύριε, την ζωή μου κατά την πίστη μου. Γενηθήτω το θέλημά Σου. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου