Η πρόσκληση για το στάδιο των αρετών

π. Ανδρέα Αγαθοκλέους

Καθώς η Εκκλησία μάς καλεί, ακόμα μια χρονιά, να αρχίσουμε το «στάδιο των αρετών», αναδύεται η αίσθηση της χαρμολύπης, που χαρίζει η ατμόσφαιρα της Μ. Σαρακοστής.

Η νηστεία, που μειώνει τις σωματικές δυνάμεις, οι ακολουθίες, άλλες κατανυχτικές και άλλες θριαμβευτικές, που γίνονται μέσα που ενισχύουν τη σχέση με το Χριστό, μυστική και προσωπική σχέση, όπως και η συχνότερη Θεία Κοινωνία, όλα αυτά και άλλα, μας προσφέρουν μοναδική δυνατότητα μέσα στο χρόνο για να βιώσουμε το «ετέρως ζην».

Η εργασία και το καθημερινό πρόγραμμα κουράζουν την ψυχή και το σώμα, αφού γίνονται μέριμνες και φροντίδες για μας και τους οικείους μας. Είναι και ο εαυτός μας, με τα πάθη και τις δυσκολίες του, που φαίνεται να μην αλλάζει και ας νηστεύουμε, και ας προσευχόμαστε και ας πορευόμαστε βήμα-βήμα τη Σαρακοστή.

Χρειάζεται ωριμότητα και πνευματική γνώση για να καταλάβουμε την ουσία του πνευματικού αγώνα, που συνίσταται στην απόκρουση της απογοήτευσης που ο εαυτός μας ή και οι γύρω μας μάς προκαλούν. Άλλωστε, δεν είναι το αποτέλεσμα που μετρά σ’ αυτό τον αγώνα, αλλά η προσπάθεια που στηρίζεται στην επιθυμία και στην ειλικρίνεια να ζήσουμε το Θεό στην καρδιά μας.

Ασφαλώς η διακριτική καθοδήγηση του πνευματικού μας πατέρα είναι σημαντική για να πορευτούμε χωρίς πλάνη και άσκοπο κόπο. Μια καθοδήγηση που το Άγιο Πνεύμα θα φωτίσει, στο σημείο που εμπιστευόμαστε την παρουσία Του, πέρα από τις όποιες ανθρώπινες ατέλειες του πνευματικού πατέρα.

Έτσι, αρχίζοντας τη Μ. Σαρακοστή με τη νηστεία, τις πολλές και ποικίλες ακολουθίες, την προσευχή, την εξομολόγηση, τη Θεία Κοινωνία, τον όλο πνευματικό αγώνα, στην πραγματικότητα αρχίζουμε την πορεία από το θάνατο του παλιού εαυτού μας στη ζωή του Θεού. Είναι αυτό που ονομάζεται μετάνοια. Όχι ως επιστροφή στο χθες αλλά ως επιθυμία και προσπάθεια το αμαρτωλό χθες να μεταποιηθεί σε χάρη και παρουσία Χριστού σήμερα.

Αυτό το βίωμα φέρνει στην καρδιά χαρά και ελπίδα. Να γιατί, ενώ η Μ. Σαρακοστή χαρακτηρίζεται από πνευματική λύπη και πένθος για την όποια κατάντια του βαθύτερου εαυτού μας, συγχρόνως έχει μια ανεξήγητη γλυκύτητα στην καρδιά καθώς μετανοούμε για ό,τι είμαστε που δεν θα έπρεπε και για ό,τι δεν είμαστε που θα έπρεπε.

Αν όλα τα βιώματα είναι προσωπική υπόθεση, κατανοούμε πόσο η ελευθερία του καθενός μας καθορίζει και το βαθμό που θα βιώσουμε την περίοδο της Σαρακοστής. Η Εκκλησία προσφέρει τις δυνατότητες ως ευκαιρίες. Οι ευκαιρίες ενδεχομένως να είναι ανεπανάληπτες. Το κάλεσμά Της είναι απλό και προκλητικό: «Οι βουλόμενοι αθλήσαι, εισέλθετε».

http://www.isagiastriados.com/κείμενα-π-ανδρέα-αγαθοκλέους.html