Ο Τελώνης του Ευαγγελίου, που μπήκε μέσα στο Ναό να προσευχηθεί, έχει ορισμένα ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά της ταπεινώσεως. Είχε σκυμμένο το κεφάλι, χτυπούσε το στήθος του, ήταν στην άκρη του Ναού και τα λόγια που έλεγε ήταν: «Ὁ Θεός, ἰλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ» (Λουκ. ιη´ 13). Χρυπούσε το στήθος του, γιατί είναι το εργαστήριο των κακών λογισμών, που μετά γίνονται πράξεις. «Ἐκ γὰρ τῆς καρδίας ἐξέρχονται διαλογισμοὶ πονηροί, φόνοι, μοιχεῖαι, πορνείαι, κλοπαί, ψευδομαρτυρίαι, βλασφημίαι» (Ματθ. ιε´ 19). Φοβόταν να σηκώσει το κεφάλι του προς τον ουρανό, γιατί είχε παραπικράνει τον Θεό, που βρίσκεται στους ουρανούς (Θεοφάνης ο Κεραμεύς). Όσα έλεγε με ταπείνωση, τα εννοούσε. Ο Θεός, όταν τον δικαίωσε, δεν έλαβε υπόψη του μόνο τα λόγια του, αλλά και τη συντετριμμένη και ταπεινή διάνοιά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου