Μια ιδιότητα του Θεού είναι το έλεός Του. Μάς καταδιώκει συνεχώς το έλεος του Θεού. Επίσης κι ο άνθρωπος, ο πλασμένος κατ᾽ εικόνα του Θεού, έχει πολλά κοινά σημεία με το Δημιουργό Του, αλλά κατ᾽εξοχήν η ιδιότητα της ελεημοσύνης και της ευεργεσίας του πλησίον είναι εκείνη που τον κάνει να πλησιάζει τον Κύριο. Ο Χριστός διήγε τη ζωή Του κάνοντας διαρκώς ευεργεσίες στους άλλους «καί ἰάτο πάντας» (Λουκ. ς´ 19). Ακόμη και τον εαυτό Του έδωσε «λύτρον ἀντί πολλῶν» (Μάρκ. ι´ 45), ως δείγμα και καρπό της μεγάλης Του αγάπης προς τον άνθρωπο. Οι φτωχοί αδελφοί μας, είτε είναι πεινασμένοι είτε άρρωστοι και ενδεείς, είναι αδέλφια του Χριστού, αφού Τον έχουν «ἐνδυθεί», «κατά τόν ἒσω ἂνθρωπον», σύμφωνα με τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο. Έχουν το ίδιο βάπτισμα με μας, μετέχουν στην ίδια χάρη, υπακούουν στους ίδιους νόμους του Θεού, μετέχουν στην ίδια θεία Ευχαριστία κι έχουν τις ίδιες με μας ελπίδες. Πολύ ωραία το τονίζει αυτό ο ιερός Χρυσόστομος «ἀδελφόν γάρ τό βάπτισμα ἐργάζεται καί ἡ τῶν θείων μυστηρίων κοινωνία». Η ελεήμων καρδία κάνει τον άνθρωπο κληρονόμο της βασιλείας του Θεού κι όχι τόσο τα μεγάλα χαρίσματα, όπως π.χ. τα θαύματα, το προορατικό χάρισμα, η μεγάλη σοφία του νου κ.λ.π.
Ένας μεγάλος ασκητής της ερήμου, ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος, περιγράφει πως πρέπει να είναι μια ελεήμων καρδιά, δηλαδή πως γίνεται ο άνθρωπος φιλάνθρωπος. Οφείλει να καίγεται η καρδιά του από αγάπη για όλη την κτίση. Να αγωνιά υπέρ των ανθρώπων, υπέρ των ορνέων, υπέρ των ζώων, ακόμη και υπέρ των δαιμόνων, αν είναι δυνατόν. Στον άνθρωπο που έχει τέτοια καρδιά, τα δάκρυα είναι ασταμάτητα. Δεν μπορεί να ακούσει δυστυχία ή να δει κάποια βλάβη και να μη συγκλονισθεί, να μη δακρύσει. Προσεύχεται με δάκρυα και υπέρ των εχθρών του ακόμη και υπέρ της φύσεως. Όλοι και όλα να ελεηθούν από τον Θεό. Βλέπουμε, λοιπόν, πως ένα δάκρυ μπορεί να μάς δώσει την ευκαιρία να κάνουμε δική μας τη βασιλεία του Θεού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου