Είπαν οι Πατέρες ότι ο άνθρωπος αποκτάει το φόβο του Θεού: Με τη διαρκή μνήμη του θανάτου και των τιμωριών. Με το να έρευνα τον εαυτό του, κάθε βράδυ, πως πέρασε την ημέρα, και κάθε πρωί πάλι, πως πέρασε τη νύκτα. Με το να μην έχει παρρησία. Με το να ζήσει με κάποιον άλλον άνθρωπο, που πραγματικά φοβάται το Θεό και καθώς εκείνος θα ζει το φόβο του Θεού, θα μάθει και εκείνος πως να Τον φοβάται. Διώχνουμε το φόβο του Θεού μακριά μας κάνοντας όλα τα αντίθετα, δηλαδή με το να μην έχουμε μνήμη θανάτου και των τιμωριών, να μην προσέχουμε τους εαυτούς μας, να μην εξετάζουμε πως περάσαμε, αλλά να ζούμε αδιάφορα και με αδιάφορους πνευματικά να συναναστρεφόμαστε και ακόμα έχοντας παρρησία. Αυτό το τελευταίο, είναι το χειρότερο από όλα. Αυτό είναι τέλειος αφανισμός. Γιατί, τί άλλο διώχνει μακριά από την ψυχή το φόβο του Θεού, όπως η παρρησία;
(ΑββάςΔωρόθεος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου