Ἡ Ἐκκλησιαστική παράδοση, μᾶς μεταδίδει τό μήνυμα καί τόν ἐνθουσιασμό τοῦ γεγονότος τῆς Ἀναστάσεως, μέσα ἀπό τήν πανέμορφη ὑμνολογία τῆς ἑορτῆς, ἡ ὁποία τόσο μέ τό περιεχόμενο τῶν ποιητικῶν κειμένων ὅσο καί μέ τόν τρόπο καί τόν τόνο τῆς ἀποδόσεώς τους, θέλει νά μᾶς καταστήσει κοινωνούς αὐτῆς τῆς ὄντως ἀρρήτου χαρᾶς. Καί ἡ λαϊκή ὅμως παράδοση μέ τόν τόσο ἠχηρό καί ἐντυπωσιακό τρόπο πού ὑποδέχεται τό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως, μαρτυρεῖ αὐτή τήν χαρά πού ἀπορρέει ἀπό τό κενό μνημεῖο καί πλημμυρίζει τά σύμπαντα.
«Ἰδοὺ γὰρ ἦλθε διὰ τοῦ Σταυροῦ, χαρὰ ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ. Διὰ παντὸς εὐλογοῦντες τὸν Κύριον, ὑμνοῦμεν τὴν Ἀνάστασιν αὐτοῦ».
Χαρά καί εὐφροσύνη εἶναι οἱ λέξεις πού χαρακτηρίζουν τό περιεχόμενο τῆς ἑορτῆς. Λέξεις τόσο ὄμορφες καί τόσο δυνατές, πού κυριαρχοῦν μέσα στούς στίχους τῶν ἀναστάσιμων λειτουργικῶν κειμένων ἀλλά πού δυστυχῶς ἀπουσιάζουν σέ μεγάλο βαθμό ἀπό τήν ζωή τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου