Ζήλεψα την προκοπή του πλησίον;

Ζήλεψα την προκοπή του πλησίον και σκέψεις εγωιστικές και κενόδοξες κυριάρχησαν στο νου μου;

Μας βλέπουν οι άνθρωποι, μας παρακολουθούν στη ζωή μας. Οι φίλοι, οι συγγενείς, οι συνάδελφοι.

Τους βλέπουμε και μεις, τους παρατηρούμε. Η σχέση μας, η συνεργασία μας, η κοινή ζωή στην οικογένεια, η κοινή προσπάθεια στην εργασία και οπουδήποτε αλλού, μας φέρνουν σε μια κοινωνία. Η οποία μας δίνει τη δυνατότητα να γνωριζόμαστε. Να τους γνωρίζουμε και να μας γνωρίζουν.

Αλλά πράγματι γνωρίζουμε τους άλλους; Πράγματι μας γνωρίζουν;

Γνωρίζουμε και μας γνωρίζουν εξωτερικά. Το εσωτερικό μας το γνωρίζουν; Τις σκέψεις του νου μας, τις διαθέσεις, τις επιθυμίες της καρδιάς, τα σχέδια, τις βαθύτερες επιδιώξεις και προθέσεις μας;

Αυτά δεν τα γνωρίζουν βέβαια, εκτός και αν εμείς οι ίδιοι αποκαλύψουμε κάτι από τον εσωτερικό εαυτό μας, όσο και εμείς τον γνωρίζουμε.

Διότι είναι γεγονός ότι ο βαθύτερος εαυτός μας είναι άγνωστος και σε μας τους ίδιους.

Πόσες φορές απορούμε για τις ενέργειές μας! Πως το έκανα αυτό; Γιατί το είπα αυτό; Πως μου ξέφυγε το άλλο; Αγνοούμε το βάθος της ψυχής μας και δεν ελέγχουμε απόλυτα τις βαθύτερες εσωτερικές διαθέσεις μας και τα ελατήρια των πράξεών μας.

Υπάρχει όμως κάποιο μάτι που βλέπει τα πάντα και τίποτε δεν του ξεφεύγει.

Υπάρχει Αυτός ο Οποίος «την υπ’ ουρανόν πάσαν εφορά, ειδώς τα εν τη γη πάντα, α εποίησεν» (Ιώβ κη’ [28] 24).

Επιβλέπει και κυβερνά όλη την οικουμένη, που εκτείνεται κάτω από τον ουρανό. Και γνωρίζει όλα, όσα γίνονται και συμβαίνουν στη γη.

«Αυτός γαρ ορατής έστιν έργων ανθρώπων, λέληθε δε αυτόν ουδέν ών πράσσουσιν, ουδέ έσται τόπος του κρυβήναι τους ποιούντας τα άνομα» (Ιωβ λδ’ [34] 21-22).

Ο Θεός είναι ο αλάνθαστος θεατής των έργων των ανθρώπων και δεν ξεφεύγει από την προσοχή Του τίποτε από αυτά που πράττουν οι άνθρωποι, ούτε υπάρχει τόπος για να κρυφτούν εκείνοι που πράττουν τα άνομα έργα.

Αυτή είναι η βεβαίωση του θεόπνευστου λόγου της Αγίας Γραφής:

Όλες τις πράξεις μας, όλα τα έργα μας, αυτά που επιμελώς κρύψαμε από τα μάτια των ανθρώπων, όλα τα βλέπει, όλα τα γνωρίζει ο Κύριος και Θεός του παντός.

Αλλά ο αψευδής λόγος του Θεού μας διαβεβαιώνει ότι όχι μόνο τα εξωτερικά έργα, αλλά και όλο τον εσωτερικό μας κόσμο ο Θεός τον γνωρίζει με λεπτομέρεια. Αυτός είναι «ο επιστάμενος τον νουν των ανθρώπων» (Ιώβ ζ’ 20). Γνωρίζει το νου μας, τις σκέψεις μας, τα σχέδιά μας, τα απόκρυφα του εσωτερικού μας. Είναι ο «ετάζων καρδίας και νεφρούς» (Ψαλ. ζ’ 10).

Η καρδιά του ανθρώπου είναι, όπως διαβάζουμε στον προφήτη Ιερεμία, «βαθειά παρά πάντα», βαθιά, αφανής, ανεξερεύνητη και άγνωστη περισσότερο από κάθε άλλο πράγμα.

Συνεπώς, ποιος είναι αυτός που μπορεί να γνωρίσει στο βάθος του τον άνθρωπο; Κανείς! Μόνο ο παντογνώστης Θεός.

«Εγώ Κύριος ετάζων καρδίας και δοκιμάζων νεφρούς του δούναι εκάστω κατά τας οδούς αυτού και κατά τους καρπούς των επιτηδευμάτων αυτού», διαβεβαιώνει ο Θεός (Ιερ. ιζ’ [17] 9, 10).

Μόνο εγώ είμαι ο Κύριος, ο Οποίος εξετάζω και ερευνώ τις σκέψεις και τις επιθυμίες, που υπάρχουν στα βάθη των καρδιών των ανθρώπων. Ερευνώ και τα απόκρυφα συναισθήματα, ώστε να ανταποδίδω στον καθένα σύμφωνα με την όλη διαγωγή του και σύμφωνα με τους καρπούς των έργων του.

Σκέψεις εγωιστικές και κενόδοξες κυριάρχησαν στο νου μου; Διάθεση φιλοπρωτίας κατέλαβε την καρδιά μου; Στήριξα την πεποίθηση μου στα μάταια πλούτη; Χάρηκε η καρδιά μου, όταν απόκτησα πολλά; Εξαπατήθηκε και στηρίχθηκε με εμπιστοσύνη σ’ αυτά;

Ζήλεψα την προκοπή του πλησίον; Χάρηκα στην αποτυχία του;

Βλέμματα πονηρά έσυραν αιχμάλωτη την καρδιά μου; Σαρκικές αναθυμιάσεις έπνιξαν την ψυχή και έσυραν το νου σε αισχρούς λογισμούς; Σκέψεις μνησικακίας κυριάρχησαν στη διάνοια, και διάθεση εκδικήσεως γεννήθηκε στο εσωτερικό μου;

Όλα αυτά και όσα άλλα παρόμοια ταλαιπωρούν την ψυχή και μολύνουν το εσωτερικό της, όλα τα γνωρίζει ο Κύριος.

Ο σκοτεινός άδης και ο τάφος είναι ολοφάνερα στον παντογνώστη και παντεπόπτη Κύριο, διδάσκει ο σοφός Σολομών «πως ουχί και αι καρδίαι των ανθρώπων;» πως δεν είναι φανερό και το εσωτερικό των ανθρώπων; (Παρ. ιε’ [15] 11). «Γίνωσκε ότι Κύριος καρδίας πάντων γινώσκει, και ο πλάσας πνοήν πάσιν, αυτός οίδε πάντα».

Γνώριζε καλά ότι ο Κύριος γνωρίζει με κάθε λεπτομέρεια τις καρδιές όλων, και Εκείνος που έπλασε τις καρδιές και έδωσε πνοή ζωής σ’ όλα τα πλάσματά Του, Αυτός τα γνωρίζει όλα και θα αποδώσει στον καθένα κατά τα έργα του (Παρ. κδ’ [24] 12).

Θα αποδώσει όχι μόνο κατά τα έργα των χειρών, δηλαδή κατά τις πράξεις μας. Αλλά και κατά τα κινήματα του νου. Κατά τις σκέψεις, και κατά τις επιθυμίες της καρδιάς, κατά τα συναισθήματα μας, κατά τις εσωτερικές κινήσεις της ψυχής και τις αφανείς διαθέσεις μας.

Ο Κύριος θα έλθει ως Κριτής δίκαιος κατά την Δευτέρα Του Παρουσία, και τότε «φωτίσει τα κρυπτά του σκότους και φανερώσει τας βουλάς των καρδιών». Θα φέρει στο φως αυτά που τώρα είναι κρυμμένα στο σκοτάδι. Και θα φανερώσει τις εσωτερικές σκέψεις και αποφάσεις των καρδιών (Ά Κορ. δ’ 5).

Όλα καθαρά και ακάλυπτα στο βλέμμα Του και κανείς δεν θα μπορέσει τότε να κρυφτεί ή να υποκριθεί ενώπιόν Του.

Γι’ αυτό, αδελφέ μου, που θέλεις τη σωτηρία σου, «πάση φυλακή τηρεί σην καρδίαν, εκ γαρ τούτων έξοδοι ζωής» (Παρ. δ’ 23).

Με πολλή προσοχή και ασφάλεια πρόσεχε πάντοτε την καρδιά σου και τον εσωτερικό κόμσο της ψυχής σου. Διότι η ηθική σου προκοπή και η σωτηρία σου εξαρτώνται από εκείνα, που βγαίνουν από την καρδιά σου.

Περιοδικό «Ο Σωτήρ»,

15 Φεβρουαρίου 2017 – Τεύχος 2149

https://proseuxi.gr/