Τῼ ΣΑΒΒΑΤῼ ΤΗΣ Δ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
Ἐκ τοῦ κατὰ Μάρκον
ζ΄ 31 - 37
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐξελθὼν ὁ Ἰησοῦς ἐκ τῶν ὁρίων Τύρου καὶ Σιδῶνος ἦλθε πρὸς τὴν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας ἀνὰ μέσον τῶν ὁρίων Δεκαπόλεως. 32 καὶ φέρουσιν αὐτῷ κωφὸν μογιλάλον καὶ παρακαλοῦσιν αὐτὸν ἵνα ἐπιθῇ αὐτῷ τὴν χεῖρα. 33 καὶ ἀπολαβόμενος αὐτὸν ἀπὸ τοῦ ὄχλου κατ' ἰδίαν ἔβαλε τοὺς δακτύλους αὐτοῦ εἰς τὰ ὦτα αὐτοῦ, καὶ πτύσας ἥψατο τῆς γλώσσης αὐτοῦ, 34 καὶ ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν ἐστέναξε καὶ λέγει αὐτῷ· Ἐφφαθά, ὅ ἐστι διανοίχθητι. 35 καὶ εὐθέως διηνοίχθησαν αὐτοῦ αἱ ἀκοαί καὶ ἐλύθη ὁ δεσμὸς τῆς γλώσσης αὐτοῦ, καὶ ἐλάλει ὀρθῶς. 36 καὶ διεστείλατο αὐτοῖς ἵνα μηδενὶ εἴπωσιν· ὅσον δὲ αὐτὸς αὐτοῖς διεστέλλετο, μᾶλλον περισσότερον ἐκήρυσσον. 37 καὶ ὑπερπερισσῶς ἐξεπλήσσοντο λέγοντες· Καλῶς πάντα πεποίηκε· καὶ τοὺς κωφοὺς ποιεῖ ἀκούειν καὶ τοὺς ἀλάλους λαλεῖν.
Ἐκ τοῦ κατὰ Μάρκον
ζ΄ 31 - 37
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐξελθὼν ὁ Ἰησοῦς ἐκ τῶν ὁρίων Τύρου καὶ Σιδῶνος ἦλθε πρὸς τὴν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας ἀνὰ μέσον τῶν ὁρίων Δεκαπόλεως. 32 καὶ φέρουσιν αὐτῷ κωφὸν μογιλάλον καὶ παρακαλοῦσιν αὐτὸν ἵνα ἐπιθῇ αὐτῷ τὴν χεῖρα. 33 καὶ ἀπολαβόμενος αὐτὸν ἀπὸ τοῦ ὄχλου κατ' ἰδίαν ἔβαλε τοὺς δακτύλους αὐτοῦ εἰς τὰ ὦτα αὐτοῦ, καὶ πτύσας ἥψατο τῆς γλώσσης αὐτοῦ, 34 καὶ ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν ἐστέναξε καὶ λέγει αὐτῷ· Ἐφφαθά, ὅ ἐστι διανοίχθητι. 35 καὶ εὐθέως διηνοίχθησαν αὐτοῦ αἱ ἀκοαί καὶ ἐλύθη ὁ δεσμὸς τῆς γλώσσης αὐτοῦ, καὶ ἐλάλει ὀρθῶς. 36 καὶ διεστείλατο αὐτοῖς ἵνα μηδενὶ εἴπωσιν· ὅσον δὲ αὐτὸς αὐτοῖς διεστέλλετο, μᾶλλον περισσότερον ἐκήρυσσον. 37 καὶ ὑπερπερισσῶς ἐξεπλήσσοντο λέγοντες· Καλῶς πάντα πεποίηκε· καὶ τοὺς κωφοὺς ποιεῖ ἀκούειν καὶ τοὺς ἀλάλους λαλεῖν.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ (κ. Παναγιώτη Τρεμπέλα)
31 Καί πάλι ἀφοῦ βγῆκε ἀπό τά σύνορα τῆς Τύρου καί τῆς Σιδῶνος, ἦλθε πρός τή νοτιοανατολική ἀκρογιαλιά τῆς λίμνης τῆς Γαλιλαίας περνώντας μέσα ἀπ’ τήν περιοχή τῆς Δεκαπόλεως.
32 Ἐκεῖ τοῦ φέρνουν κάποιον κουφό πού δέν μποροῦσε νά μιλήσει, καί τόν παρακαλοῦν νά βάλει τό χέρι του πάνω του.
33 Ὁ Κύριος τότε τόν πῆρε ἰδιαιτέρως μακριά ἀπ’ τό πλῆθος, γιά νά τοῦ δώσει νά καταλάβει τί θά τοῦ ἔκανε, ὥστε νά διεγερθεῖ ἡ πίστη του, ἡ ὁποία θά διευκόλυνε τό θαῦμα τῆς θεραπείας του. Κι ἔβαλε τά δάχτυλά του στ’ αὐτιά τοῦ ἀρρώστου, κι ἀφοῦ ἔφτυσε, ἄγγιξε τή γλώσσα τοῦ ἀρρώστου μέ τό σάλιο του πού εἶχε στήν ἄκρη τοῦ δακτύλου του.
34 Κι ἀφοῦ ἔστρεψε τά μάτια του στόν οὐρανό, στέναξε ἀπό συμπάθεια γιά τά βάσανα τῶν ἀνθρώπων καί τοῦ εἶπε: ≪Ἐφφαθά≫, πού σημαίνει: Ἄνοιξε.
35 Κι ἀμέσως ἄνοιξαν τ’ αὐτιά του καί λύθηκε τό δέσιμο τῆς γλώσσας του καί μιλοῦσε καθαρά κι ἐλεύθερα.
36 Τούς διέταξε τότε νά μήν ποῦν τίποτε σέ κανένα γιά τό θαῦμα αὐτό. Ὅσο ὅμως αὐτός τούς ἔδινε τέτοιες ἐντολές, τόσο περισσότερο ἐκεῖνοι διακήρυτταν τά θαυμαστά ἔργα του.
37 Καί τά πλήθη θαύμαζαν πάρα πολύ κι ἔλεγαν: Πόσο ὡραῖα, σωστά κι ἔξοχα τά ἔκανε ὅλα. Ἀκόμη καί στούς κουφούς δίνει τήν ἀκοή καί τούς κάνει νά ἀκοῦν, καί στούς ἄλαλους δίνει τή δύναμη νά μιλοῦν.
(Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ - ΜΕ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ - ΕΚΔΟΣΙΣ «ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ ¨Ο ΣΩΤΗΡ¨»)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου