«Έξω από τον Χριστό, χωρίς τον Χριστό, δεν υπάρχει λύση στην τραγωδία της επίγειας ιστορίας της ανθρωπότητος»

Άγιος Σωφρόνιος ο Αθωνίτης
Όσοι έλαβαν πείρα της θείας αγάπης, είναι φυσικό να αποστρέφονται τη χαρακτηριστική δηλητηριώδη οσμή με την οποία είναι εμποτισμένο το πάθος της υπερηφανείας. 
Αυτή αποσπά τον άνθρωπο από τον Θεό και τον κάνει να απομονωθεί στον εαυτό του. Ο υπερήφανος- ακόμη και ο πιο προικισμένος διανοητικά-θα παραμένει πάντοτε έξω από την αγάπη του Χριστού που αγκαλιάζει τα πάντα. Στον παράδεισο ο άνθρωπος, μεθυσμένος από τη θανατηφόρα ηδονή της εωσφορικής αυτοθεώσεως, έγινε παράφρων και δέσμιος του άδη.. Όταν δε ο άνθρωπος στραφεί προς τα έξω αναζητώντας κάποιο αντιστάθμισμα στον κόσμο που τον περιβάλλει, υπόκειται σε κάθε είδους διαστροφή, και μπορεί να καταστεί ικανός για οποιοδήποτε έγκλημα.
Αναρίθμητες είναι οι μορφές με τις οποίες εμφανίζεται η υπερηφάνεια, αλλά όλες αλλοιώνουν την εικόνα του Θεού στον άνθρωπο. Έξω από τον Χριστό, χωρίς τον Χριστό, δεν υπάρχει λύση στην τραγωδία της επίγειας ιστορίας της ανθρωπότητος. Η γήινη ατμόσφαιρα αποπνέει οσμή αίματος. Ο κόσμος όλος τρέφεται καθημερινά με ειδήσεις για φόνους ή βασανισμούς αυτών που νικήθηκαν σε αδελφοκτόνες συγκρούσεις. Τα μαύρα σύννεφα του μίσους κρύβουν από τα μάτια μας το Ουράνιο Φως. Οι άνθρωποι μόνοι τους δημιουργούν την κόλαση τους. Χωρίς την ολοκληρωτική αλλαγή μας με την μετάνοια, δεν θα έρθει η απολύτρωση του κόσμου, “απολύτρωση ” από τη φοβερότερη από όλες τις κατάρες, τον πόλεμο. Για τον ταπεινό φορέα της αγάπης είναι προτιμότερο να φονευθεί παρά να φονεύσει.

Το νόημα της εγκαταλείψεως από τον Θεό είναι να αποδείξει ότι είμαστε ακόμη ανώριμοι, ότι δεν διανύσαμε ακόμη την οδό μέχρι τέλους, ότι πρέπει να περάσουμε από αγώνα μεγαλύτερης κένωσης, να πιούμε μέχρι τέλους το ποτήριο, το οποίο Εκείνος ήπιε (βλ.Ματθ. κ’ 22). Κι έτσι, μέσα από ευλαβή φόβο και με το φως της ενισχυμένης ελπίδας, ταπεινώνεται η ψυχή, και η χαρά της καρδιάς γίνεται βαθύτερη, γιατί αυξάνει η γνώση των οδών του Θεού, του Σωτήρα μας.

(Αγίου Σωφρονίου (Σαχάρωφ) Αθωνίτου, Οψόμεθα τον Θεόν καθώς εστί, εκδ. Ιερά Μονή Τι μίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας σελ. 47-48, 48-49)
https://simeiakairwn.wordpress.com/