Μιά ἥσυχη λύπη, ἓτοιμη γιά τό χαμόγελο παρηγοριᾶς

 ''Τά μάτια μεγάλα καί σκεπτόμενα. Μιά ἥσυχη λύπη, ἓτοιμη γιά τό χαμόγελο παρηγοριᾶς· ἡ λύπη λόγω τῶν ἀθλιοτήτων τοῦ κόσμου καί τό χαμόγελο λόγω τῆς ἐμπιστοσύνης στόν Θεό Παρηγορητή. 

Ὅμως καί ἡ λύπη καί τό χαμόγελο συγκρατημένα κι ὅλα ὑποταγμένα στό πνεῦμα. Τοῦτο εἶναι τό πρόσωπο τῆς νικήτριας, ἡ ὁποία ἔζησε ὅλες τίς πίκρες τοῦ πόνου καί τοῦ καημοῦ, ὥστε μπορεῖ νά βοηθήσει ἐκείνους πού παλεύουν μέ τόν πόνο καί μέ τόν καημό.''

 Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

“Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται”, Εκδ. “Εν πλω” σελ, 157