Αγιογραφικό ανάγνωσμα

Τῌ ΠΕΜΠΤῌ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ
Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν
κγ΄ 1 - 31, 33, 44 - 56
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἀπήγαγον τὸν Ἰησοῦν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ ἐπὶ τὸν Πιλᾶτον. 2 ἤρξαντο δὲ κατηγορεῖν αὐτοῦ λέγοντες· Τοῦτον εὕρομεν διαστρέφοντα τὸ ἔθνος καὶ κωλύοντα Καίσαρι φόρους διδόναι, λέγοντα ἑαυτὸν Χριστὸν βασιλέα εἶναι. 3 ὁ δὲ Πιλᾶτος ἠρώτησεν αὐτὸν λέγων· Σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; ὁ δὲ ἀποκριθεὶς αὐτῷ ἔφη· Σὺ λέγεις. 4 ὁ δὲ Πιλᾶτος εἶπε πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ τοὺς ὄχλους ὅτι οὐδὲν εὑρίσκω αἴτιον ἐν τῷ ἀνθρώπῳ τούτῳ. 5 οἱ δὲ ἐπίσχυον λέγοντες ὅτι ἀνασείει τὸν λαὸν διδάσκων καθ’ ὅλης τῆς Ἰουδαίας, ἀρξάμενος ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας ἕως ὧδε. 6 Πιλᾶτος δὲ ἀκούσας Γαλιλαίαν ἐπηρώτησεν εἰ ὁ ἄνθρωπος Γαλιλαῖός ἐστι· 7 καὶ ἐπιγνοὺς ὅτι ἐκ τῆς ἐξουσίας Ἡρῴδου ἐστὶν, ἀνέπεμψεν αὐτὸν πρὸς Ἡρῴδην, ὄντα καὶ αὐτὸν ἐν Ἱεροσολύμοις ἐν ταύταις ταῖς ἡμέραις. 8 ὁ δὲ Ἡρῴδης ἰδὼν τὸν Ἰησοῦν ἐχάρη λίαν· ἦν γὰρ ἐξ ἱκανοῦ θέλων ἰδεῖν αὐτὸν διὰ τὸ ἀκούειν αὐτὸν πολλὰ περὶ αὐτοῦ, καὶ ἤλπιζέ τι σημεῖον ἰδεῖν ὑπ' αὐτοῦ γινόμενον. 9 ἐπηρώτα δὲ αὐτὸν ἐν λόγοις ἱκανοῖς· αὐτὸς δὲ οὐδὲν ἀπεκρίνατο αὐτῷ. 10 εἱστήκεισαν δὲ οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ ἀρχιερεῖς ἐντόνως κατηγοροῦντες αὐτοῦ. 11 ἐξουθενήσας δὲ αὐτὸν ὁ Ἡρῴδης σὺν τοῖς στρατεύμασιν αὐτοῦ καὶ ἐμπαίξας, περιβαλὼν αὐτὸν ἐσθῆτα λαμπρὰν ἀνέπεμψεν αὐτὸν τῷ Πιλάτῳ. 12 ἐγένοντο δὲ φίλοι ὅ τε Ἡρῴδης καὶ ὁ Πιλᾶτος ἐν αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ μετ' ἀλλήλων· προϋπῆρχον γὰρ ἐν ἔχθρᾳ ὄντες πρὸς ἑαυτούς. 13 Πιλᾶτος δὲ συγκαλεσάμενος τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ τοὺς ἄρχοντας καὶ τὸν λαὸν 14 εἶπε πρὸς αὐτούς· Προσηνέγκατέ μοι τὸν ἄνθρωπον τοῦτον ὡς ἀποστρέφοντα τὸν λαόν, καὶ ἰδοὺ ἐγὼ ἐνώπιον ὑμῶν ἀνακρίνας οὐδὲν εὗρον ἐν τῷ ἀνθρώπῳ τούτῳ αἴτιον ὧν κατηγορεῖτε κατ' αὐτοῦ. 15 ἀλλ' οὐδὲ Ἡρῴδης· ἀνέπεμψα γὰρ ὑμᾶς πρὸς αὐτὸν· καὶ ἰδοὺ οὐδὲν ἄξιον θανάτου ἐστὶ πεπραγμένον αὐτῷ. 16 παιδεύσας οὖν αὐτὸν ἀπολύσω. 17 ἀνάγκην δὲ εἶχεν ἀπολύειν αὐτοῖς κατὰ ἑορτὴν ἕνα. 18 ἀνέκραξαν δὲ παμπληθεὶ λέγοντες· Αἶρε τοῦτον, ἀπόλυσον δὲ ἡμῖν Βαραββᾶν· 19 ὅστις ἦν διὰ στάσιν τινὰ γενομένην ἐν τῇ πόλει καὶ φόνον βεβλημένος εἰς τὴν φυλακὴν. 20 πάλιν οὖν ὁ Πιλᾶτος προσεφώνησε, θέλων ἀπολῦσαι τὸν Ἰησοῦν. 21 οἱ δὲ ἐπεφώνουν λέγοντες· Σταύρωσον σταύρωσον αὐτόν. 22 ὁ δὲ τρίτον εἶπε πρὸς αὐτούς· Τί γὰρ κακὸν ἐποίησεν οὗτος; οὐδὲν ἄξιον θανάτου εὗρον ἐν αὐτῷ· παιδεύσας οὖν αὐτὸν ἀπολύσω. 23 οἱ δὲ ἐπέκειντο φωναῖς μεγάλαις αἰτούμενοι αὐτὸν σταυρωθῆναι, καὶ κατίσχυον αἱ φωναὶ αὐτῶν καὶ τῶν ἀρχιερέων. 24 ὁ δὲ Πιλᾶτος ἐπέκρινε γενέσθαι τὸ αἴτημα αὐτῶν, 25 ἀπέλυσε δὲ αὐτοῖς τὸν Βαραββᾶν τὸν διὰ στάσιν καὶ φόνον βεβλημένον εἰς τὴν φυλακὴν, ὃν ᾐτοῦντο, τὸν δὲ Ἰησοῦν παρέδωκε τῷ θελήματι αὐτῶν. 26 Καὶ ὡς ἀπήγαγον αὐτόν, ἐπιλαβόμενοι Σίμωνός τινος Κυρηναίου, ἐρχομένου ἀπ' ἀγροῦ, ἐπέθηκαν αὐτῷ τὸν σταυρὸν φέρειν ὀπίσω τοῦ Ἰησοῦ. 27 Ἠκολούθει δὲ αὐτῷ πολὺ πλῆθος τοῦ λαοῦ καὶ γυναικῶν, αἳ καὶ ἐκόπτοντο καὶ ἐθρήνουν αὐτόν. 28 στραφεὶς δὲ πρὸς αὐτὰς ὁ Ἰησοῦς εἶπε· Θυγατέρες Ἱερουσαλήμ, μὴ κλαίετε ἐπ' ἐμέ, πλὴν ἐφ' ἑαυτὰς κλαίετε καὶ ἐπὶ τὰ τέκνα ὑμῶν. 29 ὅτι ἰδοὺ ἔρχονται ἡμέραι ἐν αἷς ἐροῦσι· μακάριαι αἱ στεῖραι καὶ κοιλίαι αἳ οὐκ ἐγέννησαν, καὶ μαστοὶ οἳ οὐκ ἐθήλασαν. 30 τότε ἄρξονται λέγειν τοῖς ὄρεσι, πέσετε ἐφ' ἡμᾶς, καὶ τοῖς βουνοῖς, καλύψατε ἡμᾶς· 31 ὅτι εἰ ἐν τῷ ὑγρῷ ξύλῳ ταῦτα ποιοῦσιν, ἐν τῷ ξηρῷ τί γένηται; Καὶ ὅτε ἀπῆλθον ἐπὶ τὸν τόπον τὸν καλούμενον Κρανίον, ἐκεῖ ἐσταύρωσαν αὐτὸν 44 ἦν δὲ ὡσεὶ ὥρα ἕκτη καὶ σκότος ἐγένετο ἐφ' ὅλην τὴν γῆν ἕως ὥρας ἐνάτης, καὶ ἐσκοτίσθη ὁ ἥλιος· 45 καὶ ἐσχίσθη τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ μέσον· 46 καὶ φωνήσας φωνῇ μεγάλῃ ὁ Ἰησοῦς εἶπε· Πάτερ, εἰς χεῖράς σου παραθήσομαι τὸ πνεῦμά μου· καὶ ταῦτα εἰπὼν ἐξέπνευσεν. 47 ἰδὼν δὲ ὁ ἑκατόνταρχος τὸ γενόμενον ἐδόξασε τὸν Θεὸν λέγων· Ὄντως ὁ ἄνθρωπος οὗτος δίκαιος ἦν. 48 καὶ πάντες οἱ συμπαραγενόμενοι ὄχλοι ἐπὶ τὴν θεωρίαν ταύτην, θεωροῦντες τὰ γενόμενα, τύπτοντες ἑαυτῶν τὰ στήθη ὑπέστρεφον. 49 εἱστήκεισαν δὲ πάντες οἱ γνωστοὶ αὐτοῦ ἀπὸ μακρόθεν, καὶ γυναῖκες αἱ συνακολουθήσασαι αὐτῷ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας, ὁρῶσαι ταῦτα. 50 Καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ὀνόματι Ἰωσὴφ, βουλευτὴς ὑπάρχων καὶ ἀνὴρ ἀγαθὸς καὶ δίκαιος 51 - οὗτος οὐκ ἦν συγκατατεθειμένος τῇ βουλῇ καὶ τῇ πράξει αὐτῶν - ἀπὸ Ἁριμαθαίας πόλεως τῶν Ἰουδαίων, ὃς προσεδέχετο καὶ αὐτὸς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, 52 οὗτος προσελθὼν τῷ Πιλάτῳ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ, 53 καὶ καθελὼν αὐτὸ ἐνετύλιξε σινδόνι καὶ ἔθηκεν αὐτὸ ἐν μνήματι λαξευτῷ, οὗ οὐκ ἦν οὐδεὶς οὐδέπω κείμενος· 54 καὶ ἡμέρα ἦν παρασκευὴ, σάββατον ἐπέφωσκε. 55 Κατακολουθήσασαι δὲ αἱ γυναῖκες, αἵτινες ἦσαν συνεληλυθυῖαι αὐτῷ ἐκ τῆς Γαλιλαίας, ἐθεάσαντο τὸ μνημεῖον καὶ ὡς ἐτέθη τὸ σῶμα αὐτοῦ, 56 ὑποστρέψασαι δὲ ἡτοίμασαν ἀρώματα καὶ μύρα. Καὶ τὸ μὲν σάββατον ἡσύχασαν κατὰ τὴν ἐντολήν.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ (κ. Παναγιώτη Τρεμπέλα)
Τότε ὅλα τά μέλη τοῦ συνεδρίου, δηλαδή οἱ πρεσβύτεροι, οἱ ἀρχιε­ρεῖς καί οἱ γραμματεῖς, σηκώθηκαν καί ἔφεραν τόν Ἰησοῦ στόν Πιλάτο.
2 Ἐκεῖ ἄρχισαν νά τόν κατηγοροῦν καί νά λένε: Αὐτόν ἐδῶ τόν βρήκαμε νά διαστρέφει καί νά ξεσηκώνει τό ἔθνος μας σέ ἐπανάσταση καί νά τό ἐμποδίζει νά πληρώνει φόρους στόν Καίσαρα. Κι ὅλα αὐτά τά ἔκανε, δι­ότι ἰσχυρίζεται γιά τόν ἑαυτό του ὅτι εἶναι ὁ Χριστός, δηλαδή βασιλιάς. 
3 Ὁ Πιλάτος τότε ρώτησε τόν Ἰησοῦ: Ἐσύ ὁ ἀβοήθητος καί ἐγκαταλελειμμένος εἶσαι ὁ βασιλεύς τῶν Ἰουδαίων; Καί ὁ Ἰησοῦς τοῦ ἀποκρίθηκε: Τό λές κι ἐσύ ὅτι εἶμαι ὁ βασιλεύς τῶν Ἰουδαίων. Ἡ βασιλεία μου ὅμως δέν εἶναι ὅπως τήν ἐννοεῖς ἐσύ καί οἱ κατήγοροί μου.
4 Ὁ Πιλάτος τότε εἶπε στούς ἀρχιερεῖς καί στά πλήθη τοῦ λαοῦ: Δέν βρίσκω τίποτε τό ἐνοχοποιητικό καί ἄξιο καταδίκης στόν ἄνθρωπο αὐτό. 
5 Ἀλλά αὐτοί μέ μεγαλύτερη δύναμη καί ἐπιμονή κα­τη­γο­ροῦσαν τόν Ἰησοῦ κι ἔλεγαν ὅτι ἀναστατώνει τόν λαό καί διδάσκει τό ἐπαναστατικό του κήρυγμα σ’ ὅλη τήν Ἰουδαία· τό ἄρχισε ἀπό τή Γαλιλαία καί τό μετέφερε ἕως ἐδῶ.
6 Ὁ Πιλάτος ὅμως, ὅταν ἄκουσε τή λέξη Γαλιλαία, ρώτησε νά μάθει ἄν ὁ ἄνθρωπος αὐτός εἶναι Γαλιλαῖος.
7 Κι ὅταν πληροφορήθηκε ὅτι εἶναι ἀπό τήν ἐπαρχία τῆς ἐξουσίας καί τῆς δικαιοδοσίας τοῦ Ἡρώδη, τόν παρέπεμψε στόν Ἡρώδη, πού ἦταν κι αὐτός στά Ἱεροσό­λυμα τίς ἡμέρες αὐτές τοῦ Πάσχα.
8 Ὅταν ὁ Ἡρώδης εἶδε τόν Ἰησοῦ, χάρηκε πολύ. Διότι ἀπό πολύ καιρό ἤθελε νά τόν δεῖ, ἐπειδή ἄκουγε πολλά γι’ αὐτόν, καί ἔλπιζε τώρα νά τόν δεῖ νά κάνει καί κα­­νένα θαῦμα.
9 Τοῦ ἔκανε λοιπόν πολλές ἐρωτήσεις καί τοῦ προέβαλλε πολλά ζητήματα. Ὁ Ἰησοῦς ὅμως δέν τοῦ ἔδινε καμία ἀπάντηση.
10 Ἐκεῖ μάλιστα στέκονταν καί οἱ γραμματεῖς καί ἀρ­χι­ερεῖς, καί μέ ἐπιμονή καί πεῖσμα κατηγοροῦσαν τόν Ἰησοῦ. 
11 Ἀφοῦ λοιπόν ὁ Ἡρώδης μαζί μέ τούς στρατιῶτες του τόν ἐξευτέλισε καί τόν ἐνέπαιξε, τόν ἔντυσε γιά μεγαλύτερο ἐμπαιγμό μέ μεγαλόπρεπη ἡγεμονική στολή καί τόν ἔστειλε πάλι στόν Πιλάτο. 
12 Ἡ κολακευ­τική αὐτή μάλιστα φιλοφροσύνη πού ἔκα­νε ὁ Πιλάτος στόν Ἡρώδη, νά τοῦ στείλει τόν Ἰησοῦ, στά­θηκε ἀφορμή νά συμφιλιωθοῦν τήν ἡμέρα αὐτή οἱ δυό τους, δηλαδή ὁ Πιλάτος καί ὁ Ἡρώδης. Διότι πρωτύτερα εἶχαν ἐχθρικές σχέσεις μεταξύ τους. 
13 Ὁ Πιλάτος τότε συγκάλεσε τούς ἀρχιερεῖς, τούς ἄρ­χο­ντες τῶν Ἰουδαίων καί τό λαό
14 καί τούς εἶπε: Μοῦ φέρατε ἐδῶ αὐτόν τόν ἄνθρωπο καί τόν κατηγορήσατε ὅτι ξεσηκώνει τό λαό καί τόν πα­­ρακινεῖ νά μήν ὑποτάσσεται στήν ἐξουσία τοῦ Καίσαρα καί νά ἐπαναστατήσει. Καί νά λοιπόν, τόν ἀνέκρινα μπροστά σας καί δέν βρῆκα στόν ἄνθρωπο αὐτό τίποτε τό ἔνοχο καί ἄξιο καταδίκης ἀπ’ ὅλα αὐτά πού τόν κατηγορεῖτε.
15 Ἀλλά οὔτε καί ὁ Ἡρώδης τοῦ βρῆκε κάποια ἐνοχή. Ἄλλωστε ἡ ἀνά­κρι­ση αὐτή τοῦ Ἡρώδη ἦταν σοβαρή, διότι ἔστειλα σ’ αὐ­τόν καί σᾶς, γιά νά διατυπώσετε μόνοι σας τίς κατηγορίες. Καί νά, ἀποδείχθηκε ὅτι αὐτός δέν ἔχει διαπράξει κανένα ἔγκλημα πού νά τοῦ ἐπισύρει τήν ποινή τοῦ θανάτου.
16 Λοιπόν, θά τοῦ ἐπιβάλω κάποια σωφρονιστική ποινή, δηλαδή θά τόν μαστιγώσω, καί θά τόν ἀπολύσω.
17 Εἶχε μάλιστα ὁ Πιλάτος τήν ὑποχρέωση ἀπό κάποιο ἔθιμο, κάθε ἑορτή τοῦ Πάσχα νά ἀφήνει ἐλεύθερο γιά χάρη τους ἕνα φυλακισμένο.
18 Τότε ὅλοι μαζί ἀπ’ τό πλῆθος κραύγασαν κι εἶπαν: Πάρ’ τον ἀπό ἐδῶ. Θανάτωσέ τον, κι ἄφησέ μας ἐλεύθερο τόν Βαραββᾶ.
19 Αὐτός ὁ Βαραββᾶς εἶχε ριχθεῖ στή φυλακή γιά κάποια στάση πού εἶχε γίνει στήν πόλη τῶν Ἱεροσολύμων καί γιά κάποιο φόνο. 
20 Ὁ Πιλάτος λοιπόν, ἐπειδή ἤθελε ν’ ἀφήσει ἐλεύθερο τόν Ἰησοῦ, ἄρχισε πάλι μέ δυνατή φωνή νά μιλᾶ στό λαό.
21 Αὐτοί ὅμως φώναζαν πιό δυνατά κι ἔλεγαν: Σταύρωσέ τον, σταύρωσέ τον.
22 Ὁ Πιλάτος τότε γιά τρίτη φορά τούς εἶπε: Θά τόν ἀφή­σω ἐλεύθερο καί δέν θά τόν σταυρώσω. Διότι τί κακό ἔκανε ὁ ἄνθρωπος αὐτός; Δέν τοῦ βρῆκα τίποτε πού νά τοῦ ἐπισύρει τήν ποινή τοῦ θανάτου. Θά τόν μα­στι­γώσω λοιπόν καί θά τόν ἀφήσω ἐλεύθερο.
23 Αὐτοί ὅμως ἐπέμεναν μέ δυνατές φωνές καί ζη­τοῦ­σαν νά σταυρωθεῖ. Καί οἱ φωνές τους καί οἱ φωνές τῶν ἀρχιερέων ὑπερίσχυαν, ὥστε νά μήν ἀκούγεται ἡ φω­νή τοῦ Πιλάτου.
24 Τότε λοιπόν ὁ Πιλάτος ἔβγαλε τήν ὁριστική ἀπό­φαση νά γίνει δεκτό αὐτό πού ζητοῦσαν.
25 Τούς ἄφησε ἐλεύθερο αὐτόν πού ζητοῦσαν, τόν Βα­ραβ­βᾶ, πού εἶχε ριχθεῖ στή φυλακή γιά στάση καί φό­νο, ἐνῶ τόν Ἰησοῦ τούς τόν παρέδωσε νά τόν κάνουν ὅ,τι ἤθελαν, δηλαδή νά τόν σταυρώσουν.
26 Καθώς τόν πήγαιναν στόν τόπο τῆς σταυρώσεως, ἐπειδή ὁ Ἰησοῦς εἶχε ἐξαντληθεῖ καί δέν ἄντεχε πλέον νά βαστάζει τό σταυρό του, ἔπιασαν κάποιον Σίμωνα Κυρηναῖο, πού ἐπέστρεφε ἀπό τό χωράφι, καί τοῦ φόρ­τω­σαν πάνω στούς ὤμους του τό σταυρό γιά νά τόν με­ταφέρει πίσω ἀπό τόν Ἰησοῦ.
27 Τόν ἀκολουθοῦσε μάλιστα καί μεγάλο πλῆθος λαοῦ καί πολλές γυναῖκες, πού χτυποῦσαν τά στήθη τους καί τόν θρηνοῦσαν κι ἔκλαιγαν.
28 Τότε στράφηκε πρός τό μέρος τους ὁ Ἰησοῦς καί εἶ­πε: Γυναῖκες πού κατοικεῖτε στήν Ἱερουσαλήμ, μήν κλαῖτε γιά μένα, ἀλλά νά κλαῖτε γιά τούς ἑαυτούς σας καί τά παιδιά σας.
29 Διότι ἰδού, ἔρχονται μέρες πού θά λένε: Καλότυχες οἱ στεῖρες γυναῖκες καί οἱ κοιλιές πού δέν γέννησαν καί οἱ μαστοί πού δέν θήλασαν μικρά παιδιά. Διότι ἐκεῖνες πού θά ἔχουν παιδιά θά ὑποφέρουν πολύ, ἐπειδή θά αἰσθάνονται τή δυστυχία καί τά δεινά τῶν παιδιῶν τους.
30 Τότε, τίς ἡμέρες ἐκεῖνες, ἐπειδή δέν θά μπο­ροῦν νά ὑποφέρουν τά δεινά, θά ἀρχίσουν νά λένε στά ὄρη: Πέστε ἐπάνω μας. Καί στά βουνά θά λένε: Σκε­πάστε μας, νά πεθάνουμε μεμιᾶς καί νά γλυτώσουμε ἀπό τά ἀνυπόφορα βάσανα.
31 Καί θά εἶναι πράγματι ἀνυπόφορα τά βάσανα, διότι ἐάν κάνουν αὐτά οἱ Ρωμαῖοι σέ μένα, πού εἶμαι ἀθῶος καί μοιάζω μέ χλωρό δέν­τρο ἐπειδή ἔχω θεία ζωή, τί θά συμβεῖ σέ σᾶς πού εἶστε δέντρο ξερό καί νεκρό ἐξαιτίας τῆς ἁμαρτίας;
33 Κι ὅταν ἔφτασαν στόν τόπο πού λόγῳ τοῦ ἐξω­τε­ρικοῦ σχήματός του λεγόταν Κρανίο, σταύρωσαν ἐκεῖ τόν Ἰησοῦ καί τούς δύο κακούργους, τόν ἕνα στά δεξιά του καί τόν ἄλλο στά ἀριστερά του.
44 Ἡ ὥρα ἦταν περίπου ἕξι ἀπό τήν ἀνατολή τοῦ ἡλί­ου, δηλαδή δώδεκα τό μεσημέρι. Κι ἔπεσε σκοτάδι σ’ ὅλη τή γῆ ὥς τίς τρεῖς τό ἀπόγευμα, καί σκοτείνιασε ὁ ἥλιος.
45 Καί τό παραπέτασμα τοῦ ναοῦ πού χώριζε τά Ἅγια ἀπό τά Ἅγια τῶν Ἁγίων σκίστηκε στή μέση.
46 Τότε ὁ Ἰησοῦς φώναξε μέ φωνή δυνατή καί εἶπε: Πα­­τέρα μου, στά χέρια σου παραδίδω τή λογική καί ἀθά­νατη ψυχή μου, γεμάτος ἐλπίδα κι ἐμπιστοσύνη σέ σένα. Καί μόλις εἶπε τά λόγια αὐτά, ξεψύχησε.
47 Ὅταν ὁ ἑκατόνταρχος εἶδε αὐτό πού ἔγινε, τό σκοτάδι δηλαδή καί τό σεισμό, ἀλλά καί τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ὁ Χριστός ὡς ἄνθρωπος πού ὅριζε τή ζωή του πα­ρέδωσε τό πνεῦμα του στόν Πατέρα του, δόξασε τόν Θεό μέ τήν ὁμολογία αὐτή πού εἶπε: Πραγματικά αὐτός ὁ ἄνθρωπος ἦταν δίκαιος καί ἦταν ἀληθινό αὐτό πού ἔλεγε ὅτι εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ.
48 Ἀλλά καί ὅλα τά πλήθη τοῦ λαοῦ πού εἶχαν μαζευτεῖ ἐκεῖ ἀπό περιέργεια γιά νά δοῦν τό θέαμα αὐτό τῆς θα­να­τι­κῆς ἐκτελέσεως, ὅταν εἶδαν αὐτά πού ἔγιναν, γύριζαν πί­σω στήν πόλη χτυπώντας τά στήθη τους, γιά νά ἐκδη­λώ­σουν ἔτσι τή λύπη τους καί τή μετάνοιά τους.
49 Οἱ γνωστοί ὅμως τοῦ Κυρίου ὅλοι, καθώς καί οἱ γυ­ναῖ­κες πού τόν ἀκολούθησαν μαζί ἀπό τή Γαλιλαία, στέ­κονταν ἀπό μακριά κι ἔβλεπαν ἀπό ὥρα τά πε­ρι­­στα­­­τικά τῆς σταυρώσεως τοῦ Κυρίου καί τά σημεῖα πού συγ­κλόνισαν ὅλους, καθώς καί τήν ἀναχώρηση τῶν ἀν­θρώ­πων πού χτυποῦσαν τά στήθη τους.
50 Καί ἰδού, παρουσιάζεται τότε ἕνας ἄνθρωπος πού λεγόταν Ἰωσήφ καί ἦταν βουλευτής, δηλαδή μέλος τοῦ ἰου­δα­ϊκοῦ συνεδρίου, ἄνθρωπος καλοκάγαθος καί ἐνά­ρε­τος.  
51 Αὐτός δέν εἶχε συμφωνήσει μέ τήν ἀπόφαση πού πῆ­­ραν τά μέλη τοῦ συνεδρίου ἐναντίον τοῦ Ἰησοῦ, οὔτε μέ τά μέτρα καί τίς πράξεις πού ἔκαναν γιά νά ἐξα­σφα­λίσουν τήν ἐπικύρωση καί τήν ἐκτέλεση τῆς ἀπο­φά­σε­ως. Αὐτός ὁ ἄν­θρω­­πος λοιπόν ἦταν ἀπό τήν πόλη τῶν Ἰουδαίων Ἀριμα­θαία. Εἶχε πιστέψει στό κήρυγμα τοῦ Ἰη­σοῦ γιά τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί περίμενε κι αὐτός μαζί μέ τόσους ἄλ­λους μαθητές τή βασιλεία αὐτή.
52 Αὐτός λοιπόν ὁ διακεκριμένος καί ἐνάρετος ἄν­θρω­πος παρουσιάστηκε στόν Πιλάτο καί ζήτησε τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ.
53 Κι ἀφοῦ τό κατέβασε ἀπό τό σταυρό, τό τύλιξε σέ σεντόνι καί τό ἔβαλε σ’ ἕνα μνημεῖο σκαλισμένο μέ­­σα στό βράχο. Στό μνημεῖο αὐτό κανείς μέχρι τότε δέν εἶχε τοποθετηθεῖ καί ἐν­τα­φιασθεῖ. 
54 Ἦταν ἡμέρα Παρασκευή. Δέν εἶχε δύσει ἀκόμη ὁ ἥλιος. Πλησίαζε ὅμως μέ τό ἑσπερινό φῶς νά ἀρχίσει τό Σάββατο.  
55 Στό μεταξύ οἱ γυναῖκες πού εἶχαν ἔλθει μαζί μέ τόν Ἰησοῦ ἀπό τή Γαλιλαία παρακολούθησαν μέχρι τό τέλος τήν ταφή καί παρατήρησαν μέ προσοχή τήν τοποθεσία τοῦ μνημείου, καθώς καί τό πῶς τοποθετήθηκε μέσα σ’ αὐτό τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ, σαβανωμένο καί τυλιγμένο στό σεντόνι.
56 Μόλις λοιπόν ἐπέστρεψαν στήν πόλη, ἑτοίμασαν πρίν ἀπό τή δύση τοῦ ἡλίου ἀρώματα καί μύρα, ἀρω­μα­τικές φυτικές ὕλες κι εὐωδιαστά ἔλαια. Καί κατά τή δι­άρκεια τοῦ Σαββάτου δέν ἔκαναν καμία ἐνέργεια, ὅπως ἐπιβάλλει ἡ ἐντολή τῆς ἀργίας τοῦ Σαββάτου.

(Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ - ΜΕ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ - ΕΚΔΟΣΙΣ «ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ ¨Ο ΣΩΤΗΡ¨»)