Περί ανυπομονησίας…

Η ανυπομονησία έχει στενή συγγένεια με τη δραστηριότητα των πονηρών πνευμάτων.

Η ανυπομονησία είναι το άγχος του εγωϊσμού ή η κραυγή του πεινασμένου στομαχιού του.

Η ανυπομονησία είναι καρπός υπαρξιακής ανασφάλειας και μαρτυρία δαιμονικής αναμίξεως στις υποθέσεις μας.

Η ανυπομονησία φανερώνει αστοχία και αποτυχία στα μεγάλα θέματα της ζωής μας.Η ανυπομονησία είναι εχθρός της ειρήνης και σύμβουλος της εγκληματικότητος.

Η ανυπομονησία είναι δειλία που πολλάκις παρουσιάζεται με ένδυμα γενναιότητος.

Η ανυπομονησία είναι υπαρξιακή άρνησις του Σταυρού, πρόδρομος της απελπισίας και μητέρα της αυτοκτονίας.Η ανυπομονησία είναι άγνωστος στον ηρωϊσμό.

Η ανυπομονησία είναι πρόδρομος του θυμού και συνοδός μας στην κόλασι.

Η ανυπομονησία γεννά στείρα δάκρυα, αδιακρισία και πνευματική τυφλότητα.

Μικρή ανυπομονησία κηλιδώνει τις μεγάλες αρετές και μεγάλη τις σκοτώνει.

Η ανυπομονησία μοιάζει με υστερική και άτεκνη γυναίκα, ενώ η υπομονή μοιάζει με χαριτωμένη και πολύτεκνη μητέρα ή με «Μαρία παρά τους πόδας του Ιησού».

Η ανυπομονησία μοιάζει με τους πολύγλωσσους απατεώνες της σύγχρονης κοινωνίας, πότε ομιλεί με ψεύδη και προφάσεις, πότε με κολακείες ή απειλές, πότε με ύβρεις και συκοφαντίες, πότε με νοσηρούς συναισθηματισμούς και υστερικότητες, πότε με διαπληκτισμούς και εγκληματικότητες.

Η ανυπομονησία είναι η πόρτα από την οποία υποχρεώνουμε τον Κύριο να φύγει από τη ζωή μας.

Αρχιμ. Αντώνιος Ρωμαίος

perivolipanagias.

Μην αλλάξεις…. Σ’ αγαπώ

Ήμουν για χρόνια νευρωσικός, αγχώδης και εγωιστής. Όλοι μου έλεγαν να αλλάξω. Συνεχώς μου επεσήμαναν πόσο νευρωσικός ήμουν. Δυσανασχετούσα, αν και συμφωνούσα μαζί τους. Ήθελα να αλλάξω, απλά δεν τα κατάφερνα. Δεν έχει σημασία πόσο σκληρά προσπαθούσα. Εκείνο που πιο πολύ με πλήγωνε ήταν ότι ο καλύτερός μου φίλος μου τόνιζε πόσο νευρωσικός ήμουν και επέμενε ότι μπορώ ν’ αλλάξω. Συμφωνούσα μαζί του και δεν του κρατούσα θυμό. Ένιωθα όμως τόσο ανήμπορος και συγχρόνως παγιδευμένος. Μια μέρα μου είπε: «Μην αλλάξεις. Μείνε όπως είσαι. Δεν έχει σημασία αν αλλάξεις ή όχι. Σ’ αγαπώ όπως είσαι! Δεν μπορώ να σε βοηθήσω αλλά σ’ αγαπώ!» Τα λόγια αυτά αντήχησαν σαν μουσική στα αυτιά μου. «Μην αλλάξεις. Μην αλλάξεις. Μην αλλάξεις…. Σ’ αγαπώ!» Χαλάρωσα και ένιωσα πως ζω! Και ω! του θαύματος των θαυμάτων! Άλλαξα!

agiameteora

Καλύτερα να μας λείψει το οξυγόνο παρά ο πνευματικός…

«Τί χάνει ὁ ἄνθρωπος ὅταν δέν ἔχει πνευματικό ὁδηγό! Τόν ἐξουθενώνει ὁ σατανᾷς. Ένῷ ὅταν ᾀναθέσει τά προβλήματά του στόν Πνευματικό του, τά πάντα διορθώνονται, ὅσο δύσκολα καί ἄν φαίνονται.Καλύτερα νά μᾶς λείψει τό ὀξυγόνο παρά ὁ Πνευματικός…».

Δημητρίου Παναγοπούλου

http://evaggelismostheotokou.gr

Για την ελπίδα στο Θεό…

Σπάνια ένας άνθρωπος, ο οποίος δεν έχει στερήσεις, θλίψεις και δυστυχίες στη ζωή του, μπορεί με φλογερή καρδιά να προσεύχεται στο Θεό.Προσευχή η οποία έχει την φλόγα της πίστης, της ελπίδας και της αγάπης προς το Θεό, βγαίνει από την ψυχή, η οποία έχει συνειδητοποιήσει την ελεεινότητα και την φτώχια της, ότι δηλαδή χωρίς τον Θεό είναι τυφλή και γυμνή. Και γι αυτό Τον παρακαλεί να αναπληρώσει τις ελλείψεις της.

***

‘Οπως ο Θεός, βλέποντας την πίστη μας και το ζήλο στην προσευχή, γλυκαίνει την ψυχή μας και την δυναμώνει, το ίδιο και διάβολος, βλέποντας την αδυναμία μας και την έλλειψη της επιμονής, πληγώνει την καρδιά μας με θλίψη, την παραλύει και την κάνει ανίκανη στην προσευχή.

***

Η ελπίδα και η εμπιστοσύνη στον Θεό είναι μεγαλες αρετές, ενώ η απελπισία είναι βαριά αμαρτία.Όταν κανείς αμαρτάνει, ο διάβολος χρησιμοποιεί κάθε τρόπο, για να τον κάνει να πέσει στην απόγνωση. Αλλά ο αμαρτωλός σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να απελπίζεται, και όταν πέφτει, πρέπει ξανά να σηκώνεται.

αγίου Ιωάννου της Κροστάνδης

Πως αλλάζει η ζωή τελικά…

Ήταν μια οικογένεια όπου για πολλά χρόνια ζούσε κάτω από τα όρια της φτώχειας, στα όρια της εξαθλίωσης. Όλοι προσπαθούσαν για το καλύτερο, μα οι κόποι τους δεν ανταμείβονταν…

Συνολικά ήταν 4 άτομα. Ένας πατέρας, μία μητέρα και τα δύο παιδιά τους. Το ένα ήταν αγόρι και το άλλο κορίτσι, 14 ετών και 12 αντίστοιχα. Τα δύο παιδιά ήταν στεναχωρημένα πολύ βλέποντας την κατάσταση όλη και όχι μόνο την αισθηματική. Το αγόρι ήταν πολύ ευαίσθητο σε πολλά θέματα.

Ήταν έξυπνο και δημιουργικό. Όμως δεν άντεχε με αυτά που έβλεπε το καημένο και αρρώστησε βαριά. Έπαθε κατάθλιψη και σοβαρά προβλήματα. Ένιωθε συνεχώς κουρασμενος και στεναχωρημένος. Όποιος τον έβλεπε διέκρινε ένα χάος μέσα στο βλέμμα του.

Οι γιατροί, όσοι καταδέχτηκαν βέβαια να έρθουν χωρίς πληρωμή, διότι οι γονείς δεν είχαν χρήματα. Οι γιατροί ήταν μαθητευόμενοι, νέοι στην δουλειά αλλά είχαν το βλέμμα ενός έμπειρου. Στα μάτια των τριγύρω ανθρώπων φαινόντουσαν λυτρωτές αν κατάφερναν να σηκώσουν το παιδί και να το κάνουν να τρώει, να μιλά και να περπατά.

Όμως δυστυχώς δεν άργησε η ώρα που το παιδί ήταν αντιμέτωπο με το χάρο, βλέμμα με βλέμμα και τριγύρω του ανθρώποι, να μην μπορούν να τον κάνουν καλά. Το αγόρι αυτό πίστευε και ήξερε ότι η ζωή είναι δύσκολη για αυτόν και για την οικογενειά του και κατά κάποιον τρόπο μέσω της στεναχώριας είχε απαρνηθεί την ίδια του την ζωή.

Δεν είχε θέληση, δεν είχε τίποτα πια. Μόνο δάκρυα και ένα αχανές βλέμμα που χανόταν και έσβηνε στο χλωμό προσωπό του.

Τώρα όλη η οικογενειά του είχε δύο πράγματα να κάνει, να προσπαθήσει πέρα από το να δουλεύουν πολλές ώρες για να εξασφαλίζουν το πενιχρό εισόδημα, αλλά και να βοηθήσει όσο μπορεί στην συναισθηματική κατάσταση καταρχάς του αγοριού. Πια όμως η κατάσταση του αγοριού είχε φτάσει σε τέτοιο προχωρημένο στάδιο που έλπιζαν σε ένα θαύμα και προσεύχονταν συνεχώς.

Ύστερα από μέρες όσοι γιατροί παρακολουθούσαν την πορεία του αγοριού, ήταν σίγουροι ότι δεν θα ζήσει για πολύ ακόμα, διότι δεν μπορούσε να αλλάξει τίποτα. Οι ίδιοι σήκωναν τα χέρια ψηλά, αλλά οι λίγοι συγγενείς του αγοριού ευελπιστούσαν σε ένα καλύτερο αύριο, προσευχόμενοι.

Ο πατέρας μόλις έχει τελειώσει από μία έκτακτη δουλειά ευελπιστώντας ότι θα πάρει τα χρήματα που του αναλογούνται για να συμπληρώσει ένα ικανό ποσό, ώστε να κλείσει ένα πολύ καλό γιατρό για μία επίσκεψη, έστω ολιγόλεπτη με τον γιο του, μήπως αλλάξει κάτι την τελευταία στιγμή.

Όμως προς έκπληξή του ακούει από τον εργοδότη του ότι δεν θα πληρωθεί αυτές τις μέρες για αυτή την εργασία, διότι πάνω του δεν διαθέτει χρήματα και δεν είναι σίγουρο αν θα πληρώσει. Ο πατέρας μόλις το ακούει, τον παρακαλεί να του δώσει έστω λίγα χρήματα, αλλά ο άλλος αρνείται επίμονα.

Ο πατέρας ξεσπά σε κλάματα, έχει φτάσει σε απόγνωση, γιατί γνωρίζει ότι το παιδί του σβήνει ώρα με την ώρα και δεν μπορεί πλέον να κάνει τίποτα, αφού δεν μπορεί να πάρει βοήθεια από εκεί που προσπάθησε κι όλας αλλά και το άξιζε.

Όμως ο εργοδότης του για να τον παρηγορήσει του δίνει ένα λαχείο για την μεγάλη κλήρωση που θα γίνει σε μία εβδομάδα. Το παίρνει ο πατέρας και αμέσως φεύγει για το σπίτι, όπου βρίσκεται ο γιος του. Μπαίνοντας στο σπίτι, βάζει μέσα σε ένα συρτάρι ταραγμένος το λαχείο.

Πηγαίνει στο δωμάτιο και βλέπει τον γιο του όπου με δυσκολία μιλά για οτιδήποτε, τον βλέπει πιο χάλια από ποτέ. Προσπαθεί έστω την τελευταία στιγμή να κάνει κάτι, να κάνει ένα θαύμα. Μα τίποτα, ο γιος του δεν αλλάζει, δεν έχει την δύναμη, ούτε του μυαλού αυτή την ώρα, ούτε και της ψυχής. Οι δυνάμεις του τον εγκαταλείπουν σιγά, σιγά.

Ζητά από όποιον παρευρίσκεται στο δωμάτιο, να εξέλθει από τον χώρο, ώστε να μπορέσει για λίγα λεπτά, να σκεφτεί μόνος του και να αναλογιστεί. Φεύγοντας ο πατέρας στέκει για λίγο πίσω από την πόρτα και ακούει τον γιό του να προσεύχεται να είναι καλά όλοι οι δικοί του, όταν ο ίδιος δεν θα βρίσκεται μαζί τους.

Ο πατέρας τότε προσεύχεται, αλλά έχει πιστέψει ότι επειδή τα λέει ο ίδιος του ο γιος, ότι πια είναι θέμα ωρών. Περνάνε γύρω στα 30 λεπτά και έχει ανησυχήσει ο πατέρας, γιατί δεν ξέρει πως είναι ο γιος του.

Ξαφνικά μέσα από το δωμάτιο ακούγεται θόρυβος από βήματα. Όλοι παγώνουν γιατί πιστεύουν ότι κάποιος άνθρωπος έχει μπει μέσα στο δωμάτιο του αγοριού μάλλον από το παράθυρο και έχει σκοπό να του κάνει κακό. Όμως προτού κάνουν την παραμικρή κίνηση, βλέπουν την πόρτα να ανοίγει διάπλατα και να προελαύνει ο γιος του.

Όλοι με το στόμα ανοιχτό, αδυνατούν να το πιστέψουν. Το ίδιο άτομο, που επί πολύ καιρό δεν είχε την δύναμη να περπατήσει, μιλήσει, φάει ή εκφραστεί, είναι μπροστά τους και περπατά. Ανοιγοκλείνουν τα μάτια μήπως βλέπουν όνειρο, μα διαπιστώνουν πως είναι αλήθεια.

Τότε ο γιος λέει: ”Είμαι εδώ ζωντανός, χαρούμενος για την ζωή, να βοηθήσω όσο μπορώ. Θέλω να σας βλέπω χαρούμενους και θα κάνω τα πάντα. Αλλά γιατί είστε όλοι τρομαγμένοι τόσο, δεν σας μίλησε ο κύριος που ήταν πριν εδώ”. Η μάνα λέει τότε: ”Καρδούλα μου χαρούμενους μας έκανες τώρα που κατάφερες να νικήσεις τον ίδιο σου τον εαυτό. Αλλά για ποιον κύριο μιλάς αγόρι μου;”

Το αγόρι αποκρίνεται και λέει για έναν άνδρα όπου ήταν εδώ και τριάντα λεπτά στο δωμάτιο του και συνομιλούσαν. Αυτός του έδωσε ένα χέρι βοηθείας ώστε να αποκτήσει δυνάμεις και αυτοπεποίθηση για την ζωή.

Η μητέρα και οι άλλοι είπαν ότι δεν είδαν κανέναν και ότι πρόκειται πέρι θαύματος. Τότε είπαν καλύτερα όλοι να σωπήσουν και να μην συζητούν, παρά μόνο να ευχαριστούν τον κύριο που έκανε τον γιο τους καλά. Οι προσευχές τους εισακούστηκαν εκεί πάνω στον Θεό και γύρω στους αγγέλους. Μετά από μια εβδομάδα το αγόρι και η οικογένεια είχαν ηρεμήσει.

Ο πατέρας στην δουλειά του άκουγε για τον ντόρο που έγινε με την μεγάλη κλήρωση και ότι κάποιος κέρδισε το λαχείο. Γυρνώντας στο σπίτι το θυμήθηκε ότι είχε ένα και το πήρε, μήπως έχει κερδίσει κανένα ψίχουλο. Πηγαίνει σε ένα μαγαζί στην γειτονιά του και βλέπει τους αριθμούς.

Ελέγχει μία δύο φορές το λαχείο, μήπως έχει κάνει λάθος. Τέλος διαπιστώνει πως ο ίδιος έχει κερδίσει το μεγάλο χρηματικό ποσό και τρέχει να το πει στους άλλους.

Μετά από εβδομάδες αφού έχουν εισπράξει τα χρήματα από τα κέρδη, αλλάζουν σιγά, σιγά την ζωή τους αλλά και μοιράζουν χρήματα σε άνθρωπους που δεν βρίσκονται σε καλή οικονομική κατάσταση.

Δίδαγμα προς όλους μας. Ποτέ μην χάνετε την πίστη και την ελπίδα σας, στον Θεό. Ποτέ μην ξεχνάτε όλα τα καλά που σας προσφέρονται στην ζωή. Μην περιμένετε πάντα να σας έρθουν όλα καλά, αλλά προσπαθήστε για το καλύτερο.

 panagiaalexiotissa.blogspot.com

Αν συγχωρήσεις λίγα, λίγα θα σου συγχωρηθούν…

Αν συγχωρήσεις πολλά, θα σου συγχωρηθούν πολλά. Αν τα συγχωρήσεις με ειλικρίνεια και με όλη σου την καρδιά, με τον ίδιο τρόπο θα συγχωρήσει και τα δικά σου ο Θεός.

Αν, μετά τη συγχώρηση, κάνεις και φίλο σου τον εχθρό σου, έτσι θα διάκειται και ο Θεός απέναντί σου. 

Ποίας, λοιπόν, τιμωρίας δεν είναι άξιος εκείνος, που ενώ πρόκειται να κερδίσει δέκα χιλιάδες τάλαντα, εάν χάσει εκατό μόνο δηνάρια ούτε και τα λίγα και μικρά δεν συγχωρεί, αλλά στρέφει εναντίον σου τα ίδια τα λόγια της προσευχής; 

Γιατί όταν λες στο Θεό «συγχώρεσέ μας όπως και εμείς συγχωρούμε τους εχθρούς μας» και κατόπιν εσύ δεν συγχωρείς, για τίποτε άλλο δεν παρακαλείς το Θεό, παρά να σε στερήσει από κάθε απολογία και συγγνώμη…

 http://evaggelismostheotokou.gr

Απ’ τα σαλόνια στα αλώνια

Η υπερηφάνεια έχει και αυτή τα επίπεδά της, ακριβώς όπως και η ταπείνωση. Η εξωτερική υπερηφάνεια είναι πιο εύκολα θεραπεύσιμη, αλλά η υπερηφάνεια του νου είναι σχεδόν αδύνατο να ξεριζωθεί. 

Κανείς δεν μπορεί να αποδείξει σ’ ένα τέτοιον άνθρωπο ότι έχει πάρει λάθος δρόμο. Αλλά η εξωτερική υπερηφάνεια είναι θεραπεύσιμη, διότι μπορεί κανείς από τη μια στιγμή στην άλλη να βρεθεί απ’ τα σαλόνια στα αλώνια, και να ταπεινωθεί είτε το θέλει είτε όχι.

Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα

http://inpantanassis.blogspot.

Το Ευαγγελικό ανάγνωσμα της ημέρας

Τῌ ΔΕΥΤΕΡᾼ ΤΗΣ Θ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ 

Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον 

ιη΄ 1 - 11 

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ προσῆλθον τῷ Ἰησοῦ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· Τίς ἆρα μείζων ἐστὶν ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν; καὶ προσκαλεσάμενος ὁ Ἰησοῦς παιδίον ἔστησεν αὐτὸ ἐν μέσῳ αὐτῶν καὶ εἶπεν· Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. ὅστις οὖν ταπεινώσει ἑαυτὸν ὡς τὸ παιδίον τοῦτο, οὗτός ἐστιν ὁ μείζων ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν. καὶ ὃς ἐὰν δέξηται παιδίον τοιοῦτον ἓν ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου, ἐμὲ δέχεται· Ὃς δ' ἂν σκανδαλίσῃ ἕνα τῶν μικρῶν τούτων τῶν πιστευόντων εἰς ἐμέ, συμφέρει αὐτῷ ἵνα κρεμασθῇ μύλος ὀνικὸς εἰς τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ καταποντισθῇ ἐν τῷ πελάγει τῆς θαλάσσης. Οὐαὶ τῷ κόσμῳ ἀπὸ τῶν σκανδάλων· ἀνάγκη γὰρ ἐστιν ἐλθεῖν τὰ σκάνδαλα· πλὴν οὐαὶ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι' οὗ τὸ σκάνδαλον ἔρχεται. εἰ δὲ ἡ χείρ σου ἢ ὁ πούς σου σκανδαλίζει σε, ἔκκοψον αὐτὰ καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ· καλόν σοί ἐστιν εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωὴν χωλόν ἢ κυλλὸν, ἢ δύο χεῖρας ἢ δύο πόδας ἔχοντα βληθῆναι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον.καὶ εἰ ὁ ὀφθαλμός σου σκανδαλίζει σε, ἔξελε αὐτὸν καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ· καλόν σοί ἐστι μονόφθαλμον εἰς τὴν ζωὴν εἰσελθεῖν, ἢ δύο ὀφθαλμοὺς ἔχοντα βληθῆναι εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός. Ὁρᾶτε μὴ καταφρονήσητε ἑνὸς τῶν μικρῶν τούτων· λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οἱ ἄγγελοι αὐτῶν ἐν οὐρανοῖς διὰ παντὸς βλέπουσι τὸ πρόσωπον τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. ἦλθε γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου σῶσαι τὸ ἀπολωλός. 

Νεοελληνική απόδοση:

Ἐκείνην τὴν ὥραν ἦλθαν οἱ μαθηταὶ εἰς τὸν Ἰησοῦν καὶ τοῦ εἶπαν, «Ποιὸς ἆραγε θὰ εἶναι ὁ μεγαλύτερος εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν;». Καὶ ἀφοῦ προσκάλεσε ἕνα παιδί, τὸ ἔβαλε ἀνάμεσά τους καὶ εἶπε, «Σᾶς βεβαιῶ ὅτι, ἐὰν δὲν μετανοήσετε καὶ δὲν γίνετε σὰν τὰ παιδιά, δὲν θὰ μπῆτε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Ἐκεῖνος, ποὺ θὰ ταπεινώσῃ τὸν ἑαυτόν του σὰν τοῦτο τὸ παιδί, αὐτὸς θὰ εἶναι ὁ μεγαλύτερος εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Καὶ ἐκεῖνος, ποὺ θὰ δεχθῇ ἕνα τέτοιο παιδὶ εἰς τὸ ὄνομά μου, ἐμὲ δέχεται». «Ἐκεῖνος, ποὺ θὰ σκανδαλίσῃ ἕναν ἀπὸ τοὺς μικροὺς τούτους, ποὺ πιστεύουν σὲ ἐμέ, τὸν συμφέρει νὰ κρεμασθῇ ἀπὸ τὸν λαιμόν του μιὰ μυλόπετρα καὶ νὰ καταποντισθῇ εἰς τὰ βάθη τῆς θαλάσσης. Ἀλλοίμονον εἰς τὸν κόσμον διὰ τὰ σκάνδαλα. Εἶναι βέβαια ἀνάγκη νὰ ἔλθουν τὰ σκάνδαλα. Ἀλλὰ ἀλλοίμονον εἰς τὸν ἄνθρωπον, διὰ τοῦ ὁποίου ἔρχεται τὸ σκάνδαλον. Ἐὰν τὸ χέρι σου ἢ τὸ πόδι σου σὲ σκανδαλίζῃ, κόψε το καὶ ρίξε το μακρυά. Εἶναι καλύτερα γιὰ σένα νὰ μπῇς εἰς τὴν ζωὴν κουλὸς ἢ κουτσὸς παρὰ νὰ ἔχῃς δύο χέρια ἢ δύο πόδια καὶ νὰ σὲ ρίξουν στὴν αἰωνία φωτιά. Καὶ ἐὰν τὸ μάτι σου σὲ σκανδαλίζῃ, βγάλε το καὶ ρίξε το μακρυά. Εἶναι καλύτερα γιὰ σένα νὰ μπῇς μονόφθαλμος εἰς τὴν ζωὴν παρὰ νὰ ἔχῃς δύο μάτια καὶ νὰ σὲ ρίξουν εἰς τὴν πύρινην γέενναν. Προσέχετε νὰ μὴν περιφρονήσετε κανένα ἀπὸ τοὺς μικροὺς τούτους. Διότι σᾶς λέγω, ὅτι οἱ ἄγγελοί τους, εἰς τοὺς οὐρανούς, βλέπουν πάντοτε τὸ πρόσωπον τοῦ Πατέρα μου ποὺ εἶναι εἰς τοὺς οὐρανούς. Ἦλθε βέβαια ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου νὰ σώσῃ τὸ ἀπολωλός».

Η εορτή της ημέρας

Ὁ Ἅγιος Εὐδόκιμος

Ὁ Ἅγιος Εὐδόκιμος γεννήθηκε στὴ Καππαδοκία καὶ ἔδρασε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Θεόφιλου (829 – 842).

Οἱ γονεῖς του Βασίλειος καὶ Εὐδοκία ἦταν ἄνθρωποι πλούσιοι καὶ εὐσεβεῖς. Ἡ ὀρθόδοξη οἰκογένειά του τὸν ἀνέθρεψε σύμφωνα μὲ τὶς ἐπιταγὲς τοῦ Εὐαγγελίου καὶ γρήγορα ὁ Εὐδόκιμος διακρίθηκε γιὰ τὸ ἦθος καὶ τὶς ἀρετές του.

Ὁ ἠθικὸς βίος του καὶ ἡ φιλάνθρωπη δράση του ἐκτιμήθηκαν ἀπὸ τὸν αὐτοκράτορα Θεόφιλο, ὁ ὁποῖος τὸν διόρισε στρατοπεδάρχη τῆς Καππαδοκίας ἀρχικὰ καὶ ἀργότερα ὅλης της αὐτοκρατορίας. Κατὰ τὴν τέλεση τῶν καθηκόντων του ὁ Εὐδόκιμος ἦταν πάντα δίκαιος καὶ ταπεινόφρων, ἐνῷ δὲν σταμάτησε στιγμὴ νὰ ἐπιδίδεται στὸ φιλάνθρωπο ἔργο του.

Ἐνῷ βρισκόταν στὸ 33ο ἔτος τῆς ἡλικίας του ὁ Εὐδόκιμος προσβλήθηκε ἀπὸ βαριὰ σωματικὴ ἀσθένεια. Ὅταν παρέδωσε τὸ πνεῦμα του στὸν Κύριο, ἡ χριστιανικὴ κοινότητα βυθίστηκε σὲ θλίψη καὶ ἐνταφίασε τὸ τίμιο σῶμα του εὐλαβῶς.

Ἀπολυτίκιο. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ἐκ γῆς ὁ καλέσας σε, πρὸς οὐρανίους σκηνάς, τηρεῖ καὶ μετὰ θάνατον, ἀδιαλώβητον, τὸ σῶμά σου Ἅγιε· σὺ γὰρ ἐν σωφροσύνῃ, καὶ σεμνῇ πολιτείᾳ, μάκαρ ἐπολιτεύσω, μὴ μολύνας τὴν σάρκα. Διὸ ἐν παρρησίᾳ Χριστῷ, πρέσβευε σωθήναι ἡμᾶς.

Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.

Ἡ σεπτή σου σήμερον, ἡμᾶς συνήθροισε μνήμη, ἐν τῇ θείᾳ λάρνακι, τῶν ἱερῶν σου λειψάνων· πάντες οὖν, οἱ προσιόντες καὶ προσκυνοῦντες, ἅπασαν, δαιμόνων βλάβην ἀποσοβοῦνται, καὶ ποικίλων νοσημάτων, λυτροῦνται τάχος μάκαρ Εὐδόκιμε.

Μεγαλυνάριον.

Εὐδόκιμος πέφηνας τῷ Θεῷ, ἐν δικαιοσύνῃ, τὸν σὸν βίον διαδραμών· ὃ λαθὼν γὰρ ἔσχες, ἐγνώσθη μετὰ τέλος, Εὐδόκιμε θεόφρον, πρὸς θείαν αἴνεσιν.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

"Όταν δεν έχουμε τον Χριστό μέσα μας, απέχουμε από τροφές, εγκρατευόμαστε..., όμως όταν έχουμε μέσα μας τον Χριστό όταν έχουμε κοινωνήσει το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου μας το ασκητικό αυτό φρόνημα εξαφανίζεται, λες και δεν χρειάζεται πλέον μιας και ο σκοπός επιτεύχθηκε, κοινωνήσαμε!" 

π. Παύλος Παπαδόπουλος

Θα ζει με τους αγγέλους

Είναι μακάριος αυτός που έχει αποκτήσει την αγάπη, και με αυτήν ως κτήμα αναχωρεί προς τον Θεό, διότι ο Θεός, αναγνωρίζοντας τον δικό του άνθρωπο, θα τον δεχθεί στους κόλπους του, θα ζει δηλαδή ο εργάτης της αγάπης μαζί με τους Αγγέλους, και θα βασιλεύσει μαζί με τον Χριστό. 

Διότι την αγάπη έχοντας ήρθε και ο Θεός Λόγος επάνω στη γη, μ’ αυτήν και ο παράδεισος έχει ανοιχθεί για μας, και η ανάβαση στον ουρανό διακηρύχθηκε για όλους. 

Ενώ ήμασταν εχθροί με τον Θεό, με την αγάπη συμφιλιωθήκαμε μ’ αυτόν. Ορθά λοιπόν είπαμε ότι η αγάπη είναι ο Θεός, και αυτός που μένει μέσα στην αγάπη, μένει «εν τω Θεώ».

Άγιος Εφραίμ ο Σύρος

http://inpantanassis.blogspot.

Δεν μπορείς από μόνος σου

Όταν αμαρτήσεις και η συνείδησή σου σε βασανίζει και σε καίει, να απευθυνθείς αμέσως στον ιερέα κι εκεί να αποθέσεις τις αμαρτίες σου. Είναι η μόνη αιώνια και ζωντανή θεραπεία. Μη νομίζεις πως μπορείς να σωθείς από μόνος σου, με δικά σου μέσα.

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης

http://inpantanassis.blogspot.

Το Ευαγγελικό καί Αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής

Κυριακῇ 30 Ἰουλίου 2017 (Η' Ματθαῖου)

Τὸ Εὐαγγέλιον

Ἐκ τοῦ κατά Ματθαῖον

Κεφ. ιδ' : 14-22

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εἶδεν ὁ ᾿Ιησοῦς πολὺν ὄχλον, καὶ ἐσπλαγχνίσθη ἐπ᾿ αὐτούς καὶ ἐθεράπευσε τοὺς ἀρρώστους αὐτῶν. Ὀψίας δὲ γενομένης, προσῆλθον αὐτῷ οἱ Μαθηταὶ αὐτοῦ, λέγοντες· Ἔρημός ἐστιν ὁ τόπος, καὶ ἡ ὥρα ἤδη παρῆλθεν· ἀπόλυσον τοὺς ὄχλους, ἵνα ἀπελθόντες εἰς τὰς κώμας, ἀγοράσωσιν ἑαυτοῖς βρώματα. Ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Οὐ χρείαν ἔχουσιν ἀπελθεῖν· δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν. Οἱ δὲ λέγουσιν αὐτῷ· Οὐκ ἔχομεν ὧδε εἰ μὴ πέντε ἄρτους καὶ δύο ἰχθύας. Ὁ δὲ εἶπε· Φέρετέ μοι αὐτοὺς ὧδε. Καὶ κελεύσας τοὺς ὄχλους ἀνακλιθῆναι ἐπὶ τοὺς χόρτους, καὶ λαβὼν τοὺς πέντε ἄρτους καὶ τοὺς δύο ἰχθύας, ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν, εὐλόγησε· καὶ κλάσας, ἔδωκε τοῖς Μαθηταῖς τοὺς ἄρτους, οἱ δὲ Μαθηταὶ τοῖς ὅχλοις. Καὶ ἔφαγον πάντες, καὶ ἐχορτάσθησαν, καὶ ἦραν τὸ περισσεῦον τῶν κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις.

Οἱ δὲ ἐσθίοντες ἦσαν ἄνδρες ὡσεὶ πεντακισχίλιοι χωρὶς γυναικῶν καὶ παιδίων. Καὶ εὐθέως ἠνάγκασεν ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς Μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον, καὶ προάγειν αὐτὸν εἰς τὸ πέραν, ἕως οὗ ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλους.

Ὁ Ἀπόστολος

Προκείμενον. Ἦχος βαρύς [Ψαλμός κη΄ 28]

Στίχος: Κύριος ἰσχὺν τῷ λαῷ αὐτοῦ δώσει.

Στίχος: Ἐνέγκατε τῷ Κυρίῳ υἱοὶ Θεοῦ, ἐνέγκατε τῷ Κυρίῳ δόξαν καὶ τιμήν.

Πρὸς Κορινθίους Α΄ Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα

Κεφ. α' : 10-17

Ἀδελφοί, παρακαλῶ ὑμᾶς, διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ἵνα τὸ αὐτὸ λέγητε πάντες, καὶ μὴ ᾖ ἐν ὑμῖν σχίσματα, ἦτε δὲ κατηρτισμένοι ἐν τῷ αὐτῷ νοῒ καὶ ἐν τῇ αὐτῇ γνώμῃ. Ἐδηλώθη γάρ μοι περὶ ὑμῶν, ἀδελφοί μου, ὑπὸ τῶν Χλόης, ὅτι ἔριδες ἐν ὑμῖν εἰσι. Λέγω δὲ τοῦτο, ὅτι ἕκαστος ὑμῶν λέγει· Ἐγὼ μέν εἰμι Παύλου, ἐγὼ δὲ ᾿Απολλώ, ἐγὼ δὲ Κηφᾶ, ἐγὼ δὲ Χριστοῦ. Μεμέρισται ὁ Χριστός; Μὴ Παῦλος ἐσταυρώθη ὑπὲρ ὑμῶν; Ἢ εἰς τὸ ὄνομα Παύλου ἐβαπτίσθητε; Εὐχαριστῶ τῷ Θεῷ ὅτι οὐδένα ὑμῶν ἐβάπτισα εἰ μὴ Κρίσπον καὶ Γάῑον, ἵνα μή τις εἴπῃ ὅτι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα ἐβάπτισα. Ἐβάπτισα δὲ καὶ τὸν Στεφανᾶ οἶκον· λοιπὸν οὐκ οἶδα εἴ τινα ἄλλον ἐβάπτισα. Οὐ γὰρ ἀπέστειλέ με Χριστὸς βαπτίζειν, ἀλλ᾿ εὐαγγελίζεσθαι, οὐκ ἐν σοφίᾳ λόγου, ἵνα μὴ κενωθῇ ὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ.

Ἀλληλούϊα [γ΄]. Ἦχος βαρύς [Ψαλμός 91]

Στίχος: Ἀγαθόν τὸ ἐξομολογεῖσθαι τῷ Κυρίῳ. 

Στίχος: Τοῦ ἀναγγέλλειν τῷ πρωΐ τὸ ἔλεός σου καὶ τὴν ἀλήθειάν σου κατὰ νύκτα.

Η εορτή της ημέρας

Οἱ Ἅγιοι Σίλας, Σιλουανός, Ἐπαινετός, Κρήσκης καὶ Ἀνδρόνικος οἱ Ἀπόστολοι

Οἱ Ἅγιοι Σίλας, Σιλουανός, Ἐπαινετός, Κρήσκης καὶ Ἀνδρόνικος, ἦταν πέντε ἀπὸ τοὺς ἑβδομήκοντα μαθητὲς τοῦ Κυρίου. Ὅλοι ὑπηρέτησαν τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ Σίλας φυλακίστηκε μαζὶ μὲ τὸν Παῦλο στοὺς Φιλίππους τῆς Μακεδονίας. Μετὰ ἀπὸ πολλοὺς μόχθους καὶ μακρὰ πορεία ἔγινε ἐπίσκοπος Κορίνθου.

Ὁ Κρήσκης, ἔγινε ἐπίσκοπος Καρχιδονίας καὶ ἀπὸ τὴν θέση αὐτὴ μόχθησε καὶ ὑπηρέτησε τὸ Θεῖο Εὐαγγέλιο.

Ὁ Σιλουανός, ἀπὸ τὸ ἀξίωμα τοῦ ἐπισκόπου Θεσσαλονίκης, ἀγωνίσθηκε καὶ βασανίστηκε καὶ αὐτὸς γιὰ τὴν πίστη του στὸν Κύριο.

Μὲ τὸν ἴδιο τρόπο, ἀγωνίσθηκε καὶ ὁ Ἐπαινετὸς σὰν ἐπίσκοπος Καρθαγένης.

Τέλος καὶ ὁ Ἅγιος Ἀνδρόνικος ἀγωνίστηκε καὶ βασανίστηκε γιὰ τὴν πίστη του στὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἀπολυτίκιο. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.

Οἱ θεῖοι Ἀπόστολοι, ὡς οὐρανοὶ λογικοί, τὴν δόξαν ἀστράψαντες, τοῦ κενωθέντος ἐν γῇ, συμφώνως ὑμνείσθωσαν, Κρήσκης Σιλουανός τε, καὶ ὁ ἔνθεος Σίλας, ἅμα σὺν Ἀνδρονίκῳ, Ἐπαινετὸς ὁ θεόφρων· Χριστὸν γὰρ ἱκετεύουσι, σώζεσθαι ἅπαντας.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Σίλα. Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Συνοδίτης τοῦ Παύλου γεγονὼς καὶ συνέκδημος, τὴν Νεάπολιν μάκαρ καὶ Φιλίππους ἐφώτισας, τῆς θείας ἐπιγνώσεως φωτί, Ἀπόστολε Σίλα ἱερέ. Ἀλλὰ φύλαττε καὶ σκέπε πάντας ἡμᾶς, ἐν πίστει ἐκβοῶντάς σοι· δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐκπληροῦντι διὰ σοῦ, ἡμῶν τὰ αἰτήματα.

Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου.

Εἰς τὰ τοῦ κόσμου δραμόντες πληρώματα, θεογνωσίας τὸν λόγον ἐσπείρατε· καὶ στάχυν πολύχουν δρεψάμενοι, τῷ Βασιλεῖ τῶν ἁπάντων προσήξατε, Ἀπόστολοι Χριστοῦ παναοίδιμοι.

Ἕτερον Κοντάκιον τοῦ Ἁγίου Σίλα. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.

Ἐορτάζει σήμερον ἐν εὐφροσύνῃ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, καὶ ἐκβοᾷ σοι Ἀπόστολε· χαῖρε ὦ Σίλα τοῦ Παύλου συνόμιλε.

Μεγαλυνάριον.

Χαίρετε Ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ, Ἀνδρόνικε Σίλα, καὶ θεόφρον Σιλουανέ, σὺν Ἐπαινετῷ τε, καὶ Κρήσκεντι τῷ θείῳ, τῆς ἀληθοῦς σοφίας ἐνδιαιτήματα.

Ἕτερον Μεγαλυνάριον τοῦ Ἁγίου Σίλα.

Χαίροις εὐσεβείας θεῖος πυρσός, Ἀπόστολε Σίλα, καὶ τῆς χάριτος θησαυρός· χαίροις ὁ τῷ Παύλῳ, πιστῶς διακονήσας, αἰτούμενος δὲ πᾶσιν, ἡμῖν τὰ κρείττονα.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

"Όπου υπάρχει ισχυρό ίδιο θέλημα εκεί φωλιάζει και η οργή, και όπου υπάρχει η οργή εκεί φωλιάζει και το ισχυρό ίδιο θέλημα." 

Κ.Ι.Κ.

Ο Καλος Αγώνας

Άγιος Παισιος

Πολύ χαίρομαι ,όταν βλέπων ψυχές που προσέχουν και αγωνίζονται μέσα στον κόσμο που γέμισε απο ταγκαλάκια. Ο Θεός , σαν καλός και δίκαιος που είναι , έδωσε σε όλους μας ανάλογα χαρίσματα- π.χ στους άνδρες τον ανδρισμό και στις γυναίκες την αγάπη-, για να αγωνιζόμαστε και να ανεβαίνουμε την πνευματικη κλίμακα με την βοήθεια της θείας Χάριτος και να πλησιάζουμε όλο και περισσερο σΈκείνον που είναι ο Δημιουργός μας. Ποτέ δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι  έχουμε διπλα μας, εκτός από ανθρώπους που μπορούν να μας βοηθήσουν πνευματικά, και τον ίδιο τον Χριστό που μας βοηθάει , την ίδια την Παναγία , τα Χερουβίμ , τα Σεραφείμ και τους Αγίους Πάντες,  Ο Χριστός είναι πολύ δυνατός είναι παντοδύναμος και θα δώσει την θεϊκή Του δύναμη , να συντρίψουμε  τα κέρατα του πονηρού. Μας παρακολουθεί συνέχεια αοράτως και θα μας ενισύχει όταν εμείς έχουμε την αγαθή προαίρεση και κάνουμε τον μικρό κατά δύναμιν αγώνα.

Όσο μπορούμε να αποφεύγουμε τις αφορμές της αμαρτίας.Να προσέχουμε τις αισθήσεις μας, για όλα από εκεί ξεκινούν. Και όταν αυτό καμιά φορά ή και πολλές φορές είναι δύσκολο, να αποφεύγουμε τουλάχιστον την περιέργεια, για να μην παίρνουνε τα μάτια μας εικόνες αμαρτωλές και μας παίζουνε μετά οι δαίμονες σινεμάδες.

Όσοι δεν πρόσεξαν και απέκτησαν κακές συνήθειες , όταν ζούσαν κοσμική ζωή, ας δέχονται αγόγγυστα μετά την μεταστροφή τους τον πόλεμο του εχθρού, χωρίς όμως να καλλιεργούν επιθυμίες κακές.

Να προσπαθεί κανείς κάθε μέρα να τοποθετεί μέσα του κάτι το πνευματικό , το οποίο θα απωθεί κάτι το κοσμικό και αμαρτωλό, και έτσι σιγά σιγά θα απεκδυθεί τον παλιό άνθρωπο και στη συνέχει θα κινείται ελεύθερα στον πνευματικό χώρο.

http://talantoblog.blogspot.

Πνευματική Μελέτη

Άγιος Παισιος

-Γέροντα , άνθρωποι που αρχίζουν να έχουν  την καλή ανησυχία ,τι βιβλία να διαβάσουν για να βοηθηθούν;

-Να διαβάσουν πρώτα το Ευαγγέλιο, για να μάθουν τι θα πει  Χριστός. Να συγκλονισθούν λίγο, και ύστερα να διαβάσουν τη Παλαιά Διαθήκη. Ξέρεις τι κόπος είναι όταν δεν έχουν διαβάσει και σε ζητούν βοήθεια; Σαν να πηγαίνει ένα παιδί του δημοτικού σχολείου σε καθηγητή Πανεπιστημίου και να του λέει"Βοήθησέ με". Τι να του πει ο Καθηγητής; "Ένα και ένα κάνουν δύο";...Βλέπεις εκείνος που έχει πνευματική ανησυχία, βρίσκει τι του λείπει , το ζητάει και ωφελείται. Εγώ ως αρχάριος όταν διάβαζα κάτι , το αντέγραφα, για να μην το ξεχάσω , και προσπαθούσα να το εφαρμόσω. Δεν διάβαζα για να περνάω ευχάριστα την ώρα μου. Υπήρχε μέσα μου η καλή ανησυχία και όταν δεν καταλάβαινα κάτι , ρωτούσα να μάθω τι είναι.Λίγο διάβαζα, πολύ ήλεγχα τον εαυτό μου με αυτά που διάβαζα. "Πού βρίσκομαι; Τι κάνω;" Κάθιζα τον εαυτό μου στο σκαμνί. Δεν τα περνούσα αυτά που διάβαζα έτσι αφορολόγητα.

Σήμερα οι άνθρωποι καταλήγουν από την πολλή μελέτη να είναι μαγνητόφωνα και να γεμίζουν τις κασσέτες τους με περιττά πράγματα. "Η άνευ πράξεως διδασκαλία παρακαταθήκη  εντροπής" τον Αββά Ισαάκ. Βλέπεις , πολλοί  που ενδιαφέρονται για τον αθλητισμό διαβάζουν αθλητικά περιοδικά ή εφημερίδες και κάθονται. Μπορεί να είναι σαν τα μοσχάρια αλλά θαυμάζουν τους αθλητές. Δεν χύνουν όμως λίγο ιδρώτα ούτε χάνουν κανένα κιλό βάρος . Διαβάζουν-διαβάζουν αθλητικά και ξαπλώνουν. Έτσι δεν ωφελούνται. Μένουν με την ευχαρίστηση του διαβάσματος....Το ίδιο κάνουν και μερικοί που διαβάζουν πνευματικά.Μπορεί να ξενυχτούν και να διαβάζουν πνευματικά βιβλία με μανία και ευχαριστιούνται. Παίρνουν ένα πνευματικό βιβλίο , κάθονται αναπαυτικά και διαβάζουν."Ωφελήθηκα ",λέει ο άλλος. Καλύτερα πες ότι ευχαριστήθηκες, ότι πέρασες ευχάριστα την ώρα σου. Γιατί αυτό δεν είναι ωφέλεια . Ωφελείσαι ,μόνον όταν δεις τι λέει αυτό που διαβάζεις , ελέγχεις τον εαυτό σου και προσπαθείς να τον ζορίζεις στην εφαρμογή:"Τι λέει αυτό που διάβασα; Εγώ που βρίσκομαι πνευματικά ; Τι πρέπει να κάνω;" Ύστερα όσο περισσότερο μαθαίνει κανείς , τόσο περισσότερη ευθύνη έχει. Δεν λέω να μη διαβάζει , για να μην έχει ευθύνη γιατί αυτό είναι πονηριά, αλλά να μη διαβάζει μόνο για να ευχαριστιέται.Το κακό είναι ότι αν διαβάζει και έχει δυνατή μνήμη, θυμάται πολλά, μπορεί να λέει και πολλά και να ξεγελάει τον εαυτό του, να νομίζει ότι τα εφαρμόζει κιόλας.Έτσι δημιουργεί ψευδαίσθηση και στον εαυτό του και στους άλλους. Γι'αυτό μην αναπαύετε τον εαυτό σας στα πολλά διαβάσματα . Να στραφείτε στην εφαρμογή. Τα πολλά διαβάσματα μορφώνουν εγκυκλοπαιδικά . Έτσι δεν λέγεται;

Σκοπός είναι πως θα μορφωθώ θεοκεντρικά. Δεν  πάω να γίνω καθηγητής πανεπιστημίου, ώστε να είμαι υποχρεωμένος να ξέρω πολλά. Αλλά και αν μου χρειαστεί κάτι από την άλλη γνώση , εύκολα θα το μάθω , όταν αποκτήσω την θεοκεντρική μόρφωση ...

http://talantoblog.blogspot.

Το κορυφαίο μέλημα της ζωής του ανθρώπου...

Το πρώτο και κορυφαίο μέλημα της ζωής του ανθρώπου είναι η σωτηρία της ψυχής και η κατάκτηση της βασιλείας του Θεού

Η προσευχή των πιστών πρέπει να είναι μια διαρκής εκζήτηση της βασιλείας του Θεού, αυτό άλλωστε ζητούμε και στην Κυριακή Προσευχή: «ελθέτω η βασιλεία Σου» και όλα τα υπόλοιπα ακολουθούν.  Ο Θεός προνοεί για όλα τα δημιουργήματά του και με ιδιαίτερο τρόπο για το τέλειο δημιούργημά του τον άνθρωπο.  Η αλήθεια αυτή είναι περισσότερο από ποτέ άλλοτε επίκαιρη, αφού σήμερα το άγχος είναι η κατεξοχήν αιτία των ψυχικών διαταραχών και άλλων ασθενειών των ανθρώπων.  Ο σύγχρονος άνθρωπος πνίγεται μέσα στην προσπάθεια και την αγωνία για την απόκτηση όλο και περισσότερων υλικών αγαθών και ανέσεων.  Βέβαια οι λόγοι του Ιησού Χριστού δεν πρέπει να παρανοηθούν.  Δεν μας προτείνει σε καμία περίπτωση την παθητική στάση και αναμονή μια θαυματουργικής επίλυσης του προβλήματος της εξασφάλισης των απαραίτητων πραγμάτων της ζωής.  Εξάλλου ακόμα και αυτά τα πουλιά καταβάλλουν τη δική τους προσπάθεια, εξέρχονται προς αναζήτηση της τροφής τους, χωρίς όμως να αγχώνονται.  Άρα ο άνθρωπος οφείλει στη ζωή του και να εργάζεται και να προσπαθεί για τα απαραίτητα στοιχεία της καλής διαβίωσής του, χωρίς όμως αυτό να γίνεται αυτοσκοπός.  Χωρίς αυτό να σημαίνει την έλλειψη εμπιστοσύνης στην πατρική πρόνοια του Θεού. 

Αρχιμανδρίτη Αυγουστίνου Κκαρά

http://lllazaros.blogspot.

Σε ποιο στάδιο του νόμου βρισκόμαστε...

Ο Θεός θέλοντας «πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» (Α’ Τιμ. 2:4), τοποθέτησε το φυσικό νόμο ως μέσο γνώσεως του Θεού. Ο φυσικός νόμος αποτελεί τη θεία Αποκάλυψη και γνώση του Θεού για όλους τους ανθρώπους οι οποίοι δεν γνώρισαν την εν Χριστώ Αποκάλυψη. Ο Γραπτός νόμος ο οποίος παραδόθηκε από το Θεό στον εκλεκτό λαό του τον Ισραήλ στο όρος Σινά, αποτελεί ένα νέο μέσο και τρόπο γνώσεως του Θεού, σε σχέση με το φυσικό νόμο. Ο νόμος του Σινά, σύμφωνα με τον Απόστολο Παύλο, «παιδαγωγός ημών γέγονεν εις Χριστόν, ίνα εκ πίστεως δικαιωθώμεν» ώστε «ελθούσης δε της πίστεως ουκέτι υπό παιδαγωγόν έσμεν» ( Γαλ. 3:24,25).

Η τήρηση του νόμου αλλά και των έργων του νόμου δεν μπορούν να σώσουν τον άνθρωπο. Αυτό που σώζει τον άνθρωπο είναι η χάρη του Θεού. Ο Απόστολος Παύλος μας λέει ότι «τη γαρ χάριτι έστε σεσωσμένοι δια της πίστεως και τούτο ουκ εξ υμών, Θεού το δώρον, ουκ εξ έργων, ίνα μη τις καυχήσηται» (Εφ. 2:8,9). Η θεία χάρη αποτελεί τη δωρεά της σωτηρίας που χαρίζει ο Θεός. Δεν επιτυγχάνεται από τον άνθρωπο με τις δικές του δυνάμεις και προσπάθειες. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης μας λέει «ο νόμος δια Μωυσέως εδόθη, η χάρις και η αλήθεια δια Ιησού Χριστού εγένετο» (Ιω. 1:17). Μέσα από την υμνολογία της Εκκλησίας μας, αναφέρεται: στο Θεοτόκιο των στιχηρών του Δεύτερου ήχου, «παρήλθεν η σκιά του νόμου, της χάριτος ελθούσης», δηλαδή με την έλευση και εμφάνιση του Ιησού Χριστού στον κόσμο πέρασε η περίοδος του νόμου και των νομικών διατάξεων που επισκίαζαν τη ζωή των ανθρώπων. Με την έλευση του Χριστού ο άνθρωπος υπερβαίνει το νόμο ζώντας στο χώρο της χάριτος. Ο ίδιος ο Χριστός σε τελευταία ανάλυση αποτελεί τον καθ’ αυτό Νόμο της Χάριτος. Η αποκάλυψη του νόμου της χάριτος έχει και εσχατολογική διάσταση, αφού ο Χριστός αποτελεί την αρχή και το τέλος του κόσμου.

Μέσα στην εκκλησία ο πιστός τηρεί τις εντολές του Θεού και υποτάσσεται στο νόμο, ζώντας την καινή εν Χριστώ ζωή η οποία είναι βίωση της ζωής του Χριστού. Ο Απόστολος Παύλος λέει «ούτω και ημείς εν καινότητι ζωής περιπατήσομεν» (Ρωμ. 6:4). Αυτή η καινότητα της ζωής εγκαθιδρύθηκε  από τον Χριστό με την Εκκλησία του, και ο πιστός μετέχει σε αυτήν και την προγεύεται ζώντας τη Θεία Λειτουργία και συμμετέχοντας στο ποτήριο της Θείας Ευχαριστίας. Η βίωση από τον πιστό του νόμου της χάριτος τον απέβαλε από τη λογική των ηθικών κανόνων, όπως αυτοί βιώνονταν από τους Ιουδαίους της εποχής του Χριστού, και τον οδήγησε στο να ζει τη ζωή του Χριστού. Ο άνθρωπος της χάριτος ενώθηκε με τον Χριστό μέσω του βαπτίσματος και του Χρίσματος όπου πεθαίνει ο παλαιός άνθρωπος και ξαναγεννιέται ο νέος, ο καινός άνθρωπος ο οποίος συντονίζει το θέλημά του με το θέλημα του Χριστού.  «και δός μεταποιηθήναι τον εν αυτώ βαπτιζόμενον εις το αποθέσθαι μεν τον παλαιόν άνθρωπον, τον φθειρόμενον κατά τας επιθυμίας της απάτης, ενδύσασθαι δε τον νέον, τον ανακαινούμενον κατ’ εικόνα του κτίσαντος αυτόν˙ ίνα, γενόμενος σύμφυτος τω ομοιώματι του θανατου σου δια του Βαπτίσματος, κοινωνός και της αναστάσεως σου γένηται» (Ευχή Βαπτίσματος). Αυτή η τήρηση του θελήματος του Θεού αποτελεί για τον άνθρωπο της χάριτος την υπέρβαση κάθε ανθρώπινου νόμου.

Σήμερα ένα βασικό ερώτημα το οποίο θα πρέπει να μας απασχολήσει είναι: Σε ποιο στάδιο του νόμου βρισκόμαστε. Μήπως, ενώ έχουμε το νόμο της χάριτος εμείς βρισκόμαστε στο νόμο της πτώσεως; Μήπως ο καθένας πράττει όπως θέλει χωρίς το θέλημα του Θεού και επαναπαύεται όπως οι Ιουδαίοι που είχαν το νόμο και πίστευαν ότι μόνο αυτοί θα σωθούν; Πολλές φορές νομίζουμε ότι είμαστε προνομιούχοι επειδή έχουμε το Ευαγγέλιο και ξεχνούμε τις υποχρεώσεις μας οι οποίες είναι περισσότερες από αυτούς που δε γνωρίζουν το Ευαγγέλιο. Με βάση το φυσικό νόμο όλοι οι άνθρωποι γνωρίζουν ποιο είναι το καλό και ποιο είναι το κακό. Τα έθνη που γνωρίζουν το νόμο του Θεού θα κριθούν βάσει αυτού του νόμου. Τα υπόλοιπα έθνη θα κριθούν με βάση τη δικαιοκρισία του Θεού.

Διακόνου Φιλίππου Φιλίππου, θεολόγου

http://lllazaros.blogspot.

Το επόρκεστον Έλαιον

Ιάσονος ιερομ.

 Λάβαμε λάδι, εκείνο το καρπό της υπόσχεσης του Θεού στον άνθρωπο. Έστειλε ο Νώε μια λευκή περιστερά να πάει σ’ ολάκερη τη γη ν’ αναζητήσει ένα δείγμα ζωής, μια ένδειξη στο Νώε και στην οικογένειά του, ότι ζωή υπάρχει και η ζωή θα συνεχιστεί. Κι ήρθε το περιστέρι και βεβαίωσε τον Νώε που τον Θεό είχε εμπιστευτεί, ότι να υπάρχει κάπου ζωή, λιβάδια με ελαιόδεντρα, που μπορεί να μη μοιάζουν σ’ εκείνα που αυτός πριν τον Κατακλυσμό είχε συνηθίσει να βλέπει. Κι όμως δίνουνε ζωή και υπόσχονται τη συνέχεια της, μετά από το μεγάλο κατακλυσμό που την οικουμένη κατέκλυσε.

 Από αυτό τον καρπό πήραμε λάδι και εμείς, σώματα και ψυχές να ετοιμαστούν για το βάπτισμα, να δωθούν στη διάδοση του Ευαγγελίου της Ειρήνης. Υπόσχεση ότι η ζωή πολιτεύεται, υπόσχεση ότι κάπου αλλού φύονται ελιές που ενώνονται με την Άμπελο, υπόσχεση ότι αυτό το Ευαγγέλιο διαδίδεται. Σαν αθλητές στου κόσμου τα παλαίσματα, σαν αθλητές του Χριστού στον Στίβο που οδηγά στην Ιερουσαλήμ εκείνη που ο Κύριος υποσχέθηκε. 

 Κάθε φορά σκέφτομαι πόσο σημαντικό είναι αυτό το Έλαιον, που στην Εκκλησιά μας γίνεται επόρκεστον με την Επίκληση του ονόματος του Θεού «ώστε δε καίει μόνο τα ίχνη των αμαρτημάτων, αλλά και όλες τις δυνάμεις του πονηρού εκδιώκει».

Έτσι στην Αγία Εκκλησία του Χριστού ετοιμάζονται για το βάπτισμα εκείνοι που ο ίδιος ο «πανίσχυρος Κύριος, έκανε τον πυθμένα του βυθού της θάλασσας να φανεί και από την ξήρα είλκυσε το λαό Του στην απέναντι ακτή» (ειρμός α’ ωδής Θεοφανίων) στην ακτή της Βασιλείας, μιας Βασιλείας που έχει ήδη έρθει και του Χριστού οι μαθητές, τα διαφορετικά ελαιόδεντρα, αγωνίζονται καρπό να φέρουν και να καλούν τον Ερχόμενο Χριστό στη Βασιλεία που πανηγυρίζει μέσα τους και μεγαλύνεται στην οικουμένη όλη.

 Δόξα στον Άγιο Θεό που έρχονται για να βαπτισθούν οι αδερφοί, κάτι στην Εκκλησία κατηχούνται να εξέλθουν στη μόνιμη με τον Χριστό ένωση με μιαν ένταξη στην Εκκλησία όχι τυπική αλλά βαθιά και εσωτερική: αν δε λάμψουμε μέσα μας, πώς θα λάμπουνε τα έξω μας; Κι αν δε λάμπουνε τα έξω μας πώς θα γίνουμε εκείνο το λυχνάρι που λάμπει σ’ όλους εκείνους που βρίσκονται μες το σπίτι;

 Δεν είναι τυχαίο που ο Κύριος μιλά για το λυχνάρι που φέγγει μέσα στο σπίτι. Σπίτι όλων μας η Οικουμένη. Μικρές λαμπάδες αναμμένες στη διάδοση του Ευαγγελίου και εκείνες των αδελφών μας που κράτησαν την ημέρα της Βάπτισής τους: σύμβολα που δεν συμβολίζουν αλλά συμβάλλουν στη δική μας κατανόηση «να μια ζωντανή υπόσχεση της Παρουσίας του Θεού!», άλλη μια ελπίδα για τη διάδοση του Λόγου Του. Και τον Χριστό δεν Τον διδάσκουμε μονάχα ‘μεις οι παπάδες. Τα παιδιά που βαφτίσαμε από τώρα θα μάθουν και μετά μες τη ζωή τους, θ’ αγωνίζονται, μέσα στις γειτονιές και τις κοινωνίες που ίσως να ‘ναι κι ολότελα ξένες από τις δικές μας – τις ασφαλείς –ακόμα- χριστιανικές- να διαδίδουν τον Χριστό. Κάθε φορά που βάπτιση σημαίνει παιανίζεται η Κυριακάτικη νίκη του Θανάτου, είναι μια υπόσχεση ότι ο κατακλυσμός δε σκέπασε τον κόσμο όλο.

Κι αν σήμερα μέσα στις κοινωνίες «δυτικού τύπου» αγκομαχούμε και χάνουμε καμιά φορά τη πίστη μας, ο Θεός δε μας αφήνει. Το περιστέρι της ελπίδας μας, έρχεται από μέρη που μέχρι χθες δε ξέραμε πως υπάρχουνε στο χάρτη. Και λαβαίνουμε τα νέα ότι νέοι οι αδελφοί μας βαπτίσθηκαν. Κι εκεί που είχαμε τα χέρια υψωμένα, όπως ο Νώε, και παρακαλούσαμε το Θεό να μας φανερωθεί: να τα Θεοφάνια, ορίστε η Πεντηκοστή του Κυρίου, ο σπόρος που πέφτει στην αγαθή γη. Και μιλήσαμε – με τη χάρη του Θεού, κατηχήσαμε- ανθρώπους που αγωνίζονταν να βρούνε το Θεό – Αύτη η ημέρα Κυρίου! Στο σπίτι μας, στην Οικουμένη, ορίστε κι άλλα λυχνάρια που ποθούν να μείνουν αναμμένα για πάντα. Αγωνίζονται να ζήσουν το Φως του Χριστού, αυτό το ίδιο που φωτίζει τους αιώνες της δικής μας ιστορίας.

 Σα να ακούγονται και σήμερα τα βήματα των Αποστόλων εκείνα που βάδισαν σε ξένη γη και πέρασαν ξένες θάλασσες. Σα να ακούγεται σε κάθε μας βήμα: Αυτόν τον Θεό που αναζητάτε, ήρθα να σας κηρύξω» του Απ. Παύλου στους Αθηναίους. Αναζητά ο άνθρωπος το Θεό, ανεξάρτητα αν εμείς ζούμε τον κατακλυσμό, τρανταχτά το «ζει Κύριος ο Θεός» το φωνάζουν οι Άγιες εκείνες τράπεζες που δαμάζουν αθλητές του Ευαγγελίου σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης.

 Κι είμαστε σίγουροι σα το Νώε ότι το περιστέρι της υπόσχεσης του Θεού, ότι θα είναι για πάντα μαζί μας ως τη συντέλεια του κόσμου γυρνάει και προσκομίζει το κλαδί της ελιάς, θα γυρίζει όσο κι εμείς αγωνιζόμαστε για τους νέους αθλητές του Χριστού της Μίας και Αδιαίρετης Εκκλησίας τους. Όχι στη ταυτότητα, αλλά στην πράξη. Κι εκεί που αισθανόμαστε σα να βρισκόμαστε σε αλυσίδες όπως ο Πέτρος, έρχεται ο καλός λογισμός της καλής μάνας Εκκλησιάς και γίνεται δύναμη που σπάει τις αλυσίδες κι ακούμε τον άγγελο του Κυρίου να μας ψυθιρίζει στο αυτί, εκείνο το «ανάστα εν τάχει» (Πραξ. 12, 7) .

 Αυτής της Εκκλησίας έγιναν οι αδερφοί μας μέλη και ποτίζονται πιά από το ίδιο αίμα που και εμείς ποτιζόμαστε, εκείνο του Σωτήρα Χριστού, του Ουράνιου Άρτου που θρέφει το κάθε μέλος της Εκκλησίας Του. Αναγεννημένοι από Νερό και Πνεύμα Άγιο, αλειμμένοι με το επόρκιστον έλαιον, σύμβολο των παλαισμάτων, αθλητές Χριστού. 

Καλούνται από τον ίδιο τον Χριστό, όπως και εμείς, να δώσουνε την καλή Μαρτυρία, την αναγγελία στον κόσμο ότι ο Χριστός αναστήθηκε και ο θάνατος αφανίστηκε. Μ’ αυτόν τον Χριστό και οι αδελφοί μας, με τον ίδιο Χριστό και εμείς ανεβήκαμε στο Σταυρό, κατεβήκαμε στον τάφο, αναστηθήκαμε την τρίτη ημέρα: τούτο το βάπτισμά μας δηλώνει. Ήμασταν ρίζες δεμένες με τη Γη και στην Εκκλησία με το Βάπτισμα γινόμαστε τα κραταιά στον ουρανό ελαιόδεντρα που χαρίζουν κλαδί στην περιστερά των σημερινών μας κατακλυσμών. Και μαζί με εμάς και τούτοι εδώ οι αδερφοί μας θα φέρουν έλαιον, έλαιον πολύ και επόρκιστον για να βαφτιστούν στο όνομα του Κυρίου κι άλλοι, κι άλλοι αδελφοί μας, καρποφορώντας στην Εκκλησία του Χριστού, την Σωτήρια κιβωτό από τον κατακλυσμό του θανάτου.

https://proskynitis.blogspot.

Φιλοδοξία καί ταπεινοφροσύνη

Ὁ Χριστὸς μιλάει προφητικὰ γιὰ τὸ πάθος Του. Προετοιμάζει τοὺς μαθητές του γιὰ τὶς σκληρὲς ὧρες τῶν δραματικῶν γεγονότων ποὺ θὰ ἀκολουθήσουν. Προλέγει τὸ ποτήριο τοῦ μαρτυρικοῦ θανάτου ποὺ θὰ πιοῦν καὶ τὸ βάπτισμα τῆς θυσίας τοῦ αἵματος ποὺ θὰ ὑποστοῦν. Ὅμως οἱ μαθητὲς ἀδιαφορώντας γιὰ τὴν καταλληλότητα τῆς στιγμῆς ζητοῦν πρωτεῖα καὶ τιμές. 

Ἡ ἀπάντηση τοῦ Χριστοῦ εἶναι σαφὴς καὶ κατηγορηματική, «οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε», δὲν ξέρετε τί ζητᾶτε. Κάτι ἀνάλογο συμβαίνει καὶ στὴν προσωπική μας ζωή, ὅταν τὰ αἰτήματά μας εἶναι μικροπρεπῆ. Ὅταν λαχταρᾶμε, διακρίσεις, χρῆμα, προβολὴ καὶ ἐπιβολὴ στοὺς ἄλλους. Καὶ τὸ τραγικὸ εἶναι ὅτι τὰ ζητᾶμε ἀπὸ τὸν Χριστό, ποὺ τὰ περιφρόνησε καὶ ἀποκάλυψε τὴ μηδαμινότητά τους.

Τὸ πάθος τῆς φιλοδοξίας

Τὸ φυσικὸ αἴτημα γιὰ ἄνοδο καὶ πρωτιὰ ἔχει τὶς ρίζες του στὴν ἀρχὴ τῆς δημιoυργίας, τότε ποὺ ὁ Θεὸς ἔδωσε τὴν ἐντολὴ στοὺς ἀνθρώπους «ἀρχέτωσαν ἐπὶ πάσης τῆς γῆς». Ἡ ἔμφυτη τάση τοῦ ἀνθρώπου νὰ ἀνεβαίνει ψηλὰ καὶ νὰ προοδεύει στὴν ἐπιστήμη, τὴν τεχνολογία καὶ σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδά τῆς ζωῆς βελτιώνει τὴν ποιότητά της καὶ προάγει τὸν πολιτισμό. Ἡ ἔμφυτη, ὅμως, αὐτὴ τάση διαστρέφεται ἀπὸ τὸν ἐγωισμὸ σὲ πάθος καὶ ἁμαρτία. 

Εἶναι ἡ συνέπεια τῆς πτώσης τῶν πρωτοπλάστων, τότε ποὺ τὰ πράγματα ἀντιστράφηκαν. Ὁ ἐγωισμὸς παραβίασε τὰ ὅρια τῆς φύσης καὶ τῆς ζωῆς. Ἂν ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶναι προσανατολισμένος στὸν Θεό, γίνεται ἀναπόφευκτα ἐγωκεντρικὸς καὶ φιλόδοξος, πράγμα ποὺ σημαίνει ὅτι ὅλοι οἱ ἄλλοι γίνονται μέσα γιὰ τὴ δική του ἱκανοποίηση.

Ὁ πόθος τῆς φιλοδοξίας γίνεται πάθος ποὺ ἀναζητᾶ νὰ παραμερίσει, νὰ ὑποτάξει, νὰ καταδυναστεύει καὶ νὰ καταπιέσει τοὺς ἄλλους. Γι’ αὐτὸ ὁ φιλόδοξος εἶναι ἀδίστακτος καὶ σκληρός. Κατεβάζει τοὺς ἄλλους προκειμένου νὰ ἀνεβεῖ αὐτός. Ἐπιδιώκει ἀξιώματα ὄχι γιὰ νὰ ὑπηρετεῖ τοὺς ἄλλους, ἀλλὰ γιὰ νὰ τὸν ὑπηρετοῦν. Ἔτσι δηλητηριάζει τὶς διαπροσωπικές του σχέσεις καὶ τὶς ὁδηγεῖ σὲ ἀδιέξοδο. Γίνεται μισητὸς καὶ ἀτιμώτερος πάντων. Μέσα στὴ φιλαρχία του πνίγεται ἀπὸ τὴν ἰδιοτέλεια, τὴν κολακεία, τὴν ὑποκρισία καὶ καταλήγει στὸ πικρὸ κενό τῆς ματαιοφροσύνης. Ἔστω καὶ ἂν ἀναρριχηθεῖ σὲ ὑψηλὰ ἀξιώματα, ἔστω καὶ ἂν πετύχει τὶς ματαιόδοξες ἐπιδιώξεις του, παραμένει ἀχόρταγος, παραδομένος στὸ τυραννικὸ καὶ ἀνικανοποίητο πάθος του.

Τὸ μεγαλεῖο της ταπεινοφροσύνης

Ὁ Χριστὸς μᾶς προτρέπει νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὴν ψυχικὴ ἀρρώστια τῆς φιλοδοξίας μὲ τὴ θεραπευτικὴ ἀγωγὴ τῆς ταπεινοφροσύνης. Στὴν πληγὴ τῆς φιλαρχίας μᾶς ὑποδεικνύει τὸ φάρμακο τῆς διακονίας καὶ τῆς θυσίας. Μὲ τὸν λόγο καὶ τὸ παράδειγμά Του φανερώνει τὸν ἀσφαλῆ δρόμο τῆς κατάκτησης τοῦ μεγαλείου. Ὁ Χριστὸς εἶναι ταπεινός, «μάθετε ἀπ' ἐμοῦ ὅτι πρᾶος εἰμι καὶ ταπειvoς τῇ καρδίᾳ» (Ματθ. 11,29) καὶ αὐτὸ εἶναι τὸ μεγαλεῖο καὶ ἡ δόξα Του. Μία δόξα ποὺ προέρχεται καὶ ἐκφράζεται μὲ τὴν ταπείνωση ἀνατρέπει τὴ συνηθισμένη ἀνθρώπινη λογική.

Ἀκοῦμε τὸν Χριστὸ νὰ μιλάει γιὰ δόξα τὴ νύχτα τοῦ ἐξευτελισμοῦ καὶ τῆς ἀτίμωσης στὸν κῆπο τῆς Γεθσημανῆ «νῦν ἐδοξάσθη ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, καὶ ὁ Θεὸς ἐδοξάσθη ἐν αὐτῷ» (Ἰω. 13,31). Ἡ ταπείνωση γίνεται ἡ πηγὴ τῆς τελειότητας, ὁ μαγνήτης ποὺ ἑλκύει τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ· «Θεὸς ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δὲ δίδωσι χάριν» (Α' Πέτρ. 5,5).

Γιὰ τὰ μέτρα τοῦ κόσμου ἡ δύναμη μετριέται μὲ τὴν ἐξουσία καὶ τὴν ἐπιβολὴ στοὺς ἄλλους. Γιὰ τὰ σταθμὰ τοῦ Θεοῦ ἡ ἀξία ζυγίζεται μὲ τὴ διακονία καὶ τὴ θυσία γιὰ τοὺς ἄλλους. Ἄλλωστε ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς τονίζει ὅτι «οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι, καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν» (Μαρκ. 10,45). Ὁ σταυρικός Του θάνατος ὑπῆρξε τὸ ἀποκορύφωμα καὶ ἡ ἀπόδειξη τῆς διακονίας Του. Ὅταν διακονοῦμε τοὺς ἄλλους, ἐπιβεβαιώνουμε ὅτι ἀκολουθοῦμε τὸν Χριστὸ καὶ θεραπεύουμε ὅ,τι πονάει τὸν ἄνθρωπο. Κάθε φορὰ ποὺ ὑπηρετοῦμε τοὺς ἄλλους μᾶς διαπερνᾶ ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ γινόμαστε ὁ πραγματικὸς ἐαυτός μας.

Ἀγαπητοί ἀδελφοί, τὸ μεγαλεῖο τῆς ταπεινοφροσύνης καὶ τῆς μέχρι θυσίας διακονίας πρὸς τὸν ἄλλον δὲν ἦταν ποτὲ καὶ δὲν εἶναι καὶ σήμερα ἀποδεκτὸ ἀπὸ τὸν κόσμο καὶ τὸν πολιτισμό του. Μία ἀκόμη ἀνατροπὴ καὶ ἀντίφαση μέσα στὶς τόσες πολλὲς στὸν ἀγώνα τῆς σωτηρίας. Φαίνεται ἰδεώδης καὶ ἀκατόρθωτη. Ὅμως ἂς μὴν ξεχνᾶμε «τὰ ἀδύνατα παρ' ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστι» (Λκ. 18,27). Γι’ αὐτὸ ἂς ἐμπιστευόμαστε τὸν Θεὸ καὶ ἂς προσπαθοῦμε. Ἂς κάνουμε ἐμεῖς τὴν προσπάθεια γιὰ νὰ βάλει ὁ Θεὸς τὸ ἀποτέλεσμα. Ἀμήν.

Νικάνωρ Καραγιάννης (Ἀρχιμανδρίτης)

http://inpantanassis.blogspot.

Λειτουργία, η χώρα των ζώντων

Η σχέση του Θεού με την κτίση, με τον πνευματικό και υλικό κόσμο, ειδικά δε με τον άνθρωπο, είναι σχέση δημιουργίας, πρόνοιας, σωτηρίας και τελειώσεως, δηλαδήθεώσεως του ανθρώπου και του κόσμου. Κεντρική θέση στη σχέση αυτή, ειδικά στην Πρωτολογία, κυρίως όμως στην Εσχατολογία, κατέχει η θεοαποκαλυφθείσα αλήθεια και γεγονός της πίστεώς μας, ο Χριστός, η Χώρα των Ζώντων.

Στην Κωνσταντινούπολη, παλαιά πρωτεύουσα του ορθόδοξου Βυζαντίου, από το οποίο κι εμείς, οι Σέρβοι, λάβαμε το Βάπτισμα, υπάρχουν ακόμη πολλές εκκλησίες και μοναστήρια, όπως η Αγία του Θεού Σοφία, η Αγία Ειρήνη, η Μονή Παντοκράτορος, η Μονή Παμμακαρίστου, κ.α. Υπάρχει και η Μονή της Χώρας, αφιερωμένη στο Χριστό, τη Χώρα των Ζώντων.

Τώρα είναι δυστυχώς μουσείο, ενώ για μερικούς αιώνες στο παρελθόν, υπήρξε μουσουλμανικό τέμενος. Και μπορεί οι μιναρέδες να υψώνονται αγέρωχοι, όμως η ορθόδοξη βυζαντινή ψυχή, η βυζαντινή αρχιτεκτονική και αγιογραφία ζουν ακόμη εκεί. 

Η Μονή της χωράς ήταν παλαιά μονή. Ανακαινίστηκε στις αρχές του 14ου αιώνα με την φροντίδα και την χορηγία του Θεόδωρου Μετοχίτη, γόνου αριστοκρατικής οικογένειας του Βυζαντίου, και ιστορήθηκε με αριστουργηματικά ψηφιδωτά και νωπογραφίες της Παλαιολόγιας περιόδου. Ο Θεόδωρος Μετοχίτης, ως αξιωματούχος της αυτοκρατορικής αυλής, έλαβε μέρος σε διπλωματική αποστολή για σύναψη ειρήνης με τον Σέρβο βασιλιά Μιλούτιν με τη νεαρή Σιμωνίδα, κόρη του Αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β’ (1299).

Στο ναό μας υποδέχεται, ψηλά πάνω από την πόρτα της Εισόδου, η μορφή του Χριστού, ψηφιδωτό των αρχών του 14ου αιώνα. Ενώ στο ταφικό παρεκκλήσι, το προσαρτημένο στη νότια πλευρά του καθολικού, βρίσκεται η μεγαλοπρεπής εικόνα της Αναστάσεως, νωπογραφία στην αψίδα του ιερού. Στον κυρίως ναό, μας υποδέχεται μεγάλη, θαυμάσια εικόνα της Παναγίας σε μωσαϊκό. Η Θεοτόκος φέρει τη μορφή του Χριστού μέσα σε μετάλλιο πάνω στο στήθος της.

Η παράσταση επιγράφεται «Μήτηρ Θεού – Η Χώρα του Αχωρήτου». Στο ναό λοιπόν της Μονής της Χώρας, βλέπουμε όλη τη σύναξη της Ορθοδοξίας, τον ζωτικό χώρο εντός του οποίου ο Θεός ευδόκησε και μας έθεσε να ζούμε μαζί Του και με τους άλλους ανθρώπους εν τω Χριστώ, ενωμένοι στο Θεανθρώπινο Σώμα της Εκκλησίας.

Μέσα στα τόσα σημερινά προβλήματα της ανθρωπότητας, υπάρχει και το οικολογικό, το οποίο είναι πολύ επίκαιρο, αλλά και κρίσιμο, διότι είναι θέμα ζωτικού χώρου, ιδιωτικού χώρου του ανθρώπου. Για τους Ορθόδοξους, το οικολογικό πρόβλημα συνδέεται στενότατα με την οικονομία, αλλά με την θεία περί του κόσμου Οικονομία, με την Οικονομία της Σωτηρίας και όχι με την οριζόντια, επιφανειακή, σ’ αυτό, δηλαδή, που έχει καταντήσει η Οικολογία.

Στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας, ο Χριστός είναι ο ζωτικός χώρος όλων ημών των ανθρώπων. Ο Χριστός, ο Θεός που έγινε άνθρωπος, ο Θεάνθρωπος Χριστός.

Ο κόσμος, το Σύμπαν, εδημιουργήθη για να έχει τον άνθρωπο νοικοκύρη και για να γίνει χώρα των Ζώντων. Αλλά και τον χρόνο0, τον δικό μας χρόνο, ο Θεός τον δημιούργησε για τη ζωή εν τω Χριστώ, που είναι ζωή αιώνια με τον Υιό του Θεού τον Μονογενή. Πρωτότοκον εν πολλοίς αδελφοίς, και με το Άγιον Πνεύμα, ως ζωή του Θεού και αγάπη, προς αγιασμόν και ένωση των εν τω Χριστώ ενώπιον και προς δόξαν του Θεού πατρός. Έτσι δημιούργησε ο Θεός τον κόσμο, έτσι τον εννόησε και, με την δημιουργική Του αγάπη, έτσι τον πραγματοποίησε: προ αιώνων μας εξέλεξε και εχαρίτωσε εν τω Ηγαπημένω να γίνουμε Σύναξη, Σύνοδος των εν τω ΧΡΙΣΤΏ ΤΈΚΝΩΝ ΤΟΥ Θεού.

Αυτό είναι η ανθρώπινη ιστορία, προορισμένη για τη ζωή και όχι για θάνατο. Και πληροφορία και κυκλοφορία σ’ αυτόν τον ζωτικό χώρο.

Σεβ. Μητροπ. πρ. Ζαχουμίου και Ερζεγοβίνης κ. Αθανασίου Γιέφτιτς

Από το βιβλίο Χριστός, Η Χώρα των Ζώντων, εκδ. Ίνδικτος

Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Πειραϊκή Εκκλησία», 

Τεύχος 278, Φεβρουάριος 2016, σελ. 19

Η/Υ επιμέλεια Νεκταρίας Κυριακούλη

http://inpantanassis.blogspot.

Το Ευαγγελικό ανάγνωσμα της ημέρας

Τῼ ΣΑΒΒΑΤῼ ΤΗΣ Η΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ 

Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον 

ιβ΄ 30- 37 

Εἶπεν ὁ Κύριος· ὁ μὴ ὢν μετ' ἐμοῦ κατ' ἐμοῦ ἐστι, καὶ ὁ μὴ συνάγων μετ' ἐμοῦ σκορπίζει. Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, πᾶσα ἁμαρτία καὶ βλασφημία ἀφεθήσεται τοῖς ἀνθρώποις, ἡ δὲ τοῦ Πνεύματος βλασφημία οὐκ ἀφεθήσεται τοῖς ἀνθρώποις· καὶ ὃς ἐὰν εἴπῃ λόγον κατὰ τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου, ἀφεθήσεται αὐτῷ· ὃς δ' ἂν εἴπῃ κατὰ τοῦ Πνεύματος τοῦ ἁγίου, οὐκ ἀφεθήσεται αὐτῷ οὔτε ἐν τῷ νῦν αἰῶνι οὔτε ἐν τῷ μέλλοντι. Ἢ ποιήσατε τὸ δένδρον καλὸν, καὶ τὸν καρπὸν αὐτοῦ καλόν, ἢ ποιήσατε τὸ δένδρον σαπρὸν καὶ τὸν καρπὸν αὐτοῦ σαπρόν· ἐκ γὰρ τοῦ καρποῦ τὸ δένδρον γινώσκεται. γεννήματα ἐχιδνῶν, πῶς δύνασθε ἀγαθὰ λαλεῖν πονηροὶ ὄντες; ἐκ γὰρ τοῦ περισσεύματος τῆς καρδίας τὸ στόμα λαλεῖ. ὁ ἀγαθὸς ἄνθρωπος ἐκ τοῦ ἀγαθοῦ θησαυροῦ ἐκβάλλει ἀγαθά, καὶ ὁ πονηρὸς ἄνθρωπος ἐκ τοῦ πονηροῦ θησαυροῦ ἐκβάλλει πονηρά. λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πᾶν ῥῆμα ἀργὸν ὃ ἐὰν λαλήσωσιν οἱ ἄνθρωποι, ἀποδώσουσι περὶ αὐτοῦ λόγον ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως· ἐκ γὰρ τῶν λόγων σου δικαιωθήσῃ, καὶ ἐκ τῶν λόγων σου καταδικασθήσῃ. 

Νεοελληνική απόδοση:

Ὅποιος δὲν εἶναι μαζί μου, εἶναι ἐναντίον μου καὶ ὅποιος δὲν μαζεύει μαζί μου, σκορπίζει. Διὰ τοῦτο σᾶς λέγω, κάθε ἁμαρτία καὶ βλασφημία θὰ συγχωρηθῇ εἰς τοὺς ἀνθρώπους, ἡ βλασφημία ὅμως κατὰ τοῦ Πνεύματος δὲν θὰ συγχωρηθῇ εἰς τοὺς ἀνθρώπους. Ὁποιος πῇ λόγον ἐναντίον τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου, θὰ συγχωρηθῇ· ἀλλὰ ὅποιος μιλήσῃ ἐναντίον τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου, δὲν θὰ συγχωρηθῇ οὔτε εἰς τοῦτον τὸν αἰῶνα οὔτε εἰς τὸν μέλλοντα. Ἢ κάνετε τὸ δένδρον καλόν, ὁπότε καὶ ὁ καρπὸς του θὰ εἶναι καλός, ἢ κάνετε τὸ δένδρον κακόν, ὁπότε καὶ ὁ καρπός του θὰ εἶναι κακός, διότι ἀπὸ τὸν καρπὸν γνωρίζεται τὸ δένδρον. Γενεὰ ἐχιδνῶν, πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ μιλῆτε γιὰ καλὰ πράγματα, ἀφοῦ εἶσθε πονηροί; Διότι τὸ στόμα μιλεῖ ἐκεῖνο ἀπὸ τὸ ὁποῖον εἶναι γεμάτη ἡ καρδιά. Ὁ ἀγαθὸς ἄνθρωπος βγάζει ἀπὸ τὸ ἀγαθὸν τὸ ἀποταμιευμένον μέσα του, καὶ ὁ κακὸς ἄνθρωπος ἀπὸ τὸ κακὸν ποὺ ἔχει μέσα του βγάζει κακόν. Σᾶς λέγω, ὅτι διὰ κάθε λόγον ἀνωφελῆ, ποὺ θὰ ποῦν οἱ ἄνθρωποι, θὰ δώσουν λόγον δι’ αὐτὸν κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς κρίσεως, διότι ἀπὸ τοὺς λόγους σου θὰ δικαιωθῇς καὶ ἀπὸ τοὺς λόγους σου θὰ κατακριθῇς».

Η εορτή της ημέρας

Ὁ Ἅγιος Καλλίνικος ὁ Μάρτυρας

Καταγόταν ἀπὸ τὴν Κιλικία. Μὲ ἰδιαίτερη εὐφράδεια λόγου, ἀλλὰ καὶ μὲ πολὺ ζῆλο, δίδασκε τὸ Εὐαγγέλιο.

Ὅταν ἔφθασε στὴν Αἴγυπτο, φανατικοὶ εἰδωλολάτρες ἐξεγέρθηκαν ἐναντίον του, τὸν συνέλαβαν καὶ τὸν ὁδήγησαν στὸν ἡγεμόνα Σακέρδωνα. Αὐτός, ὑποκρινόμενος, ἔδειξε ὅτι λυπᾶται, καὶ γιὰ νὰ κάμψει τὸ φρόνημα τοῦ Καλλινίκου, ἀνέφερε δῆθεν περιστατικὰ πρώην γενναίων χριστιανῶν, ποὺ ὅταν ἀντίκρισαν τὰ σκληρὰ βάσανα, ἀρνήθηκαν τὴν πίστη τους. Ὁ Καλλίνικος, ἀντιλαμβανόμενος τὴν ὑποκρισία τοῦ ἡγεμόνα, μειδίασε καὶ τοῦ εἶπε: «Μὴν ἀναβάλλεις, ἔπαρχε, νὰ λάβεις πεῖρα τῆς δύναμης μὲ τὴν ὁποία ὁ Χριστὸς ὁπλίζει τοὺς γνήσιους πιστούς Του. Γρήγορα ἑτοίμασε ὅλα σου τὰ κολαστήρια ὄργανα, φωτιά, ξίφη, τροχούς, μαχαίρια, μαστίγια καὶ ὅτι ἄλλο σκληρὸ μαρτύριο ἔχεις. Ὅλα αὐτὰ καὶ ἄλλα περισσότερα καὶ σκληρότερα βασανιστήρια ποθῶ γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ».

Πράγματι, ὁ ἔπαρχος τὸν μαστίγωσε σκληρά. Ἔσκισε τὶς σάρκες του μὲ σιδερένια νύχια καὶ ὅπως ἦταν μισοπεθαμένος, τὸν ἔδεσε πίσω ἀπὸ ἕνα ἄγριο ἄλογο, ποὺ τὸν ἔσυρε γιὰ πολλὰ χιλιόμετρα. Τόση ἦταν ἡ λύσσα τοῦ ἐπάρχου, ποὺ πρὶν ὁ Καλλίνικος ἀφήσει τὴν τελευταία του πνοή, τὸν ἔριξε μέσα στὴ φωτιά.

Ἔτσι ἔνδοξα πῆρε τὸ στεφάνι τοῦ μαρτυρίου.

Ἀπολυτίκιο. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.

Κλῆσιν σύνδρομον, ἔχων τῷ βίῳ, νῖκος κάλλιστον, ἦρας ἐν ἄθλοις, καταλλήλως γεγονώς ὃ προκέκλησαι· σὺ γὰρ καλῶς τὸν ἀγῶνα τελέσας σου, ὡς νικητὴς ἐδοξάσθης Καλλίνικε. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Ταῖς ἐπομβρίαις τῶν ἐνθέων σου λόγων, τῆς ἀσεβείας κατασβέσας τὴν φλόγα, μερτυρικοῖς διέλαμψας ἀγῶσι σοφέ· ὅθεν καὶ εἰσέδραμες, τῇ καμίνῳ προθύμως, ἐκβοῶν Καλλίνικε, τῷ ἰσχύν σοι διδόντι· Ἐν τῷ φωτί με ἴθυνον τῷ σῷ, τὸν ἐν πυρί σε, Χριστὲ μεγαλύναντα.

Μεγαλυνάριον.

Ἄνθραξι τῶν λόγων σου τῶν σοφῶν, ὕλην ἀσεβείας, καταφλέξας ἀθλητικῶς, ὡς τερπνὴ θυσία, διὰ πυρὸς προσήχθης, Καλλίνικε παμμάκαρ, τῷ ἀθλοθέτῃ σου.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

«Καθαρός στην καρδιά είναι αυτός που βλέπει όλους τους ανθρώπους καλούς. Ο καλός οφθαλμός δεν βλέπει πονηρά.» 

Αγ. Ισαάκ ο Σύρος

Το ήθος είναι ουσιαστικό στοιχείο του ανθρώπου

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Προσπαθούμε  να ερμηνεύουμε τον λόγο αποβλέποντας στο πνεύμα και όχι στο γράμμα. Καμιά φορά κάτι μπορεί να μην είναι ακριβές σύμφωνα με την γραμματική ερμηνεία, αλλά είναι αληθινό κατά το πνεύμα.  Ακόμα κι αν  η ερμηνεία δεν είναι ακριβής κατά το γράμμα, είναι αληθινή,  αν είναι αληθινή κατά το πνεύμα. Το πνεύμα δίνει ζωή, το γράμμα σκοτώνει τη ζωή, λέει ο Απόστολος Παύλος.

Με την προοπτική αυτή δεν μπορούμε να απαντήσουμε στα ερωτήματα, τα οποία επικεντρώνονται στην γραμματική ερμηνεία και είναι αδιάφορα για το πνεύμα.  Στο ερώτημα π.χ. τί είναι η αλήθεια είναι φανερό ότι το ενδιαφέρον στρέφεται στην γραμματική ερμηνεία και ζητεί έναν ορισμό της αλήθειας, για την ικανοποίηση μιας διανοητικής περιέργειας και όχι γιατί υπάρχει βαθύτερη αιτία. 

Αυτός είναι ο λόγος που  δεν μπορεί να δοθεί απάντηση σε εσφαλμένα όσον αφορά το πνεύμα, ερωτήματα.  Η ορθή ερώτηση είναι "Ποιός είναι η αλήθεια", διότι η αλήθεια δεν υπάρχει χωρίς το ήθος.  

 H αλήθεια είναι ο Ιησούς Χριστός! Αν ο Ιησούς Χριστός δεν είναι η αλήθεια, κανένας άνθρωπος δεν είναι αληθινός. "Μόνο επειδή υπάρχεις, είμαι κι εγώ αληθινός" (Μιγκέλ ντε Ουναμούνο).

http://moschoblog.blogspot.

Το πνεύμα είναι η ζωή του ανθρώπου

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Καλόν είναι να μας θυμάται ο κόσμος με το όνομα που ευλόγησε η Εκκλησία. Αν κι εμείς προσθέσουμε κάτι με τη χάρη του Θεού, ας είναι ευλογημένο να μας θυμούνται και με αυτό. Π.χ. Η μητέρα μου συνδέεται στη μνήμη μου με το "προσεύχομαι πρώτα για τους εχθρούς και μετά για τα παιδιά μου". Ο παππούς μου ο Αγγελάκης συνδέεται στη μνήμη μου, με το "δεν είμαι φτωχός, φτωχός είναι ο διάβολος."

Ο μακαρίτης ο συνάδελφός μου Γώργιος συνδέεταο στη μνήμη μου με αυτό που πίστευε, ότι "ο κόσμος θα καταστραφεί και μόνο η Διδασκαλία του Χριστού θα μείνει.". Η Ειρήνη στην Κάλυμνο συνδέεται στη μνήμη μου με την υπομονή. Όταν την θυμάμαι λέω μέσα μου "το Ρηνιώ, με τα τα καλά και κακά δεχούμενα". Ο υπομείνας εις τέλος σωθήσεται, λέει το Ευαγγέλιο.

Ο Θωμάς Σάνκαρα, συνδέεται στη μνήμη μου με αυτό που ήθελε. Θέλω, έλεγε, ο κόσμος να με θυμάται ως τον άνθρωπο που έδωσε τη ζωή του για την ανθρωπότητα. Ο Ιωάννης ένας φτωχός άνθρωπος, που κοιμόταν στον δρόμο, έλεγε πως ήθελε να τον θυμάται ο κόσμος ως άνθρωπο νοήμονα. Αποκαλούσε τον εαυτό του "Ιωάννης ο νοήμων", αν και μιλώντας με ακρίβεια, έπρεπε να αποκαλεί τον εαυτό του "Ιωάννης ο ακτήμων".

Να εξομολογηθώ. Προσπαθώ να ερμηνεύω τον λόγο όχι κατά το γράμμα, αλλά κατά το πνεύμα. Καμιά φορά κάτι μπορεί να μην είναι ακριβές με το γράμμα, αλλά είναι αληθινό κατά το πνεύμα. Αν η ερμηνεία μου δεν είναι ακριβής με το γράμμα, τουλάχιστον είναι αληθινή κατά το πνεύμα. Το πνεύμα δίνει ζωή, το γράμμα σκοτώνει τη ζωή, λέει ο Απόστολος Παύλος. Πιστεύω ότι η αληθινή ερμηνεία των λόγων "το πνεύμα το ζωοποιόν" είναι όσον αφορά στον άνθρωπο, ότι η άκτιστη θεία χάρη είναι η ζωή του ανθρώπου.

http://moschoblog.blogspot.