Το βίωμα της Εκκλησίας είναι εσχατολογικό. Από την στιγμή που ο Χριστός ανελήφθη στους ουρανούς, η Εκκλησία μας δεν παύει να περιμένει την επάνοδό του στον κόσμο. Αυτή η εσχατολογική προσδοκία εμφανίζεται στους πιστούς κάθε εποχής με διάφορους τρόπους.
Έτσι ξεκινούσε την Κυριακή των Απόκρεω η Φωνή Κυρίου, αυτό το έντυπο δίπτυχο της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, που τόσα χρόνια μας μοιράζεται και μας συντροφεύει στην θεία λειτουργία της Κυριακής.
Εκείνη την Κυριακή λοιπόν πήγα στην Εκκλησία για τον επιπλέον λόγο πως θα ακούγαμε για την Δευτέρα Παρουσία. Δύσκολο θέμα για θεολόγους και μη. Το παραδέχεται και ο συντάκτης της Φωνής Κυρίου όταν λίγο πιο κάτω προλογίζοντας το βιβλίο του Μητροπολίτη Αχελώου Ευθυμίου Στύλιου σημειώνει πως ο θεολογικός λόγος περί των εσχάτων και όσων συμβούν πριν και κατά τη διάρκεια της Δευτέρας παρουσίας δεν είναι εύκολος ούτε ακίνδυνος.
Από την Κυριακή εκείνη στον Άγιο Ελευθέριο στου Γκύζη συγκρατώ και εκείνο το παραινετικό που ακούστηκε σ’ ένα ακόμη ψυχωφελές κήρυγμα του Πατέρα Βαρνάβα Θεοχάρη, πως όλα αυτά τα περί Δευτέρας Παρουσίας που βρίσκονται στο Ευαγγέλιο δεν είναι απλά παραμυθάκια. Ας ξεκινήσουμε όμως από το Ευαγγελικό ανάγνωσμα εκείνης της Κυριακής και ας περιοριστούμε σ’ αυτό, καθόσον στα Ευαγγέλια περικλείονται όλα. Διαβάζουμε λοιπόν στο Κατά Ματθαίον (κεφ. 25΄31-46) για την τελική κρίση « Εἶπεν ο Κύριος. Όταν δε έλθη ο υιός του ανθρώπου εν τη δόξη αυτού και πάντες οι άγιοι άγγελοι μετ᾿ αυτού, τότε καθίσει επί θρόνου δόξης αυτού, και συναχθήσονται έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη…». Και συναχθήσονται έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη, δηλαδή θα μαζευτούν μπροστά Του όλα τα έθνη. Αξίζει να παραθέσουμε εδώ και το κοντάκιο που ακούγεται εκείνη την Κυριακή «Όταν έλθης ο Θεός, επί γης μετά δόξης, και τρέμωσι τα σύμπαντα· ποταμός δε του πυρός προ του Βήματος έλκη, και βίβλοι ανοίγωνται, και τα κρυπτά δημοσιεύωνται…». Τουτέστιν, τρόμος φωτιά κι όλα τ’ άπλυτα στη φόρα.
Ομολογώ πως με μεγάλη συστολή υπεισέρχομαι σε τέτοια θέματα γιατί θεολόγος δεν είμαι. Ένας μικρός ποιητής είμαι αλλά όπως μας λέει ο Άγιος Πορφύριος πρέπει να είμαστε και λίγο ποιητές, αν θέλουμε να γίνουμε καλοί χριστιανοί. Εδώ και καιρό λοιπόν πιστεύω πως όλα όσα εξιστορούνται στην Παλαιά και την Καινή διαθήκη έγιναν αλλά έγιναν τόσο απλά, σεμνά και ταπεινά που μόνο το Άγιο Πνεύμα μπορεί να βάλει σε λέξεις. Ακόμα κι αυτά που πρόκειται να συμβούν, ήτοι η μέλλουσα κρίση, θα γίνουν ακριβώς όπως τα διαβάζουμε. Με αυτόν τον γυμνό, αφαιρετικό αλληγορικό τρόπο των θεόπνευστων κειμένων, τα οποία κείμενα δεν είναι αποσυνδεδεμένα ούτε από την καθημερινότητα μας ούτε καν από το γράμμα τους. Την ελάχιστη ερμηνεία ή μετάφραση, που μας ζητούν τα ιερά αυτά κείμενα, μας την χαρίζει διά της Αγάπης Του.
Επομένως, για να έρθουμε στις αποκαλυπτικές μέρες μας , εάν ένας ιός, ένα ελαχιστότατο μικρόβιο συγκεντρώνει για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας όλα (μα όλα) τα έθνη του πλανήτη μαζί την ίδια ακριβώς χρονική στιγμή τρομαγμένα μπροστά σε μια οθόνη να λαμβάνουν τα ίδια τρομακτικά μηνύματα και να βλέπουν τις ίδιες τρομακτικές εικόνες, τότε γιατί να φαίνεται και να ακούγεται παραμυθάκι η προσδοκία ότι κάποτε θα δούμε όλοι μαζί την ίδια στιγμή παγκοσμίως τον φιλάνθρωπο Θεό μας , τον Χριστό, ο οποίος θα εμφανιστεί, όπως γράφεται στο Ευαγγέλιο, σε όλα τα έθνη μαζί για να δημοσιεύσει όλα τα κρυφά και να ξεχωρίσει εν τέλει τους μεν από τους δε καταργώντας οριστικά τον θάνατο; Αυτό δηλαδή γιατί να είναι παραμυθάκι ή σενάριο για θρησκόληπτους , όταν σήμερα βλέπουμε να πραγματοποιείται ακριβώς το ίδιο ζώντας και παίζοντας με τον θάνατο ;
Διότι η ανάγνωση της ιστορίας με γνώμονα την αγάπη του Θεού για το ύψιστο δημιούργημά του, τον άνθρωπο, μπορεί να μην προσφέρει προνόμια ή βραβεία, εντούτοις αποκαλύπτει, παρηγορεί και δροσίζει.
Ευστάθιος Δ. Κεφαλούρος, Δικηγόρος
https://simeiakairwn.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου