Είναι επιβεβλημένη και αδιαμφισβήτητη η θεώρηση ότι σήμερα η οικονομία, ως ισχυρό στοιχείο της καθημερινότητάς μας, είναι πεδίο απόλυτης κυριαρχίας της ψυχρής λογικής, χαρακτηρίζεται από στυγνό ορθολογισμό και διέπεται από τη στρυφνότητα του συμφεροντολογικού υπολογισμού. Γι᾽ αυτό και δεν μπορεί να συνδυασθεί με συναισθηματισμούς, να συσχετισθεί με αξίες και ιδανικά ή να περιπλακεί με έννοιες όπως «αλτρουισμός», «αυτοθυσία», «αλληλεγγύη». Μ᾽ένα λόγο, στην οικονομική σκέψη δεν χωρούν στοιχεία πνευματικότητας, υπερνατικής θεώρησης ή μεταφυσικής παραδοχής. Γι᾽ αυτό και απέναντι σ᾽ αυτή τη θεώρηση της οικονομίας ακούστηκε βαρύς ο λόγος του Κυρίου «οὐ δύνασθε Θεῷ δουλευειν ἤ μαμωνᾷ» (Λουκ. ις´ 13).
Κι όμως, οι χριστιανοί είναι «καταδικασμένοι» να ζουν μέσα στον κόσμο αυτό, να αντιμετωπίζουν το οικονομικό πρόβλημα και να συμβάλλουν στην οικονομία της χώρας τους. Είναι υποχρεωμένοι να συμμορφώνονται ή να προσαρμόζονται προς τις κρατούσες εργασιακές συνθήκες για να ανταποκρίνονται στις ανάγκες και υποχρεώσεις τους. Αναπτύσσονται μέσα στο δεδομένο οικονομικό περιβάλλον της εκάστοτε ιστορικής συγκυρίας, επιμένοντας να διεκδικούν το «ὡς ἐν οὐρανῷ καί ἐπί τῆς γῆς». Τελικά, πόσο οισχύει το ασυμβίβαστο που προτάσσει ο Χριστός μας και κατά πόσο αυτό είναι συμβατό με την πραγματικότητα;
(Από τη Φωνή Κυρίου 39-2016)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου