Με το ζόρι, δεν «σε αγαπά» κανείς…

Με το ζόρι, δεν «σε αγαπά» κανείς…
Πασχίζουμε καμιά φορά οι άνθρωποι, για λίγη προσοχή. Για λίγο ενδιαφέρον από τους ανθρώπους που αγαπάμε.
Θέλουμε μια κουβέντα. Ένα χάδι τους. Ένα βλέμμα τρυφερό.
Αντί όμως αυτού, το μόνο που  εισπράττουμε, είναι παγερή αδιαφορία.
Και στεναχωριόμαστε. Θυμώνουμε. Μπουκώνουμε.
Είναι βαρύ πράγμα βλέπεις, να σε ακυρώνει ο άνθρωπος που αγαπάς, μπροστά στα ίδια σου τα μάτια…
Ξέρεις όμως φίλε μου… 
Με το ζόρι, δεν «σε αγαπά» κανείς. Δεν είναι υποχρεωμένος.
Κάνε εσύ για χάρη του ό,τι καλύτερο μπορείς, και αν ξημερώσει η μέρα που άλλο δεν μπορείς, αποχαιρέτησε τον.

Ψυχολόγος Ελευθεριάδης Ελευθέριος
https://simeiakairwn.wordpress.com/