Πρέπει να υπομείνωμεν τας εκουσίους θλίψεις του πνευματικού αγώνος και τας δοκιμασίας της ζωής, δια να σωθώμεν. «Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε»(Ιω.16,33), είπεν ο Κύριος, αλλʼ «ο υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται» (Ματθ. 10,22). ʼΟταν όμως μας έλθη μια δοκιμασία, ολίγοι την υπομένομεν. Πρέπει να κάμνωμε εις όλα υπομονήν και να λέγωμεν: «Δόξα τω Θεώ, αι δοκιμασίαι αυταί είναι από τας αμαρτίας μας». Δεν πρέπει να γογγύζωμεν κατά του θεού. Ημείς εν τη ραθυμία μας επιθυμούμε να είμεθα πάντοτε «καλά», χωρίς δοκιμασίας και θλίψεις, διότι φρονούμεν ότι τάχα δια του τρόπου τούτου είναι και ο Θεός καλός μαζί μας! Αλλʼ η προς ημάς αγάπη του Θεού και η ιδική μας αγάπη προς Αυτόν εις τας δοκιμασίας, τας θλίψεις και τους πειρασμούς αναδεικνύεται, δοκιμάζεται, επαληθεύεται και επαυξάνεται!!!
Αρχ. Αθανάσιος καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου