*Θαυμαστές ιστορίες με αγίους και ταπεινούς ιερείς που ζήσανε εν μετανοία και ακολουθώντας το Ευαγγέλιο της Πίστεως μας… και σήμερα υπάρχουν τέτοιοι αφανείς ιερείς και πάντα θα υπάρχουν, γιατί η πίστη μας είναι ζωντανή και θα παραμείνει ζωντανή εις τους αιώνας των αιώνων!
~ Δέκα μίλια από την πόλη Αιγαιές της Κιλικίας, στο χωριό Μάρδαρδος, κατοικούσε ένας γέροντας λευίτης, φημισμένος για την αρετή του.
Κάποτε όμως οι χωρικοί πήγαν και παραπονέθηκαν στον επίσκοπο Αιγαιών λέγοντας:
Πάρε αυτόν τον ιερέα από το χωριό μας, γιατί μας στενοχωρεί. Κάθε Κυριακή τελεί τη θεία λειτουργία στις 3 το απόγευμα και δεν τηρεί την καθιερωμένη τάξη.
Καλεί αμέσως ο επίσκοπος τον εφημέριο και του λέει ιδιαιτέρως:
-Γιατί, γέροντα, κάνεις τέτοιο πράγμα; Δεν γνωρίζεις την τάξη της Εκκλησίας μας;
-Τη γνωρίζω, δέσποτα, κι έχεις δίκιο. Αλλά να τι συμβαίνει:
Μετά τη νυχτερινή ακολουθία της Κυριακής, κάθομαι κοντά στο άγιο θυσιαστήριο περιμένοντας την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος.
Κι όταν δω τον Παράκλητο να το επισκιάζει, τότε αρχίζω τη λειτουργία.
Ο επίσκοπος θαύμασε την αρετή του γέροντα και πληροφόρησε σχετικά τους χωρικούς, που έφυγαν ειρηνικά δοξάζοντας το Θεό.
Μόσχου Ιωάννου, «Λειμωνάριον»
http://inpantanassis.blogspot.com/2018/08/blog-post_51.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου