Ο άνθρωπος ως πρόσωπο

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου 

Για τον προτεσταντισμό και τις άλλες αιρέσεις του αρειανισμού ο Χριστός είναι μια τεχνική που σε άλλες περιπτώσεις λειτουργεί και σε άλλες όχι

Το λέω αυτό, γιατί όσους προτεστάντες συγγραφείς γνωρίζω όλοι έχουν την απαίτηση από τον Χριστό, να «προσαρμοστεί» στις ιδιορρυθμίες τους. Δηλαδή κόβουν τον Χριστό στα μέτρα του ο καθένας και παίρνει αυτό που του αρέσει κι αφήνει ό,τι δεν του αρέσει.

Αυτό συμβαίνει γιατί δεν αναζητούν το Χριστό, αλλά το μέρος εκείνο της Διδασκαλίας Του, που ταιριάζει στις απόψεις τους.

Ο άνθρωπος είναι πρόσωπο σημαίνει ότι είναι το ον που κανείς δεν μπορεί να το χρησιμοποιήσει ως μέσον για τους σκοπούς του. Το πρότυπο του αληθινού ανθρώπου είναι ο Χριστός. Ο Χριστός είναι πρόσωπο. Πάντοτε ο Αυτός. Μελίζεται, αλλά δεν διαιρείται.

Θα γνωρίσετε την αλήθεια και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει. Ο Χριστός είναι η αλήθεια και η Οδός και η ζωή. Θα βάλεις στην καρδιά σου το Χριστό και θα σε ελευθερώσει από την υστεροβουλία και την ιδιοτέλεια. Σ’ αυτόν που σου ζητεί τον χιτώνα, δώσε του και το ιμάτιον. Άφησε το παράθυρο ανοιχτό για την χωρίς ιδιοτέλεια ζωή σου. Ο Χριστός είναι η ζωή σου. Θεληματική πτωχεία, ΟΧΙ ιδιοτέλεια , όχι Βαβυλωνία των παθών.

Αν λέμε θα σκοτωθούν το ένα τρίτο και μετά θα βασιλέψει ο Χριστός, αυτό δεν είναι πίστη στο Χριστό ως πρόσωπο. Ο Χριστός είναι πρόσωπο, δεν είναι τεχνική, δεν έχει στεγανά μέσα του, δεν έχει «τώρα εφαρμόζεται αυτό και τώρα εφαρμόζεται το άλλο». Ευτυχία για τους ορθοδόξους είναι να ζεις με την καρδιά, να σκέφτεσαι και να πράττεις με την καρδιά, να έχεις μέσα σου το Χριστό. Αυτή είναι η «νηπτική ζωή» και «η νοερά προσευχή». «Σέρτσιε» είναι η καρδιά στους Ρώσους και «Σιάστσε» είναι η ευτυχία.

http://moschoblog.blogspot.