Αντίκρυ μου εκεί, κάθε νύχτα, στέκεται ο Θεός, εγώ προσπαθώ να του ξεφύγω,
εφευρίσκω πανουργίες, θανάσιμα αμαρτήματα, κάνω αποτρόπαιες σκέψεις…
Αλλά Εκείνος με διεκδικεί ολόκληρο, λυσσάω που δεν μπορώ να βρω μια υπεκφυγή, μια διέξοδο…
Ώσπου αρχίζει να ξημερώνει, ανοίγω τότε το παράθυρο και άθελά μου χαμογελώ, ο Θεός για μια ακόμη φορά με κέρδιζε…
Τάσος Λειβαδίτης ~ Πανάρχαιη αντιδικία
https://simeiakairwn.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου