Σκοπός είναι να (ξανα)γίνουμε πολίτες της ουράνιας πατρίδας

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
της Κυριακής Δ΄ Νηστειών, 26 Μαρτίου 2023
(Μαρκ. θ΄ 17-31)
Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεριώτης
Πνεύμα ακάθαρτο και άλαλο είχε καταλάβει τον δυστυχή νέο της Περικοπής. Πνεύμα εχθρικό, προς το γένος των ανθρώπων, μοχθηρό και δαιμονικό. Δεν λυπήθηκε ούτε την τρυφερή ηλικία του παιδιού, το οποίο κατέλαβε, αλλά το ταλαιπωρούσε επί πολλά έτη, από την αρχή της ζωής του έως και την ενηλικίωση.
Ο απελπισμένος πατέρας μεταχειρίστηκε κάθε τρόπο και μέσο για να το αντιμετωπίσει. Αρχικά, απευθύνθηκε στους μαθητές του Κυρίου για να το γιατρέψουν. Όμως αυτοί, τίποτα δεν μπόρεσαν να κάνουν. Ήταν ακόμη πνευματικά νήπιοι και ανώριμοι. Τότε ο πατέρας πέφτει στα πόδια του Ιησού και του περιγράφει την οδυνηρή ζωή του παιδιού του, αλλά και την δική του ταλαιπωρία, ζητώντας από τον Θεάνθρωπο να θεραπεύσει και το παιδί του από τον Δαίμονα, αλλά και τον ίδιο από την απιστία, την οποία βαθιά μέσα του θεωρούσε ως υπεύθυνη για τα βάσανα τα δικά του και του παιδιού του.
Ο Θεάνθρωπος, γεμάτος αγάπη, διώχνει για πάντα το πονηρό πνεύμα και ελευθερώνει από τα δεσμά του Άδη και του σκότους τον ταλαίπωρο νέο. Παρά ταύτα, ο Κύριος δεν παρέλειψε να ελέγξει τον πατέρα για κάτι, που όχι μόνο είναι χειρότερο από τον Δαίμονα, αλλά συνιστά και την αιτία που προκαλεί την δράση του: Την απιστία και την ολιγοπιστία! Η φράση του πατέρα του παιδιού «ει τι δύνασαι βοήθησον ημίν», δηλαδή: αν σε κάτι μπορείς βοήθησέ με, το φανερώνει περίτρανα.
Ο άνδρας αυτός σίγουρα είχε ακούσει τις διδασκαλίες και τα θαύματα του Ιησού. Είχε νιώσει τον κόσμο να βοά από τα πολλά και θαυμαστά πεπραγμένα του Θεανθρώπου, παρά ταύτα ολιγοπιστούσε και δίσταζε. Είχε την εμπειρία των ανώφελων θεραπειών, της αδυναμίας των ιατρών, του πεπερασμένου των ανθρώπινων δυνατοτήτων, όμως δεν αποφάσιζε, για πολύ καιρό να επισκεφτεί τον Ιησού.
Τελικά, μια μυστική φωνή μίλησε μέσα του. Ένα φως ανεξίτηλο τον καθοδήγησε και πήρε την μεγάλη και καθοριστική για την ζωή του απόφαση. Αποτάνθηκε στον Κύριο των επουράνιων και επίγειων, της ζωής και του θανάτου κι ένιωσε και ο ίδιος πως ό,τι είναι αδύνατο για τους ανθρώπους, είναι δυνατό για τον Θεό. Αυτό πρέπει όλοι να σκεφτόμαστε και να νιώθουμε, όταν η απιστία ή η ολιγοπιστία μάς κυριεύουν και όταν η απελπισία μάς καταβάλλει. Ο σκοπός της ζωής μας πρέπει να είναι ένας: να αγωνιζόμαστε καθημερινά, ώστε να μην γίνουμε «γενεά άπιστος» και χάσουμε έτσι για πάντα, την βασιλεία των ουρανών. Σκοπός μας είναι να γίνουμε (ή, μάλλον, να ξαναγίνουμε) πολίτες της ουράνιας πατρίδας. Γένοιτο!

http://www.nyxthimeron.com/