Αγιογραφικό ανάγνωσμα

ΣΑΒΒΑΤΟΝ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ

Πρὸς Κορινθίους Α’ Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ ᾽Ανάγνωσμα  1:26-31, 2:1-5
Ἀδελφοί, βλέπετε τὴν κλῆσιν ὑμῶν, ὅτι οὐ πολλοὶ σοφοὶ κατὰ σάρκα, οὐ πολλοὶ δυνατοί, οὐ πολλοὶ εὐγενεῖς, ἀλλὰ τὰ μωρὰ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεὸς ἵνα τοὺς σοφοὺς καταισχύνῃ, καὶ τὰ ἀσθενῆ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεὸς ἵνα καταισχύνῃ τὰ ἰσχυρά, καὶ τὰ ἀγενῆ τοῦ κόσμου καὶ τὰ ἐξουθενημένα ἐξελέξατο ὁ Θεός, καὶ τὰ μὴ ὄντα, ἵνα τὰ ὄντα καταργήσῃ, ὅπως μὴ καυχήσηται πᾶσα σὰρξ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Ἐξ αὐτοῦ δὲ ὑμεῖς ἐστε ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ, ὃς ἐγενήθη ἡμῖν σοφία ἀπὸ Θεοῦ, δικαιοσύνη τε καὶ ἁγιασμὸς καὶ ἀπολύτρωσις, ἵνα, καθὼς γέγραπται, «ὁ καυχώμενος ἐν Κυρίῳ καυχάσθω». Κἀγὼ ἐλθὼν πρὸς ὑμᾶς, ἀδελφοί, ἦλθον οὐ καθ᾿ ὑπεροχὴν λόγου ἢ σοφίας καταγγέλλων ὑμῖν τὸ μαρτύριον τοῦ Θεοῦ. Οὐ γὰρ ἔκρινα τοῦ εἰδέναι τι ἐν ὑμῖν εἰ μὴ ᾿Ιησοῦν Χριστόν, καὶ τοῦτον ἐσταυρωμένον. Καὶ ἐγὼ ἐν ἀσθενείᾳ καὶ ἐν φόβω καὶ ἐν τρόμῳ πολλῷ ἐγενόμην πρὸς ὑμᾶς, καὶ ὁ λόγος μου καὶ τὸ κήρυγμά μου οὐκ ἐν πειθοῖς ἀνθρωπίνης σοφίας λόγοις, ἀλλ᾿ ἐν ἀποδείξει Πνεύματος καὶ δυνάμεως, ἵνα ἡ πίστις ὑμῶν μὴ ᾖ ἐν σοφίᾳ ἀνθρώπων, ἀλλ᾿ ἐν δυνάμει Θεοῦ.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ (κ. Παναγιώτη Τρεμπέλα)
26 Καί γιά νά πεισθεῖτε ὅτι αὐτό πού σᾶς λέω εἶναι ἀληθινό, παρατηρῆστε, ἀδελφοί, τούς ἑαυτούς σας, τούς ὁποίους ὁ Θεός κάλεσε στή σωτηρία. Παρατηρῆστε ὅτι δέν εἶναι πολλοί ἀπό σᾶς σοφοί μέ κοσμική σοφία, δέν εἶναι πολλοί μέ δύναμη καί ἐπιρροή. Δέν εἶναι πολλοί ἀριστοκράτες καί μέ εὐγενική καταγωγή.
27 Ἀλλά, ἀντίθετα, ὁ Θεός διάλεξε ἐκείνους πού ὁ κόσμος περιφρονεῖ ὡς μωρούς καί ἀνόητους, γιά νά καταντροπιάσει τούς σοφούς, προτιμώντας ὡς ὄργανά του τούς μωρούς αὐτούς. Καί ἐκείνους πού ὁ κόσμος θεωρεῖ ἀδύνατους διάλεξε ὁ Θεός, γιά νά καταντροπιάσει ὅσους ἔχουν ἰσχυρή κοσμική ἐπιρροή.
28 Κι ἐκείνους πού μέσα στόν κόσμο ἔχουν ἄσημη καταγωγή καί τούς περιφρονημένους διάλεξε ὁ Θεός, κι ἐκείνους πού δέν τούς λογαριάζει κανείς καθόλου, σάν νά μήν ὑπάρχουν, γιά νά ἀποδείξει τιποτένιους ὅσους ὁ κόσμος θεωρεῖ πρό­σωπα ἰσχυρά καί ὑψηλά.
29 Καί τό ἔκανε αὐτό ὁ Θεός, γιά νά μή δικαιοῦται νά καυχηθεῖ κανένας ἄνθρωπος μπροστά του.
30 Ἀπ’ αὐτόν μάλιστα κι ἐσεῖς εἶστε ἑνωμένοι μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό, ὁ ὁποῖος ἔγινε σέ μᾶς τούς πιστούς σοφία ἀπό τόν Θεό μέ τή διδασκαλία του, καί δικαίωση μέ τό θάνατο καί τήν Ἀνάστασή του, καί ἁγιασμός μέ τήν Ἀνάληψή του καί μέ τήν ἀποστολή τοῦ Πνεύματός του, καί πλήρης ἀπελευθέρωση μέ τήν ἔνδοξη ἐπάνοδο καί δευτέρα παρουσία του.
31 Ἔτσι, κάθε χάρη πνευματική πού ἔχουμε δέν προέρχεται ἀπό ἐμᾶς, ἀλλά ὅλα τά ὀφείλουμε στό Χριστό· γιά νά γίνει ὅπως ἔχει γραφεῖ: Ὅποιος καυχιέται, ἄς καυχιέται ἀποδίδοντας τή δόξα στόν Κύριο καί ὄχι στόν ἑαυτό του.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β΄
Ναί. Αὐτούς πού ὁ κόσμος θεωρεῖ μωρούς, αὐτούς διάλεξε ὁ Θεός γιά νά καταντροπιάσει τούς σοφούς τοῦ κόσμου. Κι ἐγώ, ἀδελφοί, ὅταν ἦλθα σέ σᾶς, ἦλθα νά σᾶς διακηρύξω τή μαρτυρία γιά ὅλα ἐκεῖνα πού ἔκανε ὁ Θεός γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, ὄχι μέ ὑπεροχή λόγου ἤ δεξιότητος συλλογισμῶν καί ἐπιχειρημάτων.
2 Καί δέν σᾶς ἔδειξα ὑπεροχή λόγου, διότι δέν θεώρησα ἐπιτρεπτό νά γνωρίζω τίποτε ἄλλο μεταξύ σας παρά μόνο τόν Ἰησοῦ Χριστό, κι αὐτόν ὄχι ὡς βασιλιά ἔνδοξο ἀλλά ὡς σταυρωμένο. 
3 Ἔτσι κι ἐγώ ἦλθα σέ σᾶς χωρίς νά ἔχω καμία κοσμική δύναμη ἤ προστασία, ἀλλά μέ φόβο καί τρόμο πολύ, μήπως δέν πετύχει ἀνάμεσά σας τό ἀποστολικό μου ἔργο.
4 Καί ὁ λόγος μου καί τό κήρυγμά μου δέν ἔγινε μέ πειστικούς καί συναρπαστικούς λόγους ἀνθρώπινης σοφίας, ἀλλά ἔγινε μέ ἀπόδειξη τοῦ Πνεύματος, τό ὁποῖο ἔπειθε τίς ψυχές τῶν ἀκροατῶν, καί μέ ἀπόδειξη θείας δυνάμεως, ἡ ὁποία ἐπιβεβαίωνε τή διδασκαλία μου μέ τά ὑπερφυσικά καί θαυμαστά ἔργα της.
5 Κι αὐτό ἔγινε, γιά νά μή στηρίζεται ἡ πίστη σας πάνω στήν ἀσταθή σοφία τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά πάνω στήν ἀκλόνητη δύναμη τοῦ Θεοῦ.

(Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ - ΜΕ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ - ΕΚΔΟΣΙΣ «ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ “Ο ΣΩΤΗΡ”»)