Σάββατο 22 Ιουνίου 2013

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ: ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ


του Αρχιμανδρίτου Παϊσίου Λαρεντζάκης
Ιεροκήρυκος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης

           «Τοῦτο εἶπε περί τοῦ Πνεύματος, οὗ ἒμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν».
            Ο Κύριος πολλές φορές μίλησε για το Άγιο Πνεύμα. Οι άνθρωποι έμεναν κατάπληκτοι με τη νέα αυτή διδασκαλία. Ακόμα και οι ίδιοι οι Μαθητές απορούσαν. Για πρώτη φορά άκουγαν τόσο καθαρά ότι υπάρχει Άγιο Πνεύμα και ότι πλουσιόδωρο θα κατέβαινε στους ανθρώπους.
            Η Παλαιά Διαθήκη βέβαια έκανε λόγο για το ζωοποιό και πάνσοφο Άγιο Πνεύμα, αλλά συμβολικά, όχι καθαρά για να μπορέσουν να εννοήσουν περί αυτού. Και έγινε όλο αυτό για να προφυλάξει τους Εβραίους από την πολυθεΐα.
Ο Κύριος είπε αρκετές φορές περί του Αγίου Πνεύματος. Και κατά την εορτή των εγκαινίων το παράβαλλε με το χρήσιμο και απαραίτητο για τη ζωή νερό. Εκείνος που διψά, είπε, ας έλθει κοντά μου. Εγώ θα του δώσω το ζωογόνο νερό, ώστε και αυτός να ξεδιψάσει αλλά και των άλλων να δροσίσει και να σβήσει τη δίψα. «Τοῦτο εἶπε περί τοῦ Πνεύματος, οὗ ἒμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν».
            Κάθε άνθρωπος κυριεύεται από το αίσθημα της δίψας. Αισθάνεται την ανάγκη του νερού για να σβήσει την δίψα του και να διατηρήσει την ζωή του. Εκτός όμως από την σωματική δίψα υπάρχει και μια άλλη δίψα, πνευματική, πολύπλευρη και έντονη, όσο και η σωματική. Το πνεύμα του ανθρώπου έχει άγιες επιθυμίες, ευγενείς εφέσεις, ιερούς πόθους, που ο ίδιος ο Θεός έβαλε μέσα στην ανθρώπινη ψυχή. Ο άνθρωπος ποθεί να γνωρίσει την αλήθεια για τον εαυτό του, για τον κόσμο, για την αιωνιότητα, για τον Θεό. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις, κατά τις οποίες, σε στιγμές ηρεμίας, όταν ο σάλος των βιοτικών μεριμνών κατασιγάζει, όταν ο θόρυβος της πολυτάραχης ζωής κατευνάζεται, αισθάνεται ο άνθρωπος, σαν να πετάει σε υπερκόσμιους χώρους· αισθάνεται να ανακύπτουν μέσα του ανησυχητικές και βαρυσήμαντες ερωτήσεις. Τι είμαι; Από πού έρχομαι; Ποιος είναι ο σκοπός της ζωής μου; Που κατευθύνομαι και που θα καταλήξω; Τι υπάρχει πέραν του τάφου; Τι είναι αυτό, που σαν εσωτερική φωνή, δίνει εντολές, κρίνει και δικάζει, καταλογίζει ευθύνες ή απονέμει το έπαινο;
            Ποιος σε όλα αυτά τα ερωτήματα, και σε πολλά άλλα, θα δώσει αληθινή, σαφή και ικανοποιητική απάντηση; Ποιος θα μάς χειραγωγήσει στην αλήθεια; Μόνο ο Θεός και ειδικότερα το Άγιο Πνεύμα. Αυτό, το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ισάξιο και ομοούσιο με τον Πατέρα και τον Υιό, μετά την σταυρική θυσία και ένδοξο Ανάσταση του Σωτήρος, έχει αναλάβει ως δικό του πλέον έργο τον διαφωτισμό και την καθοδήγηση του ανθρώπου «εἰς πᾶσαν τήν ἀλήθειαν». Το είπε ο Κύριος στους Μαθητές Του κατά την επίσημη εκείνη νύκτα του Μυστικού Δείπνου. «Ἔτι πολλὰ ἔχω λέγειν ὑμῖν, ἀλλ' οὐ δύνασθε βαστάζειν ἄρτι. ὅταν δὲ ἔλθῃ ἐκεῖνος, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁδηγήσει ὑμᾶς εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν· οὐ γὰρ λαλήσει ἀφ' ἑαυτοῦ, ἀλλ' ὅσα ἂν ἀκούσει λαλήσει, καὶ τὰ ἐρχόμενα ἀναγγελεῖ ὑμῖν»[1]. Το Άγιο Πνεύμα θα σάς δώσει την καθαρή, την αγνή, την ολόφωτη αλήθεια, την απαλλαγμένη και από την παραμικρή ακόμη σκιά πλάνης και ψεύδους. «Πᾶσαν τήν ἀλήθειαν», όση μπορεί να χωρέσει και να εννοήσει η ανθρώπινη διάνοια. Θα σάς κάνει σοφούς κατά Θεόν· πάνσοφους μεταξύ όλων των ανθρώπων. Θα ξεδιψάσετε έτσι μέσα στα πλούσια, τα ολόδροσα και ζωογόνα νάματα της θείας γνώσεως και σοφίας.
            Και αυτή η υπόσχεση του Κυρίου πραγματοποιήθηκε κατά την μεγάλη ημέρα της Πεντηκοστής. Οι Μαθητές «ἐπλήσθησαν πνεύματος ἁγίου». Η διάνοιά τους φωτίσθηκε. Η γνώση τους πλουτίσθηκε σε υπέρτατο βαθμό. Έγιναν θεόπνευστοι, πνευματοφόροι, ικανοί να εξάγουν από τον πνευματικό τους θησαυρό «καινά καί παλαιά»[2].
            Αλλά η δωρεά του Αγίου Πνεύματος δεν σταματά εδώ. Δεν είναι απλά μια ικανοποίηση του πόθου της γνώσης, ούτε μια ευλαβής παραδοχή και προσωπική πείρα της θείας αλήθειας. Είναι ακόμη και μια ικανότητα, μια δύναμη και ευχέρεια προς μετάδοση της αλήθειας αυτής και στους άλλους.
            Ο ίδιος ο Κύριος είπε κατά την ημέρα εκείνη ότι από την καρδιά, από τα βάθη της ψυχής και από το φως της διανοίας εκείνου, ο οποίος, χάρη στην πίστη του προς τον Χριστό, έλαβε Πνεύμα Άγιο και γνώρισε την ύψιστη αλήθεια, «ποταμοί ρεύσουσιν ὓδατος ζῶντος»[3].
            Και σε άλλη περίσταση είπε, ότι εκείνος που θα πιεί από το ύδωρ, το οποίο ο Χριστός δια του Αγίου Πνεύματος προσφέρει, όχι μόνο θα χορτάσει και ποτέ δεν θα διψάσει, αλλά το ύδωρ θα γίνει στην καρδιά αυτού που το πίνει «πηγή ὓδατος ἁλλομένου εἰς ζωήν αἰώνιον»[4].
            Οι δύο αυτές παραστατικές εικόνες δηλώνουν αυτή την αλήθεια· ότι ο πιστός, που δέχθηκε με πίστη τον φωτισμό και την χάρη του Αγίου Πνεύματος θα γίνει ο ίδιος πηγή φωτός, διδάσκαλος της αλήθειας και οδηγός των άλλων στο δρόμο της σωτηρίας.
            Όπως δηλαδή η φυσική πηγή του νερού διατηρείται η ίδια δροσερή, δροσίζει όμως και ποτίζει κάθε διψασμένο, έτσι και όσοι έχουν λάβει και δεχθεί με πίστη της αλήθειες του Αγίου Πνεύματος. Και οι ίδιοι μένουν βαθιά ικανοποιημένοι και ευχαριστημένοι και στους άλλους προσφέρουν με όλη τους την καρδιά αυτές τις σωτηριώδεις αλήθειες. Γίνονται με τα έργα και τα λόγια τους οι συνετοί διδάσκαλοι, οι σοφοί παιδαγωγοί των άλλων, μικρών και μεγάλων.
            Τι ήταν προηγουμένως οι Απόστολοι; Αγράμματοι ψαράδες, πτωχής και περιορισμένης μορφώσεως, άτολμοι και δειλοί. Τι έγιναν μετά την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος; Οι σοφότεροι από όλους τους σοφούς, οι ομιλητικότεροι μεταξύ όλων των ρητόρων, οι ηρωϊκότεροι μεταξύ όλων των ηρώων. Με θαυμαστή δύναμη ανέπτυσσαν τις αλήθειες της πίστεως, αποστόμωναν τους εχθρούς, απαντούσαν με πειστικότητα σε όλες τις απορίες. Περιήλθαν ολόκληρη την οικουμένη και κήρυξαν τον Χριστό ενώπιον μορφωμένων και αμόρφωτων, ενώπιον βασιλέων και αρχόντων. Από την καρδιά τους ανάβλυζαν αστείρευτοι «πηγαί ὓδατος ζῶντος».
            Αυτό το Άγιο Πνεύμα, το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, και τότε και σήμερα και πάντοτε μέχρι της συντελείας των αιώνων προσφέρει σε κάθε διψασμένη ψυχή «τό ὓδωρ τό ζῶν», τις μεγάλες αλήθειες της πίστεως και αναδεικνύει τον κάθε πιστό «πηγήν ὓδατος ζῶντος», σοφό διδάσκαλο των άλλων.



[1] Ιωάν. ις΄ 12-13.
[2] Ματθ. ιγ΄ 52.
[3] Ιωάν. ζ΄ 38.
[4] Ιωάν. δ΄ 14.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου