Καράβι να'ναι η πίστη και καπετάνιος ο Χριστός μας!

Νώντας Σκοπετέας
Καπετάνιος ο Χριστός μας !
Να καταφύγουμε στη Θεολογία των τραγουδιών και στην αγία μετατρεψιμότητα ! Θέλετε να θυμηθούμε ένα παλιό τραγούδι; Οι πολύ νεότεροι ίσως δεν το θυμούνται…
''Κάθε λιμάνι και καημός, κάθε καημός και δάκρυ κι είναι η ζωή του καθενός θάλασσα δίχως άκρη... Πόσες φορές ναυάγησα μες στα θολά νερά της και χάθηκε η βάρκα μου στη Μαύρη αγκαλιά της…''
Κρατήστε για λίγο αυτούς τους στίχους. Πάμε στα λόγια από το ιερό οκταήχι, την Παρακλητική και την Παράκληση :
«Του βίου την θάλασσαν, υψουμένην καθορών, των πειρασμών τω κλύδωνι, τω ευδίω λιμένι σου προσδραμών, βοώ σοι· ανάγαγε εκ φθοράς την ζωήν μου Πολυέλεε». 
«Των παθών μου τον τάραχον, η τον κυβερνήτην τεκούσα Κύριον, και τον κλύδωνα κατεύνασον, των εμών πταισμάτων, Θεονύμφευτε».
 Κυβερνήτης, αρχηγός της γαλήνης και καπετάνιος ο Χριστός μας! Κύματα τρικυμισμένα έχει τούτη η Ζήση! Από τη μία στιγμή στην άλλη, η θάλασσα ενώ είναι γυαλί και λάδι, γεμίζει από αφρισμένα, μανιασμένα κύματα! Ξανά στο πρώτο τραγούδι του μακαρίτη του αδελφού μας του Πυθαγόρα !
Παραλείψαμε πριν σκοπίμως τον πρώτο στίχο του! Εκεί η ένστασή μας!
Είναι η ζωή μια θάλασσα και εμείς καπεταναίοι!
Εμείς καπεταναίοι;
Μα όσες φορές νιώσαμε έτσι, καταποντίστηκαμε! Όσες φορές δεν παραδοθήκαμε ολότελα στην πρόνοια του κυβερνήτη Χριστού, βουλιάξαμε σαν τον Πέτρο την ώρα της φοβερής τρικυμίας! Συγκλονιστικό και υπέρλογο το να περπατάει ο άνθρωπος πάνω στο υγρό στοιχείο, πάνω στα κύματα!
Μα αν το σκεφτούμε καλύτερα αδελφοί μου, όλη μας η ζωή δεν είναι ένα ολοζώντανο θαύμα, δεν είναι σαν να περπατάμε συνεχώς σαν τον Άγιο Πέτρο πάνω στα κύματα; Από την πρώτη μας ανάσα ως τη στερνή, πόσες φορές δεν αναλογιζόμαστε αυτήν τη θαυμαστή διακυβέρνηση της ζωής μας, από τον Ένα και μοναδικό Κυβερνήτη της , πόσες φορές δεν νιώθουμε την θεία επέμβαση αφημένοι στη θεία πρόνοια ; Eίναι η ζωή μια θάλασσα και εμείς καπεταναίοι!
Όταν όμως αυτός ο στίχος γίνεται τρόπος θεώρησης των πραγμάτων, όταν αρχίζουμε και νιώθουμε πως εμείς κυβερνάμε το καράβι της ζωής ...
Ω τότε... μόλις ξεκινάνε οι τρικυμίες, οι κλυδωνισμοί, τα μανιασμένα κύματα , οι λυσσασμένοι άνεμοι, οι ασθένειες, οι απογοητεύσεις, οι θλίψεις… Τότε αρχίζει ο καταποντισμός στον βυθό της ολιγοπιστίας και της φθοράς, και ο …παντοδύναμος καπετάνιος, ο εγώ, ο καπετάν ένας, μετατρέπεται στο πιο αδύναμο πλάσμα! Και αν πει Σώσον με Κύριε εκείνος θα επέμβει απλώνοντας το χέρι του και θα τον ανορθώσει ! Ολιγόπιστε εις τι εδίστασας ; Θα ψελλίσει ξανά και ξανά ο Κύριος!
  Αν όμως εκείνο το σώσον με Κύριε δεν ακουστεί, αν αισθανθεί ο καταποντιζόμενος, ο βεβυθισμένος τη αμαρτία, και τη αποστασία, ικανός να σωθεί από μόνος του, αν καταφύγει αποκλειστικά σε καπεταναίους της επιστήμης και του ξερού ορθολογισμού, τότε θα έρθει το ναυάγιο και ο βέβαιος πνιγμός.
Αν αμφισβητήσουμε τον κυβερνήτη Κύριο αν κλονιστεί η πίστη μας στο παντοδύναμο Του, τότε κάθε που θα βλέπουμε τον άνεμο να δυναμώνει, θα έρχεται εκείνη η ολέθρια για τις ψυχές μας φοβία να κυριαρχήσει και να μας καταπιεί, σαν μανιασμένο κύμα! Κρατημένοι από το χέρι Του ! Συνεχώς με Εκείνον δίπλα μας, η ψυχή μας στραμμένη μόνο στον μεγάλο Κυβερνήτη !
Εκολλήθη η ψυχή μου οπίσω σου, εμού δε αντελάβετο η δεξιά σου.. Εκεί στον 62ο ψαλμό, τόσο σπουδαίος, στα λόγια που δεν υπάρχει μέρα που να ξημερώνει και να μην ακουστούν στον εξάψαλμο! Εμού δε αντελάβετο η δεξιά σου! Στηριγμός , καθοδήγηση και προστασία η δεξιά , η δύναμη του Κυρίου! Αρκεί να ακουστεί από τα ολιγόπιστα χείλη μας εκείνο το σώσον με Κύριε!
Καράβι να'ναι η πίστη και καπετάνιος ο Χριστός μας !

Νώντας Σκοπετέας . Ιούλιος 2021
Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή
https://proskynitis.blogspot.com/