Η ίδια η Εκκλησία, τώρα που ανοίγει το Τριώδιο, μάς προτρέπει: «Μή προσευξώμεθα φαρισαϊκῶς», δηλαδή με υπερηφάνεια για τα έργα μας, αλλά να ζητάμε τη χάρη της σωτηρίας από το Θεό αναγνωρίζοντας και ομολογώντας την αναξιότητά μας. Να προσευχόμαστε με φόβο, με πόνο, προσεκτικά, στοχαστικά, άγρυπνα, με χαρά, μάς συμβουλεύει ο Ευάγριος. Ρίζα όλων των κακιών είναι η υπερηφάνεια. Σ᾽ αυτήν υπάρχει θάνατος και σκοτάδι. Η αγία ταπείνωση, με ανερμήνευτο τρόπο, μάς ανάγει υπεράνω παντός κτιστού και διατηρεί στη ζωή μας τη Χάρη του Θεού. Ας έχουμε, λοιπόν, στη σκέψη μας μια σοφή προειδοποίηση που λέει: «ο διάβολος δεν τρώει, δεν πίνει, και αυτός ο τυπικά πιο μεγάλος ασκητής δεν είναι γι᾽ αυτό λιγότερο διάβολος...». Η ταπείνωση είναι το μόνο όπλο που νικά το διάβολο, ο απαραίτητος όρος της σωτηρίας, η μυστική θεία δύναμη, που «συγκλείει ἐν ἑαυτῇ πάντας». Όπου βλαστάνει η ταπείνωση, εκεί βρύει η δόξα του Θεού (άγιος Ισαάκ ο Σύρος), εκεί ο οφθαλμός του φυτού της ψυχής ανθίζει σε άνθος αμάραντο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου