Ὁ Μέγας Βασίλειος στὸ ἔργο του «Ὅροι κατ᾽ ἐπιτομήν», γράφει μεταξὺ ἄλλων τὰ λόγια τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, γιὰ τὸ ποιοὺς πρέπει νὰ ἀποφεύγουμε καὶ νὰ μὴ ἔχουμε σχέσεις καὶ συνάφειες:
«Τώρα ὅμως σᾶς ἔγραψα νὰ μὴ συναναστρέφεσθε, ἐὰν κάποιος ὀνομάζεται ἀδελφὸς (δηλ. Χριστιανός), ἀλλὰ εἶναι πόρνος ἢ πλεονέκτης ἢ εἰδωλολάτρης ἢ ὑβριστὴς καὶ κακολόγος ἢ μέθυσος ἢ ἅρπαγας. Μὲ τέτοιον ἀδελφὸ δὲν πρέπει νὰ συντρώγετε» (Α´ Κορ. Ε´ 9–11).
Μὲ τέτοιους ἀνθρώπους ἡ συναναστροφὴ φέρνει ἀρνητικὰ ἀποτελέσματα καὶ εἶναι κίνδυνος γιὰ ἕναν πιστόν.
Μερικοί βρίσκουν ότι το κακολογείν είναι γλυκύ. Αληθινά, γλυκύ είναι το ν’ αποφεύγωμεν κάθε κακολογία.
Ο κακολόγος υποπτεύεται πάντοτε και φοβάται ότι, αν γίνουν γνωστές οι κακολογίες του, θ’ ακούσει και αυτός χειρότερα και θα εκτεθεί, ίσως, και σε άλλους κινδύνους· ενώ, όποιος έχει εγκρατή γλώσσα και κανένα δεν κακολόγησε, ούτε τίποτε ψιθύρισε, αυτός θα έχει την ευχαρίστηση, που θα του δίνει η η συναίσθηση ότι και αξιοπρεπώς εφέρθη και κανείς δεν θα τον εκδικηθεί, αφού δεν εκέντησε κανένα.
Δι’ αυτό σε συμβουλεύει ο σοφός της Γραφής· ηκουσες λόγον; εν αποθανέτω σοι (Εκκλησ. ΙΘ’ 10). Ηκουσες, λέγει, κακόν λόγον δια κανένα; Θάψε τον εντός σου.
Οφείλεις μάλιστα και να απομακρύνεσαι, όπου αρχίσουν να επικρίνουν και να κατακρίνουν και να κακολογούν!
Αν όμως συνέβη να γίνει ποτέ κακολογία ενω ήσουν παρών, χώσε την εις τα κατάβαθα της ψυχής σου, σύμπνιξέ την, λησμόνησέ την, δια να μη γίνεις όμοιος με εκείνους, που μεταδίδουν τις σπερμολογίας και τις διαβολές για να μην εκτεθείς στις ανησυχίες και τους κινδύνους, που πολλές φορές, βρίσκουν τους κακολόγους!
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
Η εποχή μας τα έχει όλα, αλλά λείπει περισσότερο η έμπρακτη αγάπη, η έμπρακτη καλοσύνη. Και περισσότερο η αγάπη και η εκτίμηση στον άνθρωπο. Η καλοσύνη και η ανθρωπιά κι η αρχοντιά κι η μεγαλοψυχία. Στις σχέσεις μας, στις διασυνδέσεις μας, στις επιλογές μας, στον τρόπο υπάρξεώς μας.
Και γι' αυτό έχομε τόση δυσκολία.
Τόση κλαψοφαγούρα. Τόση γκρίνια.
Τόση κακολογία. Κακολογία!
Γέμισε ο τόπος από κακολόγους! Και δεν μπορείς να σταθείς πουθενά. Μας ακούνε και τα παιδιά.Μας ακούνε κι οι αγαθοί. Μας ακούνε όλοι.
Και τι κάνουμε; Μολύνουμε τον αέρα. Φορτώνουμε τις ψυχές μας και κολάζουμε..
π. Ανανίας Κουστένης
Ο κακόλογος σκοτώνει την τιμή ενός ανθρώπου, ενώ ο φονιάς σκοτώνει την ζωή, αλλά επειδή η τιμή είναι ανώτερη από την ζωή η κακολογία είναι σοβαρότερη από τον φόνο γιατί ο φονιάς σκοτώνει με μεγάλο κίνδυνο την ζωή μόνο τους ζωντανούς, ενώ ο κακόλογος με μια κουβέντα του και μεγάλη ασφάλεια σκοτώνει και ζωντανούς και πεθαμένους !!!
Σωκράτης
Ο κακολόγος είναι ικανός να αρχίσει να μιλά στους διπλανούς του γι᾽ αυτόν που ανέβηκε στο βήμα και από τη στιγμή που έκανε την αρχή, δεν σταματά προτού κατηγορήσει ακόμη και τους συγγενείς του. Και λέει ένα σωρό ασχήμιες και για τους φίλους του, ακόμη και για πεθαμένους, αποκαλώντας την κακολογία παρρησία και δημοκρατία και ελευθερία` την απολαμβάνει δε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στη ζωή του."
Θεόφραστος ο Ερέσιος
https://proskynitis.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου