Ἕνα θαῦμα, δύο ἀντιδράσεις.

Ἡ θεραπεία τοῦ δαιμονιζόμενου νέου ἦταν ἡ ἀπελευθέρωσή του ἀπό τίς δαιμονικές δυνάμεις πού τόν κρατοῦσαν αἰχμάλωτο καί τόν καταδυνάστευαν. Αὐτό τό μεγάλο θαῦμα τοῦ ʼΙησοῦ Χριστοῦ προκάλεσε δύο διαφορετικές ἀντιδράσεις. Τό ἴδιο γεγονός δημιούργησε δύο ἀντίθετα ἀποτελέσματα. Ἡ πρώτη ἀντίδραση προέρχεται ἀπό τόν θεραπευμένο πλέον ἄνθρωπο, ὁ ὁποίος καθόταν «ἱματισμένος καί σωφρονῶν» κοντά στόν Χριστό καί ἐπιθυμοῦσε νά Τόν ἀκολουθήσει. Ἡ δεύτερη ἀντίδραση εἶναι ἐκείνη τῶν ἄλλων ἀνθρώπων τοῦ τόπου οἱ ὁποίοι, μόλις ἔμαθαν τά γεγονότα τοῦ θαύματος καί εἶδαν τόν θεραπευμένο νέο, φοβήθηκαν καί ζήτησαν ἀπό τόν Χριστό νά ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τόν τόπο τους. Αὐτή ἡ διαφορά τῶν ἀντιδράσεων φανερώνει ὁρισμένες βασικές ἀλήθειες γιά τή ζωή. Μᾶς δείχνει ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι τό πιό θαυμαστό ἀλλά καί τό πιό ἀντιφατικό πλάσμα τοῦ Θεοῦ. Κάθε ἄνθρωπος εἶναι ἀναμφισβήτητα μοναδικός, ἀνεπανάληπτος καί ἐλεύθερος στίς ἐπιλογές του. Οἱ δυνατότητες νά εἴμαστε κοντά στον Χριστό ἤ νά Τόν ἀρνηθοῦμε, συνιστοῦν τήν ἐλευθερία μας. Ἡ ἐλευθερία ὡς δυνατότητα ἐπιλογῆς, δέν εἶναι γνώρισμα τῆς τελειότητας, ἀλλά ἀπόδειξη ἀτέλειας. Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μᾶς διδάσκουν ὅτι ἐλεύθερος πραγματικά εἶναι αὐτός πού ταύτισε τό θέλημά του μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ διότι ἔχει γίνει κατοικητήριο τοῦ Θεοῦ. Μέ ἐλευθερία, πού ἔχει σάν κίνητρο καί κριτήριο τήν ἀγάπη, ἐπιλέγουμε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί ταυτιζόμαστε μαζί Του. Ἡ ἐλευθερία χωρίς ἀγάπη εἶναι καταστροφή. Ἀγαποῦμε πρῶτα τόν Χριστό κι ἔπειτα ὑπακούομε στό λόγο Του. Ἄν δέν τόν ἀγαπήσουμε πραγματικά δέν μποροῦμε νά Τόν ἀκολουθήσουμε. Ἡ πίστη εἶναι δωρεά τοῦ Θεοῦ ἀλλά καί ἀρετή. Σπέρνεται ἀπό τό Θεό, ἀλλά γιά νά ἀποδώσει καρπούς χρειάζεται τή θετική ἀνταπόκριση τῆς ἐλευθερίας μας. Ἡ πίστη δέν ἐκβιάζει ἀλλά ἐλευθερώνει, θεραπεύει καί ἀπαλλάσσει ἀπό τήν αἰχμαλωσία στό διάβολο. Ἄς παρακαλέσουμε τόν Κύριο νά μη μᾶς ἐγκαταλείψει, ἀλλά νά μᾶς δίδει ἀφορμές νά διανοιχθοῦν τά μάτια τῆς ψυχῆς μας, ὥστε νά ἀντιληφθοῦμε καί νά γνωρίσουμε ὅτι Αὐτός εἶναι ἡ Ὁδός, ἡ Ἀλήθεια καί ἡ Ζωή.