π. Σπυρίδων Σκουτής
Το Όχι του Θεού όχι ως άρνηση κακίας αλλά ως παιδαγωγία, θεραπεία και σωτηρία.
Πολλές φορές προσευχόμαστε και επικαλούμαστε τον Θεό ζητώντας Του πράγματα για την ζωή μας και περιμένουμε ότι θα τα κάνει. Μπορεί όμως, τα αιτήματα να πραγματοποιηθούν σε κάποια στιγμή που κρίνει ο ίδιος. Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος. Κάποιες στιγμές Τον εκβιάζουμε, Τον αμφισβητούμε, Του ρίχνουμε ακόμα και ευθύνες.
“Γιατί σε μένα ;Γιατί να το πάθω αυτό,γιατί να μη έρθουν τα πράγματα όπως τα είχα υπολογίσει ; Γιατί να μην αποκτήσω και εγώ εκείνο; Γιατί να μην έχω την ζωή του τάδε, θέλω εκείνο γιατί δεν μου το δίνεις; κλπ”.
Ο Θεός ψιθυρίζει: “Για την σωτηρία σου γίνονται όλα”. Ότι επιτρέπει ο Θεός, το επιτρέπει για την σωτηρία μας. Όχι για να παίξει μαζί μας ή να μας ταλαιπωρήσει σαν δυνάστης.
Πόσο είμαστε έτοιμοι άραγε να υποκλιθούμε στο Όχι του Θεού μετά από κάποιο αίτημα μας. ;
Κάποτε μια κυρία πήγε σε έναν γέροντα έχοντας μια σοβαρή ασθένεια. Ο ίδιος όταν την είδε της είπε:
“Ξέρω τι ασθένεια έχεις , μπορώ να σε κάνω καλά αλλά δεν σε συμφέρει”. Κάτι θα ήξερε ο γέροντας μέσα από την αγιοπνευματική κατάσταση που ήταν για την σωτηρία αυτής της ψυχής.
Άλλοτε πάλι , ένα παλικάρι πήγε σε ακολουθία ενός γυναικείου μοναστηρίου για να προσευχηθεί. Είχε επιθετικό καρκίνο και οι γιατροί του είπανε ότι είναι "λίγες οι μέρες του". Όι μοναχές μάθανε για την δομασία του νέου. Πλησίασε η γερόντισσα το παλικάρι και του είπε να έρθει να προσκυνήσει και λείψανα που έχουν εδώ στο μοναστήρι για να παρακαλέσει τον Θεό να γίνει καλά. Και το παλικάρι απάντησε:
"Καλή μου γερόντισσα….δεν ήρθα εδώ για να γίνω καλά. Ήρθα για να ετοιμαστώ για το ταξίδι που έρχεται, ήρθα για να προσκυνήσω τους αγίους και να τους παρακαλέσω να με πάρουν μαζί τους, ήρθα για να παρακαλέσω εσάς να εύχεστε ο Θεός να με συγχωρέσει, να με ελεήσει. Ήρθα σήμερα, γιατί μπορεί να μην μπορέσω να ξανάρθω…"
Έβαλε μετάνοια στην γερόντισσα. Της φίλησε το χέρι. Του φίλησε το χέρι. Κατευθύνθηκαν προς τον ναό. Βάδιζαν και οι δύο σιωπηλοί. Μετά από λίγο ανεχώρησε από το μοναστήρι με μια ηρεμία στο πρόσωπό του. Ανεχώρησε μετά από λίγες ημέρες και από την ζωή αυτή. Ένας άνθρωπος που όπως είπαν οι δικοί του, ποτέ δεν παρακάλεσε τον Θεό να τον γιατρέψει, μονάχα να τον πάρει κοντά Του. Είδε τον καρκίνο ως ευλογία, την απώλεια ως κέρδος, τον πόνο ως φάρμακο, τον θάνατο ως ζωή. Δεν παρακάλεσε για τίποτα, μόνο για σωτηρία μέσα απο την προετοιμασία της ψυχή του. Αν παρακαλούσε θα έπαιρνε σαν απάντηση την σιωπή του Θεού , αλλά αυτή η σιωπή ήταν η μεγαλύτερη ευλογία. Σε τέτοιες δύσκολες καταστάσεις της ζωής ας μην ψάχνουμε απαντήσεις. Πολλές φορές η καλύτερη απάντηση είναι η σιωπή του Θεού στο αίτημα μας και όλα αυτά απο αγάπη και φιλανθρωπία.
Το αίτημα της προσευχής αν δεν είναι εμποτισμένο με δίψα σωτηρίας τότε καταντάει βλασφημία ενώπιον του Θεού, έλεγε ένας γέροντας.
Δεν είναι ο Θεός ένα υπέρτατο ΟΝ ικανοποίησης κοσμικών και εγωιστικών θελημάτων. Ο Θεός ως πατέρας περιμένει να του προσφέρουμε τις αμαρτίες μας και να περπατήσουμε στο δρόμο της μετάνοιας ώστε να γίνουμε ότι είναι εκείνος κατά φύση να γίνουμε εμείς κατά χάριν.
Ας πλησιάζουμε τον Κύριο όχι ως “ζήτουλες” κοσμικών αιτημάτων αλλά ως πεινασμένες υπάρξεις για σωτηρία και αιωνιότητα.
“Κύριε Ιησού Χριστέ,ελέησον με” το πως το ξέρεις εσύ Κύριε εγώ απλά θα υποκλιθώ στο θέλημα Σου μέσα από την δυσκολία της αδυναμία μου.
Αλλά ακόμα και στο πόνο θα πώ “Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν” γιατί ξέρω ότι είσαι Πατέρας μου και ότι κάνεις , γίνεται από την αγάπη Σου προς εμένα . Σε ευχαριστώ Κύριε ,και ας βγαίνει η φράση με δυσκολία. Δέξου την αδυναμία μου όχι ως έλλειψη πίστης αλλά ως πόνο από τα τραύματα των παθών που χρειάζονται γιατρό και εσύ είναι ο μόνος που γνωρίζει την θεραπεία μου. Όλα αυτά βρίσκονται στην μεγάλη σου αγκαλιά. Έλα Κύριε σε χρειάζομαι...
Το ΟΧΙ του Θεού σημαίνει ΝΑΙ στην αιωνιότητα και την σωτηρία…
Το δάκρυ που πέφτει από την καρδιάς ΜΑΣ ως θλίψη από την άρνηση του Θεού στο αίτημα μας, να ξέρουμε σίγουρα ότι θα καταλήξει στο χαμόγελο της Αναστάσεως. Αυτή είναι η μεγάλη μας προσδοκία και λαχτάρα…
https://proskynitis.blogspot.com/2018/12/blog-post_52.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου