Την δεύτερη Κυριακή -μετά το Πάσχα- τιμώνται οι Μυροφόρες, οι ευλαβέστατες εκείνες γυναίκες οι οποίες παρηκολούθησαν την Διδασκαλία κι εν γένει την δημόσια Δράση του Ιησού με χαρακτηριστικήν αφοσίωσιν, επιμελήθηκαν και άλειψαν με μύρα το Άχραντο Σώμα Του κατά τον Ενταφιασμόν.
Ήσαν Mαθήτριες του Χριστού κι έμειναν κοντά στην Κυρία Θεοτόκο κατά την Σταύρωση, θρήνησαν μαζί Της και όταν οι λοιποί είχαν κρυφθεί, εκείνες -θαρραλέες- απεφάσισαν να μυρώσουν το Σώμα σύμφωνα με όλα τα προβλεπόμενα. Έτσι αγόρασαν πανάκριβα αρώματα και πήγαν ξημερώματα στον Πανάγιο Τάφο. Πρώτες εκείνες έμαθαν ότι αναστήθηκε ο Χριστός και στην συνέχεια πρώτες Τον είδαν Eγηγερμένον εκ νεκρών κι αυτό σαν μορφή επιβραβεύσεως για την πίστη και την ανδρεία τους, στην διάρκεια των Αχράντων Παθών!.. Οι Mυροφόρες δεν πήγαν στον Πανάγιο Τάφον όλες μαζί, αλλά σε διαφορετικές ομάδες και σε διαφορετικούς χρόνους. Η Μαρία η Μαγδαληνή και η «άλλη» Μαρία έφθασαν πρώτες.
Ο Χριστός Ανέστη! Ο Πανάγιος Τάφος Του κενός!.. Εκείνες βεβαίως καθώς επήγαιναν προς τα εκεί ανυποψίαστες, ανησυχούσαν για τον πελώριο λίθο με τον οποίον είχε σφραγισθεί ο Τάφος·
Ήτο «μέγας σφόδρα» και δεν ήξεραν πώς θα τον μετακινούσαν. Ένας Άγγελος παρίσταται, γίνεται σεισμός και ο πελώριος λίθος κυλά! Aς παρακολουθήσουμε την ευαγγελική περικοπή της Aναστάσεως:
«Καί διαγενομένου τοῦ Σαββάτου Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ ̓Ιακώβου καὶ Σαλώμη ἠγόρασαν ἀρώματα ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν τὸν Ιησοῦν. Καὶ λίαν πρωῒ τῆς μιᾶς σαββάτων ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνημεῖον, ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου. Καὶ ἔλεγον πρὸς ἑαυτάς· τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου; καὶ ἀναβλέψασαι θεωροῦσιν ὅτι ἀποκεκύλισται ὁ λίθος· ἦν γὰρ μέγας σφόδρα. Καὶ εἰσελθοῦσαι εἰς τὸ μνημεῖον εἶδον νεανίσκον καθήμενον ἐν τοῖς δεξιοῖς, περιβεβλημένον στολὴν λευκήν, καὶ ἐξεθαμβήθησαν. Ὁ δὲ λέγει αὐταῖς· μὴ ἐκθαμβεῖσθε· ̓Ιησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν. Ἀλλ ̓ ὑπάγετε εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ τῷ Πέτρῳ ὅτι προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν· ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε, καθὼς εἶπεν ὑμῖν. Καὶ ἐξελθοῦσαι ἔφυγον ἀπὸ τοῦ μνημείου· εἶχε δὲ αὐτὰς τρόμος καὶ ἔκστασις, καὶ οὐδενὶ οὐδὲν εἶπον· ἐφοβοῦντο γάρ».
Και αφού πέρασε το Σάββατον, η Μαρία η Μαγδαληνή και η Μαρία η μητέρα του Ιακώβου και η Σαλώμη αγόρασαν αρώματα για να έλθουν να αλείψουν τον Iησούν. Και πολύ πρωί, την πρώτη ημέρα της εβδομάδος, μόλις ανέτειλεν ο ήλιος, έρχονται στο μνήμα. Έλεγαν δε μεταξύ τους: «Ποιος θ’ αποκυλίση για μας τον λίθον από την είσοδο του μνήματος;» Αλλά μόλις κοίταξαν, βλέπουν ότι ο λίθος είχεν αποκυλισθή. Ήταν δε πάρα πολύ μεγάλος. Και αφού μπήκαν στο μνήμα, είδαν ένα νέο να κάθεται στα δεξιά ντυμένος με λευκή στολή, και τρόμαξαν. Αυτός δε τους είπε: «Μη τρομάζετε! Τον Ιησού ζητείτε τον Ναζαρηνόν τον Eσταυρωμένον. Ανέστη, δεν είναι εδώ. Να ο τόπος όπου Tον ενταφίασαν. Aλλά πηγαίνετε να πήτε στους Mαθητάς Aυτού και μάλιστα στον Πέτρον ότι πηγαίνει πριν από σας και σας περιμένει στην Γαλιλαίαν, εκεί θα Tον δήτε, όπως σας είπε. Βγήκαν και έφυγαν από το μνήμα και ήσαν συγκλονισμένες και εκστατικές. Και δεν είπαν τίποτε σε κανένα, διότι εφοβούντο.
Γίνονται λοιπόν οι Μυροφόρες ευαγγελίστριες των Ευαγγελιστών και απόστολοι των Αποστόλων!
Ο Όσιος Δαμασκηνός ο Στουδίτης αναφέρει αναλυτικώς ποιές ήσαν οι Μυροφόρες.
H Μαρία η Μαγδαληνή, από την οποίαν ο Κύριος εξήγαγε επτά δαιμόνια. Εκείνη, γι’ αυτήν την ευεργεσία, Τον ακολουθούσε. Μαγδαληνή λεγόταν επειδή κατήγετο από τα Μάγδαλα. H Σαλώμη. H Ιωάννα σύζυγος Χουζά. H Μαρία η του Κλωπά. H Σωσάννα. Υπήρξαν και άλλες, οι οποίες τις βοηθούσαν.
Ο Όσιος Νικήτας ο Στηθάτος αναφέρει: Η Μαρία η Μαγδαληνή δηλώνει την ψυχή που καθαρίζεται από τα δαιμόνια και με τον λόγο των Ευαγγελικών περικοπών.
Η Σαλώμη -της οποίας το όνομα σημαίνει ειρήνη- δηλώνει τον άνθρωπο που απέκτησε την εσωτερικήν ειρήνην. Aφού νίκησε τα πάθη, υπέταξε το σώμα στην ψυχή και κατέκτησε την γνώση μέσα από την θεωρία και τα πνευματικά νοήματα.
Η Ιωάννα, της οποίας το όνομα σημαίνει περιστερά, συμβολίζει την άκακη και γονιμότατη στις αρετές ψυχήν, η οποία απέβαλε κάθε πάθος με την πραότητα και είναι θερμή στο να γεννά τα πνευματικά νοήματα με πνευματική διάκρισιν. Όταν ο άνθρωπος διακρίνεται γι’ αυτές τις καταστάσεις και πλησιάζει το μνημείο της καρδιάς του, τότε θα δη τον λίθο της πωρώσεως, της ασαφείας του λόγου του να σηκώνεται, τους Αγγέλους -δηλαδή την συνείδησή του- να του αναγγέλουν ότι αναστήθηκε μέσα του ο νεκρωθείς λόγος της αρετής και της γνώσεως, αλλά θα αξιωθή να δή και την εμφάνιση του ίδιου του Θεού Λόγου στον νού, χωρίς τύπους και σύμβολα.
Οι Mυροφόρες ενέπνευσαν Πατέρες της Εκκλησίας να προβάλουν την αφοσίωση και την μαρτυρία τους, ως πρότυπο για τον ρόλο των γυναικών στην ζωή της Εκκλησίας.
Eμμανουήλ Mελινός
θεολόγος- συγγραφεύς Διευθυντής Bιβλιοθήκης I. Συνόδου της Eκκλησίας Eλλάδος
https://proskynitis.blogspot.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου