«Όποιος έχει άγνοια του Θεού, περ­νά­ει από δρό­μο που έχει και στις δύο πλευ­ρές του γκρε­μό και εύ­κο­λα ανα­τρέ­πε­ται από κάθε άνε­μο»

Όποιος έχει άγνοια του Θεού, περ­νά­ει από δρό­μο που έχει και στις δύο πλευ­ρές του γκρε­μό και εύ­κο­λα ανα­τρέ­πε­ται από κάθε άνε­μο.
Όταν τον επαι­νούν, το παίρ­νει πάνω του και όταν τον κα­τη­γο­ρούν, πι­κραί­νε­ται. Όταν κα­λο­περ­νά­ει, προ­βαί­νει σε ασέλ­γειες και ακα­τα­νό­μα­στες πρά­ξεις και όταν κα­κο­περ­νά, κλαί­ει την μοί­ρα του. Όταν έχει αν­τί­λη­ψη καλή το δεί­χνει και όταν δεν κα­τα­λα­βαί­νει, κα­μώ­νε­ται πως κα­τά­λα­βε. Όταν γί­νε­ται πλού­σιος δεί­χνε­ται αλα­ζο­νι­κός και όταν φτω­χαί­νει, υπο­κρί­νε­ται. Αν χορ­τά­σει καλά, γί­νε­ται θρα­σύς και όταν νη­στεύ­ει τον κυ­ριεύ­ει η κε­νο­δο­ξία. Μ’ αυ­τούς που τον ελέγ­χουν, μα­λώ­νει και θε­ω­ρεί ανόη­τους, όσους τον συγ­χω­ρούν.
Όλων των κα­κών προ­η­γεί­ται η άγνοια. Διό­τι όποιος αγνο­εί την ενέ­δρα των εχθρών δαι­μό­νων, σφά­ζε­ται εύ­κο­λα και όποιος δεν γνω­ρί­ζει τις αι­τί­ες των πα­θών, κα­τα­πί­πτει ευ­κό­λως. Η άγνοια, εί­ναι ο πρώ­τος και κύ­ριος γί­γαν­τας του δια­βό­λου.
Η άγνοια στον Νόμο του Θεού, κά­νει τον άν­θρω­πο να αν­τι­λέ­γει στα ωφέ­λι­μα. Και όταν απο­θρα­σύ­νε­ται, αυ­ξά­νει την προ­ϋ­πάρ­χου­σα κα­κία.

Άγιος Μάρκος ο Ασκητής
https://simeiakairwn.wordpress.com/