Η αειπάρθενος Μαρία

  Τα Ευαγγέλια διδάσκουν και οι ακολουθίες διακηρύσσουν ότι ο Ιησούς Χριστός γεννήθηκε πάνω στη γη από την Παρθένο Μαρία. 
 Σύμφωνα με τον «νοῦν Χριστοῦ» που δίνεται στους πιστούς από την ενοίκηση του Αγίου Πνεύματος του Θεού (δες Α΄ Κορ. 2), είναι προφανές ότι δε θα μπορούσε να ήταν αλλιώς. Ο λόγος είναι απλός. Ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού. Ο Θεός είναι ο Πατέρας Του προ πάντων των αιώνων. Αν υπάρχει κάτι μοναδικό, πρωτότυπο, πρωτοφανές από κάθε πλευρά, μέσα στις Γραφές και απόλυτα αναμφισβήτητο περί της διδασκαλίας του ιδίου του Ιησού, είναι αυτό: Αυτός, και μόνον αυτός, μπορεί να αποκαλεί τον Ύψιστο Θεό αββά ο Πατήρ! Και αυτό το κάνει στις σελίδες των Ευαγγελίων κοντά διακόσιες φορές.
 Ο Πατέρας του Ιησού είναι ο Θεός. Συνεπώς δεν μπορεί να έχει άνθρωπο πατέρα. Πρέπει να γεννηθεί από μία Παρθένο. Ο απόστολος Ματθαίος βλέπει την εκ Παρθένου γέννηση σαν την εκπλήρωση των λόγων του προφήτη Ησαΐα: «Ἰδοὺ ἡ Παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει καὶ τέξεται υἱὸν καὶ καλέσουσι τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ, ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον μεθ᾿ ἡμῶν ὁ Θεός» (Ματθ. 1:23, Ησ. 7:14). Αν και πολλοί μελετητές αμφισβητούν τη λέξη «παρθένος», λέγοντας ότι μπορεί επίσης να σημαίνει «νεαρή γυναίκα», είναι ξεκάθαρο από την ελληνική λέξη που χρησιμοποιείται από τον ευαγγελιστή, όπως και από την όλη του αφήγηση, ότι στην κυριολεξία εννοεί μία παρθένο που δεν είχε καμία συνάφεια με σύζυγο.
 Αν και υπάρχουν ορισμένες διαφοροποιήσεις ανάμεσα στις αφηγήσεις στα κατά Ματθαίον και Λουκάν Ευαγγέλια για την παιδική ηλικία του Ιησού, δεν υπάρχει καθόλου ασυμφωνία όσον αφορά στην εκ Παρθένου γέννηση του Ιησού. Ο απόστολος Λουκάς δίνει την ιστορία με μεγαλύτερη λεπτομέρεια. Η Μαρία ερωτά ευθέως τον άγγελο για το πως μπορεί να λάβει χώρα η γέννηση, όταν λέει «ἄνδρα οὐ γινώσκω» (Λουκ. 1:34). Όλοι γνωρίζουμε την απάντηση του αγγέλου:
«Πνεῦμα Ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπὶ σὲ καὶ δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι· διὸ καὶ τὸ γεννώμενον ἅγιον κληθήσεται υἱὸς Θεοῦ (Λουκ. 1:35)»
 Η Παράδοση της Εκκλησίας ισχυρίζεται ότι ο απόστολος Λουκάς έλαβε την ιστορία της Γεννήσεως του Χριστού από την ίδια την Παρθένο, βλέποντας στη δήλωσή του «καὶ διετήρει πάντα τὰ ρήματα ταῦτα ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῆς» μια όχι τόσο συγκεκαλυμμένη αναφορά στην πηγή της πληροφόρησής του (Λουκ. 2:51). Αλλά, όποια και αν είναι η περίπτωση, η διδασκαλία του είναι ξεκάθαρη. Ο Μεσσίας είναι ο Υιός του Θεού που δεν έχει άνθρωπο πατέρα (δες Λουκ. 3:23).
Μέγα καὶ παράδοξον θαῦμα, τετέλεσται σήμερον! 
   ''Παρθένος τίκτει καὶ μήτρα οὐ φθείρεται. Ὁ Λόγος σαρκοῦται καὶ τοῦ Πατρὸς οὐ κεχώρισται. Ἄγγελοι μετὰ Ποιμένων δοξάζουσι, καὶ ἡμεῖς σὺν αὐτοῖς ἐκβοῶμεν· Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη''.
   ''Σήμερα συντελέστηκε θαύμα μεγάλο και παράδοξο. Η Παρθένος γεννά και η μήτρα της δε φθείρεται· ο Λόγος σαρκώνεται και από τον Πατέρα δε χωρίζει. Οι Άγγελοι μαζί με τους Ποιμένες δοξάζουν και εμείς μαζί με αυτούς κραυγάζουμε· Δόξα ανήκει στο Θεό τον ύψιστο και στη γη ειρήνη''.
    ''Τί θαυμάζεις Μαριάμ; τί ἐκθαμβεῖσαι τὸ ἐν σοί; Ὅτι ἄχρονον Υἱόν χρόνῳ ἐγέννησά, φησι, τοῦ τικτομένου τὴν σύλληψιν μὴ διδαχθεῖσα. Ἄνανδρός εἰμι καὶ πῶς τέξω υἱόν; ἄσπορον γονὴν τίς ἑώρακεν; Ὅπου Θεὸς δὲ βούλεται, νικᾶται φύσεως τάξις ὡς γέγραπται. Χριστὸς ἐτέχθη ἐκ τῆς Παρθένου, ἐν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας''.
   ''Γιατί θαυμάζεις, Μαριάμ; γιατί εκπλήττεσαι μ’ αυτό που σου συμβαίνει; Διότι Υιό που είναι πέραν του χρόνου Τον γέννησα, λέει, χρονικά και την σύλληψη αυτού που γεννιέται δε διδάχθηκα. Δεν έχω άνδρα και πώς θα γεννήσω Υιό; Ποιος ποτέ είδε γέννηση άσπορη; Όπου όμως ο Θεός θέλει, νικιέται της φύσεως η τάξη, καθώς έχει γραφτεί. Ο Χριστός, γεννήθηκε από την Παρθένο, στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας''.
Είναι επίσης διδασκαλία της Εκκλησίας, ακολουθώντας τη Γραφή, ότι η Μαρία παρέμεινε Παρθένος όλη τη ζωή της. Ποτέ δε γνώρισε άνδρα. Και ποτέ δεν είχε άλλα παιδιά συνάμα με τον Κύριο Ιησού. Για άλλη μια φορά, αυτή η πεποίθηση δεν υπερασπίζεται μόνο πάνω στη βάση της βιβλικής καταγραφής, αλλά κατανοείται επίσης ως θεολογική αλήθεια εμπνευσμένη από το Άγιο Πνεύμα το οποίο προσεγγίζει μυστικά και είναι πνευματικά φανερό σε εκείνους που έχουν «νοῦν Χριστοῦ» (Α΄ Κορ. 2:16).
  Η Βίβλος ποτέ δεν αναφέρει ότι η Παρθένος είχε άλλα παιδιά εκτός του Ιησού. Δεν υπάρχει κανένα κείμενο που να δείχνει έστω και ελάχιστα ένα τέτοιο πράγμα. «Αδελφοί και αδελφές» του Ιησού αναφέρονται, όμως δεν υπάρχει σαφής δήλωση ότι αυτοί ήταν παιδιά της Μαρίας. Η παραδοσιακή ερμηνεία από τους πρωιμότατους χρόνους στην Εκκλησία είναι ότι αυτοί είναι είτε εξαδέλφια του Ιησού η παιδιά του Ιωσήφ από άλλο γάμο.
  Είναι γνωστό ότι ο Ιωσήφ ήταν πολύ μεγαλύτερος από τη Μαρία και ότι πέθανε πριν αρχίσει να κηρύττει ο Ιησούς. Όταν ο Ιησούς ήταν κρεμασμένος στο Σταυρό, εμπιστεύθηκε τη Μητέρα του στον αγαπημένο του μαθητή Ιωάννη· αυτό θα ήταν μια χωρίς νόημα πράξη αν οι «αδελφοί» Του ήταν πράγματι παιδιά της Μαρίας. 
  Η πνευματική απόδειξη και το μυστικό νόημα της αειπαρθενίας της Θεοτόκου, η οποία μαρτυρήθηκε ως δόγμα της Εκκλησίας από την πέμπτη Οικουμενική Σύνοδο το 553 και επαναλαμβάνεται ασταμάτητα στη λειτουργική λατρεία της Εκκλησίας, είναι ακαταμάχητη στο νου και στις καρδιές των πιστών. Και είναι απλά αδιανόητο στους αγίους ότι η γυναίκα που γέννησε δια του Αγίου Πνεύματος τον Υιό του Θεού, τον Λόγο και τη Σοφία Του, την ακριβή εικόνα και το απαύγασμα της δόξης Του, θα έπρεπε έπειτα να προχωρήσει ομαλά και να γίνει μητέρα περισσότερων παιδιών με το γνωστό τρόπο. Δεν υπάρχει καμιά υποτίμηση της γεννήσεως παιδιών με το γνωστό τρόπο και σίγουρα καμιά απέχθεια για τη σεξουαλική ένωση.
  Υπάρχει μάλλον η σαφής κατανόηση της μοναδικότητας της Παρθένου της «εὐλογημένης ἐν γυναιξίν» την οποία «πᾶσαι αἱ γενεαὶ μακαρίζουσι» και που δόθηκε στην Εκκλησία ως η ζωντανή εικόνα όλων εκείνων που σώζονται γιατί ακούουν «τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσουν αὐτόν» (Λουκ. 1:42, 48, 11:28). Η θέση της Μαρίας στο σχέδιο της σωτηρίας του Θεού επιβεβαιώνει την αειπαρθενία της για εκείνους που πρέπει να προσέλθουν για να τα γνωρίσουν μέσα στη μυστική ζωή της Εκκλησίας πιο πολύ από οποιοδήποτε συγκεκριμένο βιβλικό κείμενο ή όποια ειδική Γραφική παραπομπή.
''Ἰδοὺ ἡ Παρθένος, ὡς πάλαι φησίν, ἐν γαστρὶ συλλαβοῦσα ἐκύησε, Θεὸν ἐνανθρωπήσαντα, καὶ μένει Παρθένος· δι᾿ ἧς καταλλαγέντες, Θεῷ οἱ ἁμαρτωλοί, Θεοτόκον κυρίως οὖσαν, ἐν πίστει ἀνυμνήσωμεν.
Να, η Παρθένος, όπως ελέχθη παλιά, αφού συνέλαβε γέννησε το Θεό που ενανθρώπησε και παραμένει Παρθένος, δια της οποίας εμείς οι αμαρτωλοί, αφού συμφιλιωθήκαμε με το Θεό, ας την ανυμνήσουμε με πίστη, διότι αληθινά είναι Θεοτόκος.''
''Ὁ ἀχώρητος παντί, πῶς ἐχωρήθη ἐν γαστρί; ὁ ἐν κόλποις τοῦ Πατρὸς πῶς ἐν ἀγκάλαις τῆς μητρός; πάντως ὡς οἶδεν ὡς ἠθέλησε καὶ ὡς ηὐδόκησεν· ἄσαρκος γὰρ ὤν, ἐσαρκώθη ἑκών· καὶ γέγονεν ὁ Ὤν, ὃ οὐκ ἦν δι᾿ ἡμᾶς· καὶ μὴ ἐκστὰς τῆς φύσεως, μετέσχε τοῦ ἡμετέρου φυράματος· Διπλοῦς ἐτέχθη Χριστὸς τὸν ἄνω, κόσμον θέλων ἀναπληρῶσαι''.
  ''Αυτός που δε χωρείται πουθενά πώς χώρεσε στην κοιλιά; Αυτός που βρίσκεται στην αγκαλιά του Πατέρα πώς βρίσκεται στην αγκαλιά της μητέρας Του; Αυτός γνωρίζει πάντως το πώς, καθώς το θέλησε και ευδόκησε να γίνει. Διότι υπάρχοντας άσαρκος, σαρκώθηκε εκούσια και έγινε αυτός που υπάρχει διηνεκώς αυτό που ποτέ δεν ήταν, για χάρη μας, και μη βγαίνοντας από τη θεϊκή του φύση συμμετείχε στη δική μας. γεννήθηκε διπλός ο Χριστός θέλοντας τον επάνω κόσμο να γεμίσει''.
''Ὁ πρὸ ἑωσφόρου ἐκ Πατρὸς ἀμήτωρ γεννηθείς, ἐπὶ τῆς γῆς ἀπάτωρ ἐσαρκώθη σήμερον ἔκ σοῦ· ὅθεν Ἀστὴρ εὐαγγελίζεται Μάγοις· Ἄγγελοι δὲ μετὰ Ποιμένων ὑμνοῦσι, τὸν ἄχραντον τόκον σου, ἡ Κεχαριτωμένη''.
''Αυτός που πριν από τον πρωινό αστέρα γεννήθηκε από τον Πατέρα χωρίς μητέρα, σαρκώθηκε σήμερα στη γη από Σένα χωρίς Πατέρα· έτσι λοιπόν ο Αστέρας φέρνει τα καλά νέα στους Μάγους και οι Άγγελοι μαζί με τους ποιμένες υμνούν τον άμωμο τοκετό σου, Κεχαριτωμένη''.

π. Θωμάς Χόπκο, Χειμωνιάτικη Πασχαλιά, Αθήνα, εκδ. Ακρίτας, 1994
https://proskynitis.blogspot.com/