Ἃς γίνεται σὲ ὅλα το θέλημα τοῦ Θεοῦ- Θαυμαστὴ διήγηση

  Ποιὸς εἶναι σήμερα ἥσυχος, ποιὸς δὲν ἀνησυχεῖ, ποιὸς δὲν ἔχει βασανισμένη τὴν καρδιά του;

  Σπανίως συναντᾶς ἤρεμο ἄνθρωπο. Ὑπάρχουν ἀκόμη καὶ κάποια παιδιὰ ποὺ εἶναι ὅμοια μὲ τοὺς μεγάλους ποὺ ἔχασαν τὴν ὑπέροχη γοητεία, ἡ ὁποία σὲ προσελκύει, σὲ τραβάει στὰ παιδιά. Οἱ νεαροὶ ζοῦν σὰν νὰ ἔχουν πυρετό, οἱ μεγάλοι ἔχουν τεντωμένα «νεῦρα», οἱ ἡλικιωμένοι στερήθηκαν τὴ χαρακτηριστική τους ἠρεμία, τὴν ψυχική τους εἰρήνη. Ἡ ζωὴ ἔβαλε σὲ ὅλα τὴ σφραγίδα της . Ὅλα εἶναι σὲ ἀναβρασμό.

  Ἂν ζήσατε στὶς ὄχθες κάποιου μεγάλου ποταμοῦ μὲ ἄφθονα νερά, τότε ξέρετε ὅτι καθὼς λυσσομανᾶ τὸ ποτάμι καὶ τὰ κύματα ἀναταράζουν τὴ βάρκα καὶ ἑτοιμάζονται νὰ τὴ βυθίσουν στὴν ὑδάτινη ἄβυσσο, οἱ πλέοντες δὲν πρέπει νὰ χάσουν την  ἑτοιμότητα τοῦ πνεύματος. Ἀντίθετα, πρέπει μὲ πολλὴ δύναμη νὰ ἐργασθοῦν γιὰ νὰ παλέψουν ἐναντίον τοῦ φοβεροῦ στοιχείου καὶ νὰ σώσουν τὴ ζωή τους.

  Καὶ καθένας γιὰ νὰ ἐκπληρώσει τὸ χρέος του, τὸ χρέος τοῦ χριστιανοῦ καὶ τοῦ Ρώσου πολίτη, τὸν σημερινὸ καιρὸ χρειάζεται ψυχικὴ εἰρήνη, ἠρεμία πνεύματος. Κι αὐτὸ θὰ γίνει, ὅταν ἡ καρδιὰ μᾶς φλέγεται ἀπὸ τὴν πεποίθηση ὅτι ὁ πανταχοῦ παρὼν Κύριος καὶ Πατέρας μας, ποὺ βασιλεύει σ’ ὅλο τὸν κόσμο καὶ κατευθύνει τὰ πάντα πρὸς τὸ ἀγαθὸ δὲν θὰ ἐγκαταλείψει ἐμᾶς τοὺς ἀδύνατους καὶ ἀνήμπορους, ὅτι Αὐτὸς ὁδηγεῖ τὴ ζωὴ τοῦ καθενὸς ἀπό μας, τὰ πλάσματά Του , καὶ ὅτι οὔτε μιὰ τρίχα τῆς κεφαλῆς μᾶς , κατὰ τὸ λόγο τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, δὲν πέφτει χωρὶς τὸ θέλημά Του.

  « Ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους καὶ πάσαν τὴν ζωὴν ἠμῶν Χριστῷ τῷ Θεῶ παραθώμεθα.». Αὐτὴ εἶναι μιὰ ἐκφώνηση τὴν ὁποία συχνὰ ἀκοῦμε κατὰ τὴ Θεία Λειτουργία. Ἃς ἀντηχεῖ ὄχι μόνο στ’ αὐτιὰ μᾶς , ἀλλὰ ἃς φθάνει μέχρι τὴν καρδιά, μέχρι τὸ βάθος της καὶ ἃς βρίσκει ἐκεῖ εἰλικρινῆ καὶ καταφατικὴ ἀπόκριση .

  «Γεννηθήτω τὸ θέλημά Σου». Τὰ λόγια αὐτὰ τῆς Κυριακῆς προσευχῆς , σὰν τὶς θωπευτικὲς θερμὲς ἀκτίνες τοῦ ἥλιου, ἃς θερμαίνουν τὴν ὕπαρξή μας χύνοντας σ’ αὐτὴν τὴ μακάρια εἰρήνη καὶ τὴν ἥσυχη στάση μας σὲ ὅλες τὶς δυστυχίες καὶ τὶς χαρὲς τῆς ζωῆς, ἐνισχύοντας τὴν σὲ κάθε δραστηριότητα ποὺ ἐπιβάλλεται σὲ κάθε θέση ἢ κατάσταση ποὺ βρισκόμαστε.

  Τὸ νὰ παραδώσεις τὸν ἑαυτό σου στὴ θεία καθοδήγησή , το νὰ μπεῖς κάτω ἀπὸ τὴ ζεστὴ καὶ γεμάτη ἀγάπη σκέπη τοῦ Θεοῦ, αὐτὸς εἶναι ὁ σπουδαιότερος ὅρος μιᾶς εὐτυχισμένης ζωῆς…

Θεωροῦμε κατάλληλη τὴν στιγμή, χάριν νουθεσίας, νὰ παραθέσουμε τὴ διήγηση γιὰ κάποιο μοναχὸ ὁ ὁποῖος ὑπέταξε τὸ δικό του θέλημα στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ ἀπόλαυσε μεγάλη εἰρήνη στὴν ψυχή του, λαμβάνοντας ἀπὸ τὸν Θεὸ τὸ ἰαματικὸ χάρισμα. Πολλοὶ ἀσθενεῖς γίνονταν καλὰ μόνο μὲ τὸ ἄγγιγμα τοῦ ἐνδύματός του. Παντοῦ συναντοῦσε μεγάλο σεβασμὸ γιὰ τὸ πρόσωπό του. Μεταξὺ αὐτῶν, οἱ ἀδελφοί της μονῆς ἐκπλήττονταν πολὺ μὲ ὅσα γίνονταν ἀπὸ τὸ συμμοναστή τους, ἐπειδὴ δὲν παρατηροῦσαν σ’ αὐτὸν κανένα ἰδιαίτερα ἐξέχον ἀσκητικὸ ἀγώνισμα, οὔτε αὐστηρὴ νηστεία, οὔτε ὑπερβολικοὺς κόπους, οὔτε κάτι ἄλλο. Ζοῦσε ὅπως ὅλοι οἱ ἄλλοι. Ἕνα μόνο πράγμα κρατοῦσε μὲ αὐστηρότητα. Ὅλα ὅσα τοῦ συνέβαιναν τὰ δεχόταν πρόθυμα καὶ εὐχαριστοῦσε γι’ αὐτὰ τὸν Θεό. Ἕνα τὸν διέκρινε: Εἶχε παραδοθεῖ ὁλοκληρωτικὰ στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Κάποτε ποὺ ὁ μοναχὸς αὐτὸς θεράπευσε κάποιους ἀρρώστους χωρὶς κανένα ἰατρικὸ μέσο διὰ τῆς ζώσης ἐν αὐτῶ χάριτος καὶ δυνάμεως, ὁ προεστῶς τοῦ κοινοβίου τὸν ρώτησε ποιὰ ἦταν ἡ αἰτία τῆς θεραπείας, γιατί οἱ προσερχόμενοι σ’ αὐτὸν λαμβάνουν τὴν ἴαση.

- Και ἐγὼ ὁ ἴδιος ἐκπλήττομαι ποὺ μπορῶ νὰ τοὺς δίνω τὴν ὑγεία τους, ἀπάντησε ὁ μοναχός.  Ντρέπομαι ποὺ τὰ ἐνδύματά μου ἔχουν ἰαματικὴ δύναμη , γιατί ἐγὼ οὔτε μὲ τὴ νηστεία, οὔτε μὲ ἄλλα ἀσκητικά, μοναστικὰ ἀγωνίσματα, ἀξιώθηκα νὰ λάβω τέτοιο δῶρο ἀπὸ τὸν Θεό.

- Αυτό εἶναι ἀλήθεια, εἶπε ὁ προεστῶς. Ἐμεῖς βλέπουμε ὅτι εἶσαι ἕνας συνηθισμένος ἄνθρωπος καὶ σὲ σένα δὲν ὑπάρχει τίποτα ποὺ νὰ σὲ ξεχωρίζει ἀπὸ τὴν τάξη τῶν ὑπόλοιπων πατέρων.

Ὁ προεστῶς τῆς μονῆς ἀποφάσισε πάση θυσία νὰ ἀποκαλύψει τὴν πραγματικὴ αἰτία  τοῦ ζωντανοῦ ἰαματικοῦ χαρίσματος ποὺ εἶχε ὁ μοναχός. Ἔκανε μακρὲς συζητήσεις μαζί του, προσπαθώντας νὰ μάθει ὅλα τα καλὰ στοιχεῖα του καὶ νὰ ξεσκεπάσει τὸ μυστικό της καρδιᾶς του. Στὰ ἐρωτήματα τοῦ ἡγουμένου ὁ μακάριος μοναχὸς εἶπε:

- Θυμήθηκα κάτι σχετικὸ μὲ τὸ ἔλεος πού μου δόθηκε ἀπὸ τὸν Θεό: Ἐγὼ σταθερὰ , σὲ ὅλα συντονίζω τὸ θέλημά μου μὲ τὸ Θεῖο θέλημα. Ποτὲ καὶ τίποτα δὲν φέρνω στὴ σκέψη μου ποὺ θὰ ἐναντιωνόταν στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ποτὲ δὲν τρομάζω μπροστά σε ἀπρόβλεπτα γεγονότα, τὰ ὁποῖα θὰ μποροῦσαν νὰ κλονίσουν τὸ νοῦ μου καὶ νὰ ἐξασθενήσουν τὴν καρδιά μου. Ποτὲ καὶ γιὰ τίποτε δὲν παραπονέθηκα στοὺς ἄλλους  οὔτε τοὺς φανέρωσα τὴ θλίψη μου. Τὸ ἴδιο, καὶ ὅσα εὐτυχῆ συμβάντα λάχουν στὴ ζωή μου, δὲν μὲ εὐχαριστοῦν σὲ τέτοιο βαθμὸ ποὺ νὰ εὐθυμῶ περισσότερο ἀπὸ ὅ,τι τὸν ὑπόλοιπο καιρό. Ὅλα τα δέχομαι ἐξίσου, σὰν σταλμένα ἀπὸ τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ, τόσο τὰ εὐχάριστα ὅσο καὶ τὰ δυσάρεστα γιὰ μένα. Δὲν προσεύχομαι στὸν Θεὸ γιὰ νὰ πραγματοποιηθοῦν ὅλα σύμφωνα μὲ τὴν ἐπιθυμία μου, ἀλλὰ θέλω σὲ ὅλα νὰ γίνεται τὸ ἅγιο θέλημά Του. Μ’ αὐτὸν τὸν τρόπο τίποτε δὲν μὲ εὐχαριστεὶ  ἰδιαίτερα, τίποτε δὲν μὲ συντρίβει καὶ δὲν μὲ συγχύζει καὶ τίποτε δὲν μὲ κάνει εὐτυχισμένο, ὅπως μόνο αὐτὸ τὸ ἴδιο το θέλημα τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό σε ὅλες μου τὶς προσευχὲς γιὰ ἕνα μόνο παρακαλῶ τὸν Θεό: Νὰ γίνεται πάντοτε καὶ ὁλοκληρωτικὰ σὲ μένα καὶ σὲ ὅλα τα πλάσματά Του τὸ Θεῖο θέλημα.

Ὁ ἡγούμενος τοῦ κοινοβίου πάρα πολὺ θαύμασε τὰ λόγια τοῦ μοναχοῦ καὶ ἀπευθυνόμενος σ’ αὐτὸν τὸν ρώτησε:

- Αγαπημένε μοῦ ἀδελφέ! Πές μου τί αἰσθάνθηκες χθὲς τὴν ὥρα ποὺ συνέβη πυρκαϊὰ στὸ μοναστήρι μας. Στ’ ἀλήθεια δὲν λυπήθηκες μαζὶ μὲ ὅλους τους ἄλλους, ὅταν ὁ κακὸς ἄνθρωπος ἔβαλε φωτιὰ στὰ μοναστηριακὰ οἰκοδομήματα καὶ κάηκε πολὺ ἀπὸ τὸ σιτάρι μας;

- Δεν θὰ κρύψω, ἀπάντησε ὁ μοναχός, ὅτι ὅλη αὐτὴ ἡ ζημιὰ τοῦ μοναστηριοῦ δὲν μοῦ προκάλεσε τὴν παραμικρὴ θλίψη, ἐπειδὴ ἔχω τὴ συνήθεια γιὰ ὅλα, καὶ γιὰ τὰ θλιβερὰ καὶ γιὰ τὰ εὐχάριστα, νὰ εὐχαριστῶ τὸν Θεὸ καὶ ἥσυχα νὰ δέχομαι καὶ τοῦτο καὶ τὸ ἄλλο. Εἶμαι πεπεισμένος ὅτι αὐτὸ ποὺ συνέβη σὲ μᾶς, συνέβη σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος κατευθύνει τὰ πάντα πρὸς ψυχικὴ ὠφέλεια. Γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς δὲν μεριμνῶ καὶ δὲν σκέπτομαι τίποτε σχετικὰ μ’ αὐτό. Λίγο ἢ πολὺ ἐμεῖς ἔχουμε τὸ ψωμί μας καὶ τὰ ὑπόλοιπα γιὰ τὴ διατροφή μας, γιατί πιστεύω δυνατὰ ὅτι ὁ Θεὸς μπορεῖ καθέναν ἀπὸ ἐμᾶς νὰ τὸν χορτάσει τόσο μὲ ἕνα ψίχουλο ὅσο καὶ μὲ ἕνα ὁλόκληρο ψωμί. Ἔτσι λοιπὸν ἐγὼ ἤρεμα, χωρὶς καμμιὰ σύγχυση, περνῶ τὴ ζωή μου.

Κατάπληκτος ἀπὸ τὰ λόγια τοῦ μοναχοῦ ὁ ἡγούμενος γιὰ πολὺ ἀκόμη καιρὸ συζητοῦσε μαζί του, προσπαθώντας νὰ ἀναγκάσει τὸν ἀδελφὸ πιὸ καθαρὰ ἀκόμη νὰ παρουσιάσει τὸν τρόπο σκέψεώς του, τὶς ἀπόψεις του καὶ νὰ ἀποκαλύψει τὴν πνευματική του κατάσταση.

Μεταξὺ πολλῶν ἀπαντήσεων ποὺ ἔδωσε ὁ ταπεινὸς μοναχὸς στὸν προεστώτα εἶπε καὶ τὰ ἑξῆς:

- Κατά τὴν καθημερινὴ  προσφορὰ τοῦ ἐαυτοῦ μοὺ  στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, τόσο προόδευσα στὴν ὑπακοή μου σ’ Αὐτό, ὥστε, ἂν ἀπὸ πρὶν γνώριζα ὅτι ὁ Θεὸς ἐξαπαντὸς προόριζε νὰ μὲ στείλει στὸν κόλαση, τότε ἐγὼ δὲν θὰ ἐπιχειροῦσα νὰ κάνω τίποτε ἐναντίον Του. Σοῦ λέω ἀκόμη, ὅτι κι ἂν ἦταν δυνατὸν σὲ μένα νὰ ἀλλάξω αὐτὴ τὴ θεία ἀπόφαση λέγοντας ἕνα «Πάτερ ἠμῶν» - σου λέω ἀλήθεια-, δὲν θὰ τολμοῦσα νὰ τὸ κάνω αὐτό, ἀλλὰ ἀκόμη πιὸ ἔντονα θὰ προσευχόμουν στὸν Θεό, ὥστε νὰ ἐνεργήσει σὲ μένα σύμφωνα μὲ τὸ Πανάγιο θέλημά Του καὶ νὰ μοῦ δωρίσει τὴ Χάρη Του ποὺ θὰ μὲ ἐνισχύσει ὡς τοὺς ἀπέραντους αἰῶνες, γιὰ νὰ μὴ σκέπτομαι ὁτιδήποτε ἀντίθετο στὸ ἅγιό Του θέλημα.

Μετὰ ἀπὸ παρατεταμένη σιωπὴ λέει, τέλος, ὁ ἡγούμενος στὸ μοναχό:

- Πορεύου, περιπόθητε πάτερ, πορεύου καὶ ἐκπλήρωσε φιλότιμα τὴν ὑπόσχεσή σου στὸν Θεό, ὅπως μου τὴν ἐξέθεσες. Ἐσὺ βρῆκες τὸν οὐρανὸ  ἔξω ἀπὸ τὸν οὐρανό. Νὰ θυμᾶσαι ὅτι τέτοια χάρις δὲν δωρίζεται ἀπὸ τὸν Θεὸ σὲ πολλούς. Δὲν ὑπάρχουν πολλοὶ οἱ ὁποῖοι δὲν μπαίνουν ποτὲ σὲ ἀνησυχία καὶ δὲν προσβάλλονται ἀπὸ τὸν ὁποιονδήποτε. Ἐκεῖνος μόνο εἶναι προστατευμένος στὴ ζωή του μὲ ἰσχυρὰ καὶ ἀπόρθητα τείχη, ὅποιος πάντοτε καὶ σὲ ὅλα, ὅ,τι κι ἂν συναντήσει στὴ ζωή του, συμφωνεῖ μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, δηλαδὴ ἀνέχεται τὰ πάντα σὰν νὰ εἶναι σταλμένα ἀπὸ τὸν Θεό.

Ἃς γίνεται σὲ ὅλα το θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: « ΣΤΑΡΕΤΣ ΣΑΒΒΑΣ Ο ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΗΣ» 

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ

http://salpismata.blogspot.com.eg/