Δεν είμαι σύννεφο ακόμη

Γράφει ο Κώστας Παναγόπουλος, 

Τα σύννεφα κινούνται αργά. Δεν είναι έτσι. Έτσι σου φαίνεται, φίλε. 

Τα  σύννεφα δείχνουν αργά, βαριεστημένα, νωχελικά, αλλά καλύπτουν χιλιάδες χιλιόμετρα, ενώ εσύ νομίζεις πως όχι.

              

Υπάρχουν άνθρωποι που φαίνονται αργοί, αργόστροφοι, χαζοί, συγκρατημένοι, διαφορετικοί. Όμως, αυτοί είναι σύννεφα, φίλε. Εσύ τους νομίζεις αργούς, όμως αυτοί κινούνται ταχύτατα.

Μπερδεύεις τη σεμνότητα με τη χαζομάρα, την ταπεινότητα με την αργοστροφία, τη συγκράτηση με την ανικανότητα. Όταν το κάνεις αυτό, είσαι απλά ένας κάποιος που κοιτάζει τα σύννεφα. Επουδενί δεν είσαι σύννεφο, όμως.

Σύννεφα είναι άλλοι, «οι αργοί».

Ξέρουμε ανθρώπους που δουλεύουν μυστικά, με ταπεινότητα, με τον χρόνο υπέρ τους, γιατί κάποτε το βάθος τους, η ταχύτητα τους, θα δώσει ο Θεός και θα βγουν στην επιφάνεια. Θα είναι η ώρα που «ο αργός» θα φανεί για γρήγορος, «ο χαζός» για έξυπνος, «ο βρωμιάρης» για καθαρός.

Τα σύννεφα κινούνται αργά. Δεν είναι έτσι. Έτσι σου φαίνεται, φίλε. Ξανακοίταξε τα σύννεφα. Μην κρίνεις τους άλλους τόσο επιφανειακά. Πες απλά: «Δεν είμαι σύννεφο ακόμη».

Κ.Γ.Π. – Νοέμβριος 2015

http://constantinoupolin.blogspot.