Τα πάθη δεν ανήκουν στη φύση των ανθρώπων αλλά αποτελούν παρά φύση καταστάσεις. Είναι αρρώστιες της ψυχής. Όταν όμως χρονίζουν στον άνθρωπο, γίνονται δεύτερη φύση του και δεν απομακρύνονται. Ακόμα και όταν ο άνθρωπος μετανοεί και δέχεται τη χάρη του Θεού, δεν απαλλάσσεται δια μιάς από τα πάθη του· χρειάζεται να αφιερώσει χρόνο για την καταπολέμησή τους.
Τα πάθη δεν ταυτίζονται με τις αμαρτίες. Πάθη είναι οι αμαρτωλές καταστάσεις της ψυχής, που ενεργοποιούνται με τις αμαρτίες. Είναι όμως δυνατό να υπάρχουν πάθη και να παραμένουν κρυφά, γιατί δε δόθηκαν αφορμές να ενεργοποιηθούν με συγκεκριμένες αμαρτίες. Και τα πάθη αυτά είναι περισσότερο επικίνδυνα, γιατί μένουν απαρατήρητα και δεν καταπολεμούνται.
Πρωταρχική αιτία των παθών είναι η άγνοια του Θεού. Αυτή σκοτίζει το νου του ανθρώπου και τον προσηλώνει στις αισθήσεις. Με αυτό τον τρόπο μολύνεται ολόκληρη η ψυχή· ανατρέπεται η ομαλή λειτουργία της και δημιουργούνται τα πάθη. Ο φαρισαίος στην πραγματικότητα δεν πίστευε στο Θεό, γιατί δεν είχε ποτέ του γεύση του Θεού· αγνοούσε το Θεό γιατί δεν τον αναζήτησε. Αντίθετα ο τελώνης, ενώ ζούσε μια ζωή τυπικά μακριά από το Θεό, δε διακατεχόταν από την άγνοια του Θεού, γιατί τον αναζήτησε παρακαλώντας τον να τον ελεήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου