Ας είμαστε σε αναμονή του Χριστού!

Η περίοδος της αναμονής του Μεσσία για τους δικαίους της Π. Διαθήκης ήταν μια περίοδος πίστεως. Οι προ Χριστού άγιοι έζησαν «δια πίστεως», τονίζει ο απόστολος Παύλος. Τα μάτια τους δεν σταματούσαν στον κόσμο αυτό. Με τη δύναμη της πίστεως διέσχιζαν τους αιώνες και έβλεπαν καθαρά το πρόσωπο του ερχόμενου Μεσσία.

Ατένιζαν το άγιο και θείο πρόσωπό Του και νικούσαν ολόκληρα βασίλεια, έφραξαν στόματα λεονταριών, έσβηναν τη δύναμη της φωτιάς. Με αυτή την πίστη έζησαν οι πατριάρχες Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ, ο Δαβίδ, οι προφήτες και όλοι εκείνοι τους οποίους αναφέρει ο απόστολος Παύλος.

Η περίοδος της αναμονής του Μεσσία για τους πιστούς της Π. Διαθήκης ήταν μία περίοδος δοκιμασιών και πόνου. Βασικό χαρακτηριστικό όλων των προ Χριστού δικαίων και πιστών ανθρώπων ήταν ο πόνος, ο διωγμός, το μαρτύριο. Πολλοί από αυτούς μαρτύρησαν επάνω στο βασανιστικό όργανο που λεγόταν τύμπανο, άλλοι υπέφεραν κοροϊδίες, μαστιγώσεις, δεσμά και φυλακή. Λιθοβολήθηκαν, πριονίστηκαν, δοκίμασαν πολλούς πειρασμούς.

Ο Μεσσίας ήρθε, αφού προηγουμένως πόνεσε πολύ η ανθρωπότητα. Ο πιστός λαός του Θεού, ο οποίος εκαλείτο από τον άγγελο να χαρεί «χαράν μεγάλην» για τη γέννηση του Σωτήρα, ήταν ένας πονεμένος και πολυβασανισμένος λαός. Και η χαρά αυτή ήταν ακριβώς ο καρπός της αναμονής Του εν πόνω…

Για μας η αναμονή των Χριστουγέννων είναι πλέον ζήτημα λίγων ημερών. Όμως, για τους αγίους, από τον Αδάμ μέχρι τον δίκαιο Ιωσήφ, η αναμονή αυτή κράτησε αιώνες και χρόνια. Οι γενιές περνούσαν, αυτοί έφευγαν και ο Μεσσίας δεν φαινόταν.

Αγαπητοί αναγνώστες, η ζωή μας εξακολουθεί να είναι μια αναμονή του Χριστού και μετά τη γέννησή Του. Μια ετήσια αναμονή της επετείου της γεννήσεώς Του και μια ισόβια αναμονή του ερχόμενου Κυρίου.

Η περίοδος αυτή και της δικής μας προσμονής είναι περίοδος πόνου. Βασικό χαρακτηριστικό της ζωής μας ως πιστών είναι ο πόνος. Το μίσος, που τρέφουν και εκδηλώνουν οι κακοί εναντίον των δικαίων, είναι παλαιό και συνεχίζεται. Όμως, το μήνυμα των Χριστουγέννων είναι ότι ο πόνος κάθε ανθρώπου, της ανθρωπότητας ολόκληρης, θα φέρει την χαρά. Τον θρήνο θα τον διαδεχθεί η ευφροσύνη.

Κάποιος άγγελος αργά η γρήγορα θα σταλεί να μηνύσει στους αναμένοντας εν πόνω πιστούς: «Ιδού ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην». Ο Χριστός ήρθε και έρχεται και θα έρθει Σωτήρας και Λυτρωτής!

Έρχεται μετά την πλάση για να αναπλάσει τώρα τον άνθρωπο, για να γίνει ο «καινός», ο νέος άνθρωπος της χάριτος, ο «κατά Χριστόν κτισθείς».

Αδέλφια μου, οκτακόσια χρόνια πριν να γεννηθεί ο Χριστός, ο προφήτης Ησαΐας είδε με τα ισχυρά προφητικά του μάτια, τον «μεγάλης βουλής άγγελον» τον «ισχυρόν Θεού» ως ένα μικρό βρέφος. Και όταν «ήλθε το πλήρωμα του χρόνου», γεννήθηκε ο Κύριός μας στη Βηθλεέμ. Οι πρώτοι που πληροφορούνται την πιο καταπληκτική είδηση είναι οι φτωχοί και ταπεινοί τσοπάνηδες που ξαγρυπνούν κοντά στα πρόβατά τους. Δέχονται μηνύματα που κανένας δεν μπορούσε να συλλάβει.

Μέσα στη νύχτα άγγελος Κυρίου παρουσιάζεται μπροστά τους, εκεί στην ήσυχη εξοχή. Αστραφτερό φως τους κυκλώνει. Δεν είναι φως από τη γη. Είναι φως ουράνιο. Είναι μια πρόγευση της φωταψίας που θα ξεχυθεί σε λίγο σε ολόκληρο τον κόσμο και θα φυγαδεύσει τα κλαψοπούλια της νύχτας.

Ο άγγελος ευαγγελίζεται σ΄ αυτούς χαρά μεγάλη. Χαρά που θα πλημμυρίσει σε ολόκληρο το λαό, σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Ο ερχομός του Μεσσία είναι μια πραγματικότητα. Δεν είναι πια προσδοκία. Ο Σωτήρας του κόσμου γίνεται άνθρωπος που έρχεται ανάμεσα στους ανθρώπους ως «βρέφος εσπαργανωμένον», «κείμενον εν φάτνη».

Γύρω από αυτό το Βρέφος θα στρέφονται πια τα μάτια όλων των ανθρώπων. Αυτό θα αποτελέσει το κέντρο της ιστορίας. Θα χωρίσει την ανθρώπινη ιστορία σε προ και μετά την έλευσή Του. Και οι άνθρωποι θα τοποθετηθούν στο πέρασμα των αιώνων με ποικίλους τρόπους απέναντί Του. Θα συναντήσει τον πιο μεγάλο θαυμασμό, την πιο θερμή αφοσίωση, αλλά και το πιο σφοδρό μίσος, την πιο αδίσταχτη πολεμική, την πιο μεγάλη περιφρόνηση. Η φάτνη της Βηθλεέμ χθες και σήμερα το κεντρικό σημείο της ανθρωπότητας. Η αφετηρία για όμορφες κατακτήσεις και μεγάλες ηθικές αναγεννήσεις.

Οι δίκαιοι της Π. Διαθήκης έκλειναν τα μάτια τους με τη νοσταλγία του ερχόμενου Μεσσία. Οι πρώτοι Χριστιανοί χαιρετίζονταν μεταξύ τους με τον χαιρετισμό της αναμονής του Ιησού: «Ο Κύριος εγγύς»! Τα Χριστούγεννα που θα γιορτάσουμε ας τονώσουν και τη δική μας πίστη και ελπίδα στον ερχόμενο Κύριο Ιησού. Ο Κύριος μας το βεβαίωσε: «Ναι, έρχομαι ταχύ». Ας είμαστε λοιπόν σε αναμονή του Χριστού μέχρι τέλους της ζωής μας. Και το θείο Βρέφος της Βηθλεέμ θα έρθει να γεννηθεί στην ετοιμασμένη φάτνη της ψυχής μας.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΤΣΑΚΙΡΗ, θεολόγος

http://blogs.sch.gr/kantonopou/