«Ἄς φροντίζωμεν διά τά μέλη μας, καί ἄς μή ἀκονίζωμεν τήν γλῶσσαν ὁ ἕνας ἐναντίον τοῦ ἄλλου, οὔτε νά λέγωμεν λόγους πού βυθίζουν καί ὑποσκάπτουν τήν ὑπόληψιν τοῦ πλησίον καί νά κτυπῶμεν καί νά κτυπώμεθα ὡσάν νά εὑρισκώμεθα εἰς πόλεμον καί μάχην. Διότι τί θά ὠφεληθῶμεν ἀπό τήν νηστείαν ἤ τήν ἀγρυπνίαν, ὅταν ἡ γλῶσσα μεθύῃ καί τρώγῃ εἰς τράπεζαν πού εἶναι περισσότερον ἀκάθαρτος καί ἀπό κρέατα σκύλου, μέ τό νά γίνεται αἱμοβόρος, νά ἐκχέῃ βόρβορον, καί νά κάμνῃ τό στόμα ὑπόνομον καί ὀχετόν, μᾶλλον δέ καί πολύ συγχαμερώτερον ἀπό αὐτόν; Διότι αὐτό μέν πού προέρχεται ἀπό ἐκεῖ μολύνει τό σῶμα, ἐνῶ αὐτό πού ἐκβάλλεται ἀπό τό στόμα, πολλάς φοράς πνίγει τήν ψυχήν»
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου