Όταν οι πρώτοι Ευρωπαίοι άποικοι έφθασαν στην αμερικανική ήπειρο, αντιλήφθηκαν τον εντυπωσιασμό που προκαλούσαν στους ινδιάνους ιθαγενείς τα πολύχρωμα κομμάτια γυαλιού και κάποιες χάντρες που κουβαλούσαν μαζί τους, παράγωγα των τεχνικών δυνατοτήτων της εποχής. Αμέσως έσπευσαν να ανταλλάξουν, αυτά τα ασήμαντα και χωρίς ουσιαστική αξία αντικείμενα, με εκτάσεις γης και πολύτιμα μέταλλα. Το αποτέλεσμα, για κάποια κρυσταλλάκια και χάντρες, κάποιοι έχασαν πολλά και κάποιοι ωφαλήθηκαν δυσανάλογα, με αποτέλεσμα την κυριαρχία στην αμερικανική ήπειρο. Το ίδιο συνέβη και στις αποικίες των Μεγάλων Δυνάμεων στην Αφρική, όπου με φθηνά αλλά εντυπωσιακά ανταλλάγματα κάποιοι απέκτησαν τον πλούτο της αφρικανικής ηπείρου, τον οποίο και νέμονται, επικαλούμενοι αυτά τα «κατοχυρωμένα» δικαιώματά τους μέχρι σήμερα, εγκαταλείποντας τους λαούς της Αφρικής στη φτώχεια, την αμάθεια και την εκμετάλλευση.
Το ίδιο «κόλπο» χρησιμοποιεί ο σύγχρονος κόσμος απέναντι στον κάθε άνθρωπο, και ιδιαίτερα τους νέους, όταν είναι να πάρουν αποφάσεις ζωής και να χαράξουν την πορεία που θα ακολουθήσουν. Τους θαμπώνει με τα ψεύτικα και εντυπωσιακά, για να τους στρατεύσει στην υπηρεσία του συστήματος, απομυζώντας την κάθε ικμάδα και δημιουργική ικανότητα, αποστερώντας τους χρόνια ζωής, για τα οποία συνήθως οι άνθρωποι μετανιώνουν για τον τρόπο με τον οποίο τα δαπάνησαν, ή καλύτερα τα έχασαν.
Τι μπορεί να θεωρηθεί ως το κορυφαίο που μπορεί να διεκδικήσει ο άνθρωπος στην παρούσα ζωή και υπό τις κρατούσες κοινωνικές συνθήκες, θεωρήσεις και πιστεύματα; Εξουσία; Κανείς από όσους φαίνονται ότι εξουσιάζουν τους λαούς στην πραγματικότητα δεν έχει τη δυνατότητα να κάνει ότι θέλει. Είναι υποχρεωμένος να υποτάσσεται σε πιέσεις ισχυρών, να συμμορφώνεται σε κελεύσματα άλλων, να συμβιβάζεται για να κρατήσει την κάθε εξουσία, την οποία σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να νέμεται παρά μόνο για κάποιο χρονικό διάστημα, μέχρι να εμφανιστεί ο «ἐπόμενος» για να του την αφαιρέσει, πάντα με όρους και κανόνες ερμηνευόμενους και εφαρμοζόμενους κατά τη συγκυρία της στιγμής... Πλούτος; Δεν υπάρχει πιο άπιαστο όνειρο. Λιώνουν οι καημένοι οι άνθρωποι στο κυνήγι και τη διεκδίκησή του, για να κερδίσουν στην καλύτερη των περιπτώσεων ένα βιοπορισμό, γευόμενοι πολλές πίκρες και απογοητεύσεις, ιδίως όταν κατορθώνουν, έστω για λίγο ν’ αποκτήσουν πολλά, για να τα δουν στη συνέχεια να εξανεμίζονται. Ομορφιά; Δεν υπάρχει πιο αναξιόπιστος «φίλος». Κάτι ο χρόνος που τη μαραίνει, κάτι η μόδα που αλλάζει τα πρότυπ κατά περιόδους, κάτι ο κόπος που χρειάζεται να καταβάλλει κανείς και τα χρήματα που πρέπει να ξοδέψει, για να διατηρήσει ή να μεταβάλλει αυτό που διαθέτει, εύκολα καταλήγουμε στο ότι απαιτούνται δυσανάλογες θυσίες για απελπιστικά πρόσκαιρα αποτελέσματα. Γνώση; Ομολογώντας τα σημαντικά επιτεύγματα της επιστήμης μας, οφείλουμε συνάμα να παρατηρήσουμε αφενός μεν ότι έδωσε τη δυνατότητα για ποικίλες, μεγάλες και πρωτοφανείς καταστροφές σε βάρος του ανθρώπου, σε σημείο που πλέον να διεκδικείται σοβαρά η ηθική οριοθέτησή της μέσω των κανόνων της βιοηθικής, αφετέρου η μονοδιάστατη προσκόλληση σε αυτήν οδηγεί σ’ έναν κυκεώνα ανικανοποίητου, καθώς πάντα τα ερωτήματα είναι περισσότερα και περικλοκότερα από πριν.
(Από τη Φωνή Κυρίου 38-2016)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου