Θυμηθείτε ότι η προσευχή δεν είναι λόγια και μετάνοιες, αλλά προσήλωση του νού και της καρδιάς στο Θεό. Είναι δυνατό να διαβάσετε όλες τις τακτές Ακολουθίες της ημέρας και να εκτελέσετε όλες τις καθορισμένες μετάνοιες, αλλά η επαφή σας με το Θεό να είναι είτε εντελώς ανύπαρκτη είτε ασήμαντη, με το νού σκορπισμένο και την καρδιά κρύα.
Έτσι κάνετε τον Κανόνα σας, όχι όμως προσευχή. Μιά τέτοια «προσευχή» είναι εφάμαρτη. Ο Κύριος να μας φυλάξει! Με φόβο και τρόμο πρέπει να επιτελούμε τα έργα του Θεού -αυτό να το θυμάστε πάντα. Με κάθε τρόπο και μ’ όλη σας τη δύναμη προσπαθήστε να έχετε το νού σας στα λόγια της προσευχής ή, όπως λέει ο Όσιος Ιωάννης ο Σιναΐτης, να κλείνετε το νού σας μέσα στα λόγια της προσευχής. Τη στιγμή που αρχίζετε να προσεύχεστε, πρέπει όλη σας η προσοχή να είναι συγκεντρωμένη στο Θεό και να μην απομακρύνεται απ’ Αυτόν... «Θυσία τώ Θεώ πνεύμα συντετριμμένον» (Ψαλμ. 50:19).
Τότε μόνο να θεωρήσετε ότι προσευχηθήκατε καλά, όταν, τελειώνοντας, η ψυχή σας δονείται από συντριβή και αυτομεμψία. Στη διάρκεια της ημέρας προσπαθήστε, με την αδιάλειπτη προσευχή, να βρίσκεστε νοερά ενώπιον του Κυρίου κάθε στιγμή, όπως βρίσκονται οι Άγγελοι. Εκείνοι Του προσφέρουν την ακατάπαυστη δοξολογία. Εμείς ας Του προσφέρουμε τη μετάνοιά μας.
Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου, Χειραγωγία στην πνευματική ζωή,
Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 2004, σελ. 55-56
Πηγή: http://synaxipalaiochoriou.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου