Αγιογραφικό ανάγνωσμα

ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ ΙΑ´ 19 - 31
19 υἱὸς δίκαιος γεννᾶται εἰς ζωήν, διωγμὸς δὲ ἀσεβοῦς εἰς θάνατον. 20 βδέλυγμα Κυρίῳ διεστραμμέναι ὁδοί, προσδεκτοὶ δὲ αὐτῷ πάντες ἄμωμοι ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτῶν. 21 χειρὶ χεῖρας ἐμβαλὼν ἀδίκως οὐκ ἀτιμώρητος ἔσται, ὁ δὲ σπείρων δικαιοσύνην λήψεται μισθὸν πιστόν. 22 ὥσπερ ἐνώτιον ἐν ρινὶ ὑός, οὕτως γυναικὶ κακόφρονι κάλλος. 23 ἐπιθυμία δικαίων πᾶσα ἀγαθή, ἐλπὶς δὲ ἀσεβῶν ἀπολεῖται. 24 εἰσὶν οἳ τὰ ἴδια σπείροντες πλείονα ποιοῦσιν, εἰσὶ δὲ καὶ οἳ συνάγοντες ἐλαττονοῦνται. 25 ψυχὴ εὐλογουμένη πᾶσα ἁπλῆ, ἀνὴρ δὲ θυμώδης οὐκ εὐσχήμων. 26 ὁ συνέχων σῖτον ὑπολείποιτο αὐτὸν τοῖς ἔθνεσιν, εὐλογίαν δὲ εἰς κεφαλὴν τοῦ μεταδιδόντος. 27 τεκταινόμενος ἀγαθὰ ζητεῖ χάριν ἀγαθήν, ἐκζητοῦντα δὲ κακά, καταλήψεται αὐτόν. 28 ὁ πεποιθὼς ἐπὶ πλούτῳ οὗτος πεσεῖται, ὁ δὲ ἀντιλαμβανόμενος δικαίων οὗτος ἀνατελεῖ. 29 ὁ μὴ συμπεριφερόμενος τῷ ἑαυτοῦ οἴκῳ κληρονομήσει ἄνεμον, δουλεύσει δὲ ἄφρων φρονίμῳ. 30 ἐκ καρποῦ δικαιοσύνης φύεται δένδρον ζωῆς, ἀφαιροῦνται δὲ ἄωροι ψυχαὶ παρανόμων. 31 εἰ ὁ μὲν δίκαιος μόλις σώζεται, ὁ ἀσεβὴς καὶ ἁμαρτωλὸς ποὺ φανεῖται;

Νεοελληνική απόδοση:
Τὸ ἐνάρετον παιδὶ γεννᾶται διὰ νὰ ζήσῃ πολλὰ ἔτη, αἱ ἐπιδιώξεις ὅμως τοῦ ἀσεβοῦς θὰ τὸν ὁδηγήσουν εἰς θάνατον σωματικόν, ἀλλὰ καὶ αἰώνιον. 20 Εἶναι σιχαμεροὶ εἰς τὸν Θεὸν οἱ κακοὶ δρόμοι, τοὺς ὁποίους βαδίζουν οἱ ἁμαρτωλοί, ἀγαπητοὶ δὲ εἰς αὐτὸν εἶναι οἱ ἄμεμπτοι εἰς ὅλας τὰς ἐκδηλώσεις τῆς ζωῆς των. 21 Δὲν θὰ μείνῃ ἀτιμώρητος ἐκεῖνος, ποὺ θὰ βάλῃ τὸ χέρι του εἰς χεῖρας ἄλλου, διὰ να συμφωνήσῃ μαζί του πρὸς διάπραξιν ἀδικίας. Ὅποος ὅμως κατὰ τὴν ἐπίγειον ζωήν του σπείρει ἀρετήν, θὰ ἀπολαύσῃ δίκαιον καὶ ἀσφαλῆ μισθόν. 22 Καθὼς εἶναι ἀταίριαστον νὰ κρεμασθῇ τὸ σκουλαρίκι εἰς τὴν μύτην τοῦ χοίρου, ἡ ὁποία διαρκῶς ἀνακατώνει τὸν βόρβορον, ἔτσι εἶναι ἀταίριαστον καὶ τὸ σωματικὸν κάλλος εἰς τὴν δύστροπον καὶ κακοκέφαλον γυναῖκα, τῆς ὁποίας τὰ φρονήματα καὶ αἱ διαθέσεις εἶναι ἁμαρτωλά. 23 Κάθε πόθος καὶ ἐπιθυμία τῶν δικαίων εἶναι καλή, καὶ δι’ αὐτὸ δὲν θὰ ἀπορριφθῇ ἀπὸ τὸν Θεόν, ἡ ἐλπὶς ὅμως τῶν ἀσεβῶν θὰ χαθῇ, μένουσα ἀνεκπλήρωτος. 24 Ὑπάρχουν ἄνθρωποι, ποὺ σκορπίζουν εἰς καλοὺς σκοποὺς τὰ ἀγαθά των καὶ ἔτσι τὰ πολλαπλασιάζουν μὲ τὴν εὐλογίαν τοῦ Θεοῦ. Καὶ ὑπάρχουν ἄλλοι, οἱ ὁποῖοι διαρκῶς μαζεύουν, καὶ ὅμως στεροῦνται, σὰν νὰ λιγοστεύη ὁ πλοῦτος των. 25 Ἡ ἐλεήμων καὶ γενναιόδωρος ψυχὴ ἐλεεῖ μὲ ἱλαρότητα, ἁπλότητα καὶ εὐκολίαν, ὁ θυμώδης ὅμως ἄνθρωπος ἔχει ἄσχημον καὶ ἀποκρουστικὴν συμπεριφοράν. 26 Δι’ ἐκεῖνον, ποὺ κρύπτει τὸ σιτάρι ἐν καιρῷ πείνης διὰ νὰ πλουτίσῃ, δηλαδὴ τὸν μαυραγορίτην, ὅλοι εὔχονται νὰ τοῦ τὸ λεηλατήσουν οἱ ἐχθροί, ἡ εὐλογία δὲ τοῦ Θεοῦ δίδεται πλουσία εἰς ἐκεῖνον, ποὺ δίδει καὶ εἰς τοὺς ἄλλους. 27 Ἐκεῖνος ποὺ ἐργάζεται τὸ ἀγαθόν, ἐπιδιώκει νὰ εὕρῃ πολλὴν χάριν ἀπὸ τὸν Θεόν, ἐκεῖνον δέ, ποὺ ἐπιζητεῖ νὰ κάμῃ τὸ κακόν, θὰ τὸν συναντήσῃ δυστυχία. 28 Ὅποιος ἔχει τὴν ἐμπιστοσύνην καὶ τὴν ἐλπίδα του εἰς τὸν πλοῦτον, αὐτὸς θὰ πέσῃ, διότι στηρίζεται εἰς πρᾶγμα φθαρτὸν καὶ μάταιον, ἐνῷ ἐκεῖνος ποὺ ἐλεεῖ τοὺς ἀξίους ἐλεημοσύνης πτωχούς, θὰ καταστῇ λαμπρὸς καὶ περιφανής. 29 Ὅποιος δὲν καταστέκεται εἰς τὸ σπίτι του καὶ δὲν συμπεριφέρεται καλὰ πρὸς τοὺς οἰκείους του, θὰ κληρονομήσῃ ἀέρα καὶ θὰ πτωχύνῃ. Ὁ ἀσύνετος δὲ καὶ ἄμυαλος θὰ καταντήσῃ ὑπηρέτης καὶ δοῦλος τοῦ φρονίμου καὶ συνετοῦ. 30 Ἀπὸ τὰ δίκαια κέρδη φυτρώνει δένδρον ζωῆς, δηλαδὴ μακροημέρευσις, ἐνῷ αἱ ψυχαὶ τῶν παραβατῶν τοῦ θείου νόμου ἁρπάζονται προώρως. 31 Ἐὰν ὁ δίκαιος καὶ ἐνάρετος μὲ δυσκολίαν σώζεται, διότι τὰ ἔργα μας πάντοτε ὑπολείπονται ἀπὸ ὅσα μᾶς παραγγέλλει ὁ Θεός, ὁ ἀμετανόητος καὶ ἀσεβὴς ποῦ θὰ φανῇ;