Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Δρ. Γεώργιος Λέκκας
Τα Θαύματα του Ιησού είχαν και έχουν πάντα ένα διπλό στόχο: Από την μια να φανερώσουν την πίστη αυτών που Τον πιστεύουν και από την άλλη να φανερώσουν την απιστία αυτών που Τον αρνούνται.
Ο Χριστός δεν κάνει Θαύμα χωρίς την πίστη μας σε Αυτόν ή χωρίς να δει, ως Θεός που είναι, ότι είμαστε ήδη διατεθειμένοι να Τον πιστέψουμε· ενεργεί τότε με τρόπο θαυμαστό ώστε να ενισχύσει το άνοιγμά μας σε Αυτόν, όπως το έκανε στην περίπτωση της Συγκύπτουσας.
Ο Ευαγγελιστής Λουκάς δεν αναφέρει κάτι για την πίστη της Συγκύπτουσας πριν την θαυμαστή αποκατάσταση της υγείας της από τον Ιησού. Από το γεγονός όμως ότι αμέσως μετά το Θαύμα η ευεργετημένη γυναίκα έσπευσε να δοξάσει τον Θεό, μπορούμε εύκολα να συμπεράνουμε ότι η συγκεκριμένη είχε όλες τις πνευματικές προϋποθέσεις που χρειαζόταν ώστε να της γίνει το Θαύμα.
Η θαυμαστή θεραπεία της Συγκύπτουσας που άνοιξε κι άλλο την καρδιά της στο κατεξοχήν Θαύμα που είναι ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός γίνεται, όμως, αφορμή για να αποκαλυφθεί για άλλη μια φορά η πνευματική τυφλότητα των Φαρισαίων.
Οι Φαρισαίοι έγιναν αντικείμενο δριμείας κριτικής τόσο του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου όσο και του ίδιου του Ιησού κυρίως γιατί δεν είχαν μετάνοια και αξίωναν τη δικαιωματική είσοδό τους στην Βασιλεία απλώς και μόνο ως απόγονοι του Αβραάμ. Η έλλειψη μετάνοιας τούς έκανε σκληρόκαρδους και τους οδηγούσε να κρίνουν αυστηρά τους πάντες εκτός από τον εαυτό τους.
Η αναφορά του Ιησού στην ασθενή ως «θυγατέρα Αβραάμ», όταν απευθύνεται στον Αρχισυνάγωγο, ασφαλώς και δεν είναι τυχαία. Αποτελεί έμμεση υποδήλωση της σκληροκαρδίας των Φαρισαίων ακόμα κι απέναντι στους ίδιους τους τους αδελφούς.
Η διήγηση του Λουκά σχετικά με την σκληροκαρδία του Αρχισυνάγωγου είναι πιο εκτεταμένη από τη διήγηση του Θαύματος που την έφερε στην επιφάνεια. Η θεραπεία του Αρχισυνάγωγου είναι πολύ πιο δύσκολη αν όχι αδύνατη σε σχέση με την θεραπεία της Συγκύπτουσας, γιατί σε αντίθεση με τη δεύτερη, ο πρώτος δεν έχει μετάνοια. Η αμετανοησία του θρησκευτικού κατεστημένου του Ισραήλ υποχρέωσε, έτσι, τον Κύριο Ιησού να τους αφαιρέσει την θρησκευτική εξουσία και να την αντικαταστήσει με την ταπεινή ιερατική διακονία των Μαθητών Του. Γι’ αυτό και η σύγκρουση μαζί του υπήρξε απόλυτη.
Κατά ένα παράξενο τρόπο, έναντι του Ιησού οι καλοί γίνονται καλύτεροι και οι κακοί χειρότεροι. Το μεσσιανικό έργο του Ιησού μοιάζει έτσι από την άποψη αυτή να συνεχίζει το έργο του Νόμου, ο οποίος χορηγήθηκε στο Ισραήλ, υποστήριξε ο Απόστολος Παύλος, για να λάβει συνείδηση της αναξιότητάς του έναντι τέτοιου Θεού.
Καθρεφτιζόμενο τώρα στο πρόσωπο του Χριστού, το θρησκευτικό κατεστημένο του Ισραήλ λαμβάνει συνείδηση της ανάδελφης σκληρότητάς του και μην αντέχοντας τον έλεγχο που του ασκεί το πρόσωπο και το έργο του Ιησού, Τον καταδικάζει σε θάνατο με αποτέλεσμα να αυτοκτονήσει το ίδιο πνευματικά κατά το πρότυπο του Ιούδα.
Όλες οι ευαγγελικές διηγήσεις έχουν πάντα θετικούς και αρνητικούς πρωταγωνιστές για να μάς δώσουν την ευκαιρία να διαλέξουμε με ποιους θα πάμε και ποιους θ’ αφήσουμε αν θέλουμε να σωθούμε.
Κυριακή Ι΄Λουκά, 8.12.24.
http://www.nyxthimeron.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου