Ένα βράδυ κάποιος είδε ένα όνειρο. Ονειρεύτηκε πως περπατούσε σε κάποια παραλία με τον ΚΥΡΙΟ. Πέρα στον ουρανό είδε να ξετυλίγονται σκηνές από την ζωή του. Παρατήρησε πως σε κάθε σκηνή υπήρχαν δυο ζευγάρια από ίχνη ποδιών στην άμμο. Το ένα ζευγάρι ήταν δικό του και το άλλο του ΚΥΡΙΟΥ.
Όταν ξετυλίχτηκε και η τελευταία σκηνή μπροστά του, κοίταξε πίσω τα ίχνη στην άμμο. Παρατήρησε πως πολλές φορές στο μονοπάτι της ζωής του υπήρχε μόνο ένα ζευγάρι από ίχνη. Επίσης παρατήρησε πως αυτό συνέβαινε στις πιο δύσκολες και κοπιαστικές στιγμές της ζωής του. Η ανακάλυψη αυτή τον ενόχλησε γι' αυτό και
ρώτησε τον ΚΥΡΙΟ σχετικά: ''Κύριε, είπες πως μόλις αποφασίσω να σε
ακολουθήσω θα συνοδοιπορούσες μαζί μου σ' όλη την διαδρομή. Όμως
παρατήρησα πως στις δύσκολες στιγμές της ζωής μου υπάρχει μόνο ένα
ζευγάρι ίχνη. Δεν καταλαβαίνω. Όταν σε χρειαζόμουν περισσότερο, εσύ με
εγκατέλειπες!!!'' Ο ΚΥΡΙΟΣ απάντησε: ''Ακριβό και πολυαγαπημένο μου παιδί, σ' αγαπώ και ποτέ δεν θα σε εγκατέλειπα! Στις δύσκολες στιγμές της δοκιμασίας σου, εκεί που βλέπεις μόνο ένα ζευγάρι ίχνη, εκεί είναι όταν...σε σήκωνα στα χέρια μου!''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου