Αλήθεια για εκείνον που μας σκανδάλισε πότε κάναμε λίγο προσευχή;

‘’Τι φταίει ο πονηρός που εγώ είμαι ράθυμος;’’είναι τα λόγια του Αγίου Παϊσίου αναφερόμενος στην αιτία που τον πειράζει ο διάβολος.....
Οι άνθρωποι του Θεού για μια ακόμη φορά μας προκαλούν......Έβλεπαν με συμπάθεια ακόμα και τον διάβολο.....
Η ονομασία που είχε δώσει ο Άγ. Παϊσιος στα δαιμόνια ήταν ‘’ταγκαλάκια’’[....]
Κι όταν άκουγε τους άλλους που μιλούσαν για τον διάβολο με τις εκφράσεις τύπου ο ‘’τρισκατάρατος’’ κ.τ.λ.κουνούσε λυπημένος το κεφάλι λέγοντας ‘’τσ...τσ....τσ’’
Αυτά μας τα λέει ο Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος που τον γνώρισε αρκετά τον Άγιο μας.....
Αλήθεια, πόση λεπτότητα, ευαισθησία είχαν οι Άγιοι μας και πόσο χοντρόπετσοι είμαστε εμείς....Ο άλλος προκειμένου να σε νουθετήσει αφρίζει σαν δαιμονισμένος.... Μοιράζονται ‘’φύλλα πορείας για την κόλαση’’ αβέρτα....
Και ξέρεις....σχεδόν ΠΑΝΤΑ η κατάληξη είναι η κατάκριση
(της οποίας συνήθως λησμονούμε το επιζήμιο )
Η κατάκριση θα είναι πάντα γέννημα υπερηφάνειας....Αυτό δεν αλλάζει....
Κάποιες αναφορές, ιδιαίτερα επώνυμες,ξεμπροστιάζοντας τον άλλον δημιουργούν σκανδαλισμό και κερνάνε σκοτάδι κι άλλους ανθρώπους
(σκέψου κάποιοι δεν το γνωρίζουν καν οπότε φροντίζουμε να τους σκανδαλίσουμε εμείς‘’καλή τη προθέσει’’ πάντα)
Ένας καλόγερος, λέει το γεροντικό,σαν άκουσε ότι ένας άλλος μοναχός‘’έπεσε’’ σε μια αμαρτία είπε ‘’ουφ πια έλεος....’’και σαν πήγε στο κελί του, κατά παραχώρηση Θεού, εμφανίστηκε άγγελος Κυρίου με πύρινη ρομφαία και του λέει: ‘’με στέλνει ο Χριστός να σε ρωτήσω,την ψυχή του τάδε(αυτού που τον σκανδάλισε)που κρίνεις ότι είναι να πάει μιας και μόλις κοιμήθηκε;Στην Κόλαση ή στον Παράδεισο;’’
Αλήθεια για εκείνον που μας σκανδάλισε πότε κάναμε λίγο προσευχή;
Αλλά για ποια προσευχή μιλάμε;
Δεν στεναχωρηθήκαμε για τον άνθρωπο που έσφαλε αλλά που μας χάλασε την λούτρινη εικόνα του χριστιανού....
Κάποιοι μάλιστα εάν κάποιος γυρίσει σελίδα(βάλει αρχή μετανοίας) σαν σαρκοφάγα που μυρίζονται αίμα θα ανατρέξουν στο σκοτεινό παρελθόν του
προκειμένου να ροκανίσουν με την καχυποψία τους τις όποιες ελπίδες του....
Υπάρχει μερίδα χριστιανών που ταυτίζονται με τον Χριστό που κρατά το φραγγέλιο ή με τον Αγ. Νικόλαο που ραπίζει τον Άρειο....
Αλήθεια τι βολικό....
Δεν χρειάζεται να αναρωτηθείς στις παραβολές του Τελώνη και του Φαρισαίου και
του Ασώτου Υιού ποια ενδεχομένως θέση θα κατείχαν;
Ζουν και συμπεριφέρονται με επιλεκτική θεολογία.....Για αυτούς απαγορεύεται, δεν έχεις δικαίωμα στο λάθος....Είναι οι δημιουργοί ενός άλλου Θεού....
Χάρη σ’ αυτούς ο Μεσαίωνας(βλ. Ιερά Εξέταση)απλώνεται και στην Ανατολή.....
Αυτό του αποστόλου Παύλου:“η αγάπη πάντα στέγει(σκεπάζει)” έχουμε αναρωτηθεί τι μπορεί να σημαίνει για μας;
Ή γιατί να μας πει ο αββάς Ισαάκ ο Σύρος το:«Άπλωσον το φόρεμα σου και σκέπασον τον πταίοντα…»
Και εγώ(σαν ιερέας) έχω μάτια και βλέπω και πολλές φορές λυπάμαι σαν κάποιος σφάλει αλλά εάν αρχίσω να τα χώνω εδώ μέσα σε τι θα αλλάξει εκείνος;
Μα θα μου πεις ποιος νοιάζεται για κείνον;
Την βρώμα να βγάλουμε.....θόρυβος να γίνεται....
Έτσι θα πάρω τα εύσημα ως ο παπάς-μπροστάρης που δεν χαμπαριάζει και δεν συμβιβάζεται, που ‘’κρατά Θερμοπύλες....’’
Αλλά ταυτόχρονα θα πάρω τα εύσημα κι από τον πονηρό που θα τρίβει τα χέρια του
για το σπάσιμο της ενότητας....
Εάν πάλι δεν μιλήσει ο ιερέας αυτοστιγμεί κατηγοριοποιείται ως τον ιερέα τον βολεμένο με το σύστημα....
Ας μη λησμονάμε ότι οι Πατέρες της Εκκλησίας μας πριν βγουν απ’ τα χείλη τους οι νουθεσίες(όχι οι κατακρίσεις και οι κατάρες)είχαν προηγουμένως βγάλει κάλους
τα γόνατα τους απ’ την προσευχή,είχε στεγνώσει το ταλαίπωρο κορμί τους απ’ τις νηστείες όχι σαν εμάς που είμαστε μπουκωμένοι με τα πάθη....
Να αφήσουμε τις πέτρες του λιθοβολισμού να πέσουν πάνω στον διάβολο
που δεν έχει αφήσει κανέναν αδάγκωτο....
Ξέρεις αν το κομβοσχοίνι μας(η προσευχή) ήταν η επέκταση την γλώσσας μας, η φωνή μας, θα ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα κυρίως.....μέσα μας......
αλλά και βλέποντας ότι θα Του μοιάζαμε στην ευσπλαχνία και.....γύρω μας.....

π.Ιωάννης Παπαδημητρίου
https://proskynitis.blogspot.com/